شهید رئیسی از میز خدمت تا تبدیل شدن به الگوی حکمرانی اسلامی
خبرگزاری آنا- آرزو نوروزجم: هنوز میانه راه بود و روزهای زیادی مانده بود تا دولت مردم‌نهاد او به انتهای کار چهارساله خود برسد، اما ورزقان و جنگل‌های ارسباران شد آخرین نقطه کار و بالگردی که هیچ‌وقت به مقصد نرسید و همراهانش را برای همیشه در میان ابر و مه و باران جاودانه کرد.
از همان روزهای آغازین که رئیس سابق قوه قضائیه سکان‌دار پاستور شد، اوضاع‌واحوال کشور تغییرات زیادی را به خود دید، حال‌وروز کارخانه‌های نیمه‌کار و تعطیل بهتر شد و شرایط روستاها و کشاورزان و خطه‌های کم‌برخوردار رو به بهبود رفت- اتفاقی که البته در تاریخ انقلاب اسلامی ایران بی‌سابقه نبود، اما رنگ و رویش کم‌کم داشت بی‌رمق می‌شد تا مردی از خطه خراسان عنان کار را به دست گرفت و جلوی خیلی از بی‌راهه رفتن‌ها ایستاد؛ مردی که در کسوت ریاست‌جمهوری ایران برای خیلی‌ها همان حاج‌آقای مردمی بود و برای خیلی‌ها همان رئیس قوه قضائیه سابق که قرار بود در گوشه دیگری از میز خدمت به این مرز و بوم، ایستادگی و مدیریت کند.
اتفاق‌هایی که در دوران خدمت شهید رئیسی رقم خورد، روزنه‌ای امیدوارکننده ایجاد کرد تا شاهد همدلی و همراهی مسئولین با مردم باشیم؛ شاید بتوان گفت جلوه‌ای نوظهور از واژه‌ای که این روزها تحت عنوان «وفاق ملی» بسیار شنیده می‌شود
اما همه این‌ها، بعد از 30 اردیبهشت 1403 به خاطره‌ها پیوست و علی‌رغم اینکه در حالت عادی سال و ماه پایانی دولت سیزدهم به شمار نمی‌رفت و در شرایطی که بسیاری از طرح‌های عظیم و زیربنایی دولت به نتیجه و بهره‌برداری نرسیده بود، کشور وارد وضعیت متفاوتی شد و در یک دست‌انداز 50 روزه به ملت فرصت داده شد تا گزینه دیگری برای سکان‌داری پاستور انتخاب کند.
در مدت حدود سه سال که آیت‌الله رئیسی به‌عنوان رئیس‌جمهور ایران برای اصلاح امور و بهبود شرایط کشور دست‌به‌کار شد، اتفاقات مثبت و روبه‌جلویی در حوزه‌های مختلف کشور رخ داد، از حوزه دیپلماسی و سیاست خارجی گرفته تا کشاورزی و بهداشت و درمان و حتی دایره وسیع آموزش.
اتفاق‌هایی که به اذعان بسیاری از کارشناسان، روزنه‌ای امیدوارکننده ایجاد کرد تا شاهد همدلی و همراهی مسئولین با مردم باشیم؛ شاید بتوان گفت جلوه‌ای نوظهور از واژه‌ای که این روزها تحت عنوان «وفاق ملی» بسیار شنیده می‌شود.
اگر کارنامه کلی دولت شهید رئیسی را بررسی کنیم، شاید بتوان سیاست خارجی را موفق‌ترین حوزه عملکرد این دولت دانست. این موضوع که در تمجید رهبر معظم انقلاب حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای نیز مورد تأکید و اشاره قرار گرفت، ازجمله مدال‌های افتخار دولت شهید رئیسی به شمار می‌آید.
دولت سیزدهم در سه محور اصلی سیاست هوشمند همسایگی، چندجانبه‌گرایی و استفاده از فرصت سازوکارهای جدید و جبهه جدید قدرت جهانی و دیپلماسی منطقه‌ای در تعامل با نهادهای نظامی دخیل در سیاست خارجی، طرح‌ها و برنامه‌های خود را تدوین، طراحی و را اجرائی کرد.
