پوتین چه غافلگیری در چنته دارد؟ جهان در انتظار حرکت بعدی کرملین
به گزارش خبرگزاری آنا، «گاهی اوقات چشم‌تان در پارک به دعوای دو بچه می‌افتد. یک وقت‌هایی بهتر است اجازه دهید قبل از اینکه از یکدیگر جدایشان کنید، کمی بیشتر کتک‌کاری کنند». این راهکار «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا در مواجهه با لایی کشیدن روسیه و اوکراین روی نردبان تنش است آن هم به‌رغم ۲ دور مذاکره مستقیم به میزبانی استانبول که بیشتر به دوئل شباهت داشت تا گفت‌وگوی دیپلماتیک.
منظور سکان‌دار کاخ سفید از کتک‌کاری، تک و پاتک این روز‌های مسکو و کی‌یف است که نقطه آغاز آن به اول ماه میلادی ژوئن (۱۱ خرداد) بازمی‌گردد، وقتی‌که اوکراین در اقدامی نادر و در عملیاتی تحت عنوان «تار عنکبوت» به ۴ پایگاه نظامی ازجمله آشیانه بمب‌افکن‌های روسیه شبیخون زد. فردای همان روز، دیپلمات‌های روس با این چشم‌انداز که «انتقام قطعی است» برای شرکت در دوم مذاکرات، راهی استانبول شدند.
از آن روز تاکنون، موج حملات پهپادی در ابعادی کم‌سابقه، آسمان دو کشور رقیب را قبضه کرده است.
در اینکه در عملیات تار عنکبوت، دستگاه‌های اطلاعاتی غرب دخیل بوده‌اند جای تردید نیست، اما اینکه علاوه بر اروپا، آمریکا هم با هدف تنبیه مسکو به کی‌یف درباره جانمایی تجهیزات استراتژیک روسیه، گرا داده باشد، فرضیه‌ای اثبات نشده است.
فعلاً ترامپ می‌خواهد خود را ناظر بی‌طرف این نزاع خونین جلوه دهد و برای همین است که در گوش رسانه‌ها، حرفی را که از «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهور روسیه در تماس تلفنی هفته پیش شنیده بود، کلمه به کلمه زمزمه کرد: «چاره‌ای جز حمله (تلافی‌جویانه) نداریم.»
اکنون، در دورنمای به رسمیت شناخته شدن حق پاسخگویی روسیه از سوی دونالد ترامپ با این توجیه که قبل از شلیک تیر اخطار، اجازه می‌دهد دو طرف عقده‌هایشان را خالی کنند، بازار گمانه‌زنی درباره شدت پاسخ پوتین به ماجراجویی «ولودیمیر زلنسکی» همتای اوکراینی، حسابی داغ است.
تصویری که منابع دیپلماتیک از این پاسخ دندان‌شکن ترسیم کرده‌اند، در این اوصاف می‌گنجد: چندوجهی و نامتقارن.
شدیدتر از شدید
ازآنجاکه روسیه در یورش‌های معمول به‌طور هم‌زمان از صد‌ها پهپاد و ده‌ها موشک استفاده می‌کند (به روایتی در یک حمله از ۴۰۷ پهپاد و ۳۸ موشک کروز و ۶ موشک بالستیک استفاده کرده است)، انتظار این است که حمله تدارک دیده‌شده در واکنش به عملیات تور عنکبوت، بسیار فراتر از این تعداد باشد.
هدف دندان‌گیر است
در اینکه پاسخگویی آغاز شده، اما به نقطه اوج نرسیده هم حرف و حدیث‌هایی مطرح است: ممکن است روسیه بخواهد به اهدافی نمادین مثلاً ساختمان‌های دولتی شاخص حمله کند و یکی از گزینه‌های احتمالی «آژانس امنیت داخلی» اوکراین به دلیل نقشی است که در حمله ۱۱ خرداد داشت.
در این میان، ارتش روسیه روز یکشنبه ۱۸ خرداد اعلام کرد که حمله با هدف ورود به منطقه دنیپروپتروفسک اوکراین، هم‌مرز با منطقه دونتسک را آغاز کرده است.
این اولین بار پس از مدتی بیش از سه سال درگیری است که با هدف پیشروی دوباره در داخل خاک اوکراین به این منطقه حمله می‌شود؛ اقدامی که یک شکست نمادین جدید برای نیروهای اوکراینی است که به دلیل کمبود نفرات و سلاح در جبهه‌ها با مشکل مواجه هستند.
بُرد رسانه‌ای محدود
اما اینکه هرگونه حمله تلافی‌جویانه گسترده به‌رغم ضربات سهمگین و توقف‌ناپذیر، برد رسانه‌ای داشته باشد جای تردید دارد چراکه رسانه‌های غربی تمایلی به برجسته کردن قدرت مسکو ندارند. از سوی دیگر، شدت حملات قبلی روسیه آنقدر زیاد بوده که از خود می‌پرسیم، آیا مسکو چیزی برای غافلگیری دارد؟
غافلگیری اصل مهمی است
تا ۳ سال پیش، حرف از این بود که از چشم‌انداز برآورد هزینه، دوره لشکرکشی به سایر کشورها به سر آمده است. اما پوتین با انتخاب گزینه سنتی «لشکرکشی به اوکراین» دنیا را غافلگیر کرد و پای هزینه‌هایش هم ایستاد.
همان اوایل، «دیمیتری پسکوف» سخنگوی کاخ کرملین در واکنش به قطع رابطه غرب با مسکو، با اعتمادبه‌نفس گفت «نظرشان عوض می‌شود» و اینکه «ما به روس‌هراسی عادت داریم». حالا خط ارتباطی آمریکا و روسیه به نشانه تعبیر پیش‌بینی پسکوف، مثل همان موقع که جنگ شروع نشده بود، وصل است و اروپایی‌ها از این وضع چندان راضی نیستند.
اینکه در نهایت، مسیر پایان هر جنگی از میز مذاکره یعنی همان‌جایی می‌گذرد که الآن روسیه و اوکراین در آن قرار دارند، یک قاعده تغییرناپذیر است، اما تا رسیدن به لحظه توافق، جهان مشتاق است ببیند پوتین چه غافلگیری دیگری در چنته دارد.
انتهای پیام/
