از صبر و بخشندگی تا تربیت عملی فرزند؛ نقش امام باقر (ع) در ایجاد امنیت روحی در خانوادهها
حجتالاسلام امیرعلی حسنلو مدیر گروه تاریخ و سیره مرکز پاسخگویی حوزههای علمیه بیان داشت: امام باقر (ع) در سال ۵۷ هجری در مدینه چشم به جهان گشودند و پنجمین پیشوای شیعیان به شمار میروند. ایشان هنگام وفات پدر بزرگوارشان، امام زینالعابدین (ع)، ۳۹ سال داشتند و دوران امامتشان ۱۸ سال به طول انجامید.
نام، القاب و نسب پاک
وی افزود: نام ایشان محمد و کنیهشان ابوجعفر است و لقبهای باقر و باقرالعلوم به واسطه گسترش علوم دینی و فقهی به ایشان داده شده است. مادر حضرت،ام عبدالله، دختر امام حسن مجتبی (ع) بود و بنابراین امام باقر هم از لحاظ پدر و هم مادر ریشه فاطمی و علوی داشتند. این ویژگی خانوادگی نقش مهمی در شکلگیری شخصیت علمی و اخلاقی ایشان ایفا کرد.
همعصری با خلفای اموی و تدبیر امام
حجتالاسلام حسنلو با اشاره به شرایط سیاسی عصر امام باقر (ع) ابراز داشت: باقر آل محمد (ص) همعصر پنج خلیفه اموی بودند؛ ولید بن عبدالملک، سلیمان بن عبدالملک، عمر بن عبدالعزیز، یزید بن عبدالملک و هشام بن عبدالملک. به جز عمر بن عبدالعزیز، دیگر خلفا از خاندان مروان بودند که برای رسیدن به قدرت حتی به خویشاوندان خود رحم نمیکردند.
وی ادامه داد: مطالعه عملکرد این خلفا کمک میکند تا عمق حکمت و تدبیر امام در مدیریت جامعه و مقابله با دستگاه خلافت بهتر درک شود.
سیمای ظاهری و فضائل اخلاقی امام باقر (ع)
این کارشناس تاریخ اسلام با بیان اینکه امام باقر (ع) علاوه بر دانش و فقه، از برجستهترین ویژگیهای اخلاقی نیز برخوردار بودند، اظهار داشت: ابن شهرآشوب سیمای امام محمدباقر (ع) را چنین توصیف میکند که «میانهبالا، چهارشانه، چهرهای نورانی، موی مجعد و سیمایی گندمگون». اخلاق ایشان (ع) چنان بود که حتی در سختترین شرایط، صبر، بردباری و حلم را از دست نمیدادند.
وی گفت: راستگویی، صداقت، خشوع و خشیت الهی، نهی از منکر و بخشندگی از بارزترین صفات ایشان بود. امام باقر (ع) هر جمعه صدقه میدادند و همواره ذکر خداوند را فراموش نمیکردند. حتی در مواجهه با ظلم و بیاحترامی، مهربانی و احسان را پیشه میکردند.
تربیت عملی و ایجاد امنیت روانی در خانواده
حجتالاسلام حسنلو با تأکید بر اینکه در حوزه خانواده و تربیت فرزندان، امام باقر (ع) نمونهای کامل از الگوگری عملی هستند، تصریح کرد: تربیت فرزندان از همان دوران قبل از تولد آغاز میشد؛ از اذان و اقامه در گوش کودک گرفته تا عقیقه و انتخاب نام نیکو. در تربیت عملی نیز، محبت، تشویق و الگوسازی نقش اساسی داشت؛ به طوری که فرزندان شاهد رفتارهای نیک و صدقه دادن پدر و آزادسازی بردگان بودند.
وی افزود: امام باقر (ع) به ایجاد امنیت روحی و روانی در خانواده توجه ویژه داشتند. رفتار مهرآمیز والدین، تامین رزق حلال و ایجاد آرامش در خانه، از عوامل اصلی رشد و موفقیت فرزندان است. حضرت (ع) تأکید میکردند که محبت و احسان باید به بهترین شکل ابراز شود تا اثرگذار باشد.
درسهایی از زندگی امام باقر (ع)
این کارشناس دینی با بیان اینکه زندگی امام باقر (ع) الگویی تمامعیار برای اخلاق، علم و تربیت است، خاطرنشان کرد: باقر آل طه (ع) نشان دادند که انسان میتواند در سختترین شرایط سیاسی و اجتماعی، هم عالم و دانشمند باشد و هم الگوی اخلاق، محبت و صبر برای خانواده و جامعه.
وی ادامه داد: علم بدون اخلاق و اخلاق بدون عمل ناقص است؛ بنابراین میتوان از زندگی ایشان درس گرفت و در زندگی روزمره، حتی در کوچکترین امور، راستگویی، مهربانی و توجه به خانواده را سرلوحه قرار داد.
انتهای پیام/