برنامه‌هایی که بدون شک و فارغ از جاروجنجال دنیای سیاست و سیاست‌زدگی، می‌توان آن را الگوی نه تنها دولت مسعود پزشکیان دانست، بلکه می‌تواند همانند نقشه راهی جامع و کامل راهگشای دولت‌های بعدی هم باشد.
مطرح‌شدن نام ایران در گروه‌های بزرگ و معتبری چون بریکس و شانگهای، مهر تأییدی است بر تلاش‌هایی که انجام شد و نشان می‌دهد این تلاش‌ها اگرچه در گذشته هم وجود داشت، اما همتی مضاعف می‌طلبید برای مطرح شدن و حالا که دولت چهاردهم تلاش می‌کند به‌عنوان دولتی مردمی برای باز کردن گره‌های موجود در کشور دست‌به‌کار شود، باید سهمی از کوشش و مجاهدتی را که دولت رئیس‌جمهور شهید انجام داد، الگو و سرلوحه کند.
در سایه فرصتی که شهید رئیسی ایجاد کرد، کشور نیازمند یک «کلان ایده حکمرانی» منسجم است که بتواند مبتنی بر آن، با هدف «بزرگ کردن کیک اقتصاد ایران»، مسائل اولویت‌دار را شناسایی و به‌صورت پایدار حل کند
خادم‌الرضا اعتقاد قلبی داشت که «برای کار و حل مشکل و نه برای گله‌گزاری آمده‌اند»، «با اطلاع کامل از وضع موجود پا در میدان گذاشته‌اند»؛ اعتقادی قلبی که مانعی بود برای رویارویی با مخالفان و انگیزه‌ای برای دور شدن از جنجال‌های رسانه‌ای که تنها هدف‌شان سیاه‌نمایی و کوچک شمردن گام‌های دولت سیزدهم بود.
سیاه‌نمایی‌ها و حاشیه‌سازی‌هایی که البته دور از انتظار نبود و به‌نوعی می‌توان گفت از قبل قابل پیش‌بینی بود و دولت شهید رئیسی با علم به این بداخلاقی‌ها پا به میدان گذاشه بود، مَنِشی که حل شده در ذات ایشان بود و شعاری نبود.
همدلی، همراهی، کنار مردم بودن، اتحاد و یکی شدن مسئولین برای راه انداختن کار مردم فارغ از جهت‌گیری‌های سیاسی موجود در کشور، شاید وجه تمایز رئیس دولت سیزدهم است با دولت‌هایی که پیش از او بر سر کار آمده بودند.
پرواز اردیبهشت شاید بسیاری از طرح‌ها و برنامه‌های دولت سیزدهم را با توقفی ناخواسته مواجه کرد و به موج‌سواران و منتقدان فرصتی داد تا خدمات رئیس‌جمهور شهید را به باد انتقاد بگیرند. اما اگر بخواهیم با وزنه عدل و انصاف بنگریم، خدمت‌رسانی توفیقی بود که ناخواسته از دولتمردان کابینه شهید رئیسی گرفته شد.
دولت سیزدهم در آغاز مسیر خود، شروع‌کننده یک تغییر ریل مهم از «معطّلِ بیرون ماندن» به «استفاده فعالانه از فرصت‌ها و ظرفیت‌های داخلی و خارجی» بود. اکنون در سایه فرصتی که شهید رئیسی ایجاد کرد، کشور نیازمند یک «کلان ایده حکمرانی» منسجم است که بتواند مبتنی بر آن، با هدف «بزرگ کردن کیک اقتصاد ایران»، مسائل اولویت‌دار را شناسایی و به‌صورت پایدار حل کند و با سرعت بیشتر، پیشرفت را محقق نماید.
بی‌اثر کردن تحریم، توسعه صنعتی هدفمند با محوریت نظم جدید، مدیریت نرخ تورم در حد بهینه توسعه صنعتی و حمایت معیشتی مؤثر و هدفمند، مواردی است که به‌جرئت می‌توان گفت از دولت سیزدهم و برنامه‌های مدون کابینه‌اش حالا برای کابینه مسعود پزشکیان به ارث رسیده است.
ارثیه‌ای که اگر به ثمر بنشیند و ادامه پیدا کند قطعاً اسم‌ورسم دولت جدید را هم به یکی از دولت‌های خوش‌نام تاریخ سیاسی جمهوری اسلامی ایران بدل خواهد کرد.
انتهای پیام/
