آیا ادبیات میتواند بلایی که سر غزه و مردمش آمد را به تصویر بکشد؟
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا به نقل از نشنال نیوز، هنرمند فلسطینی، رائد عیسی، در اردوگاه آوارگان غزه، با استفاده از سادهترین ابزارهایی که به دستش رسیده بود، به روایتگری پرداخت.
با استفاده از ذغالهایی که از استودیویش که در یک حمله هوایی تخریب شده بود، چای هیبیسکوس، آب انار و تکههای مقوا، تصاویر زندگی روزمره در اطراف خود را به تصویر کشید. یکی از نقاشیهایش پدر و پسری را نشان میدهد که در جستجوی آب کنار هم راه میروند، و دیگری پرترهای از زنی معمولی با لباس فلسطینی سنتی است که روی بستهبندی کمکهای پزشکی کشیده شده است.
این آثار یادآور نقاشیهای مدرنیستهای فلسطینی هستند که پس از نکبت ۱۹۴۸، هنر ملیگرایانه و نوستالژیک را خلق کردند.
عیسی یکی از هنرمندان فلسطینی است که در نگارش کتاب جدیدی به نام "بایگانی کردن غزه در اکنون" مشارکت کرده است. این کتاب مجموعهای از مقالات در زمینه هنر، فرهنگ، باستانشناسی، محیطزیست و ادبیات غزه است که بر لزوم حفظ این موارد از نابودی کامل و پاکسازی قومی تأکید دارد. این کتاب توسط ونتیا پورتر، که اخیراً از سمت مدیر هنرهای خاورمیانه در موزه بریتانیا بازنشسته شده، و دینا ماتار، استاد مطالعات رسانهای در دانشگاه سواس، ویرایش شده است.
مفهوم «بایگانی کردن غزه در اکنون» در این کتاب مطرح شده است، جایی که ثبتهای کاغذی، دیجیتال و پیامهای خصوصی، اثرات جنگ و یادگاریهای جمعی غزه را به تصویر میکشند، که بهطور فزایندهای در حال محو شدن هستند. ماتار و پورتر این روند را بهعنوان «یک عمل روزمره از مراقبت و تعهد» توصیف میکنند.
هنرمند دیگری به نام سهیل سالم نیز تحت فشار شدید در غزه است. او که در زمان انتشار کتاب در غزه بود، نقاشیهای زیادی از کمپها و جنگ خونین کشیده است. یکی از این نقاشیها یادآور تلاشهای او برای نجات دست یک دختر ۱۰ ساله از قطع شدن است.
در کنار هنرهای بصری، کتاب به دادههای آنلاین نیز پرداخته است. تجزیه و تحلیل بیش از ۱۶ ترابایت از دادههای آنلاین و شبکههای اجتماعی نشان میدهد که جنگ نه تنها سرزمین و مردم غزه را ویران کرده است، بلکه فرهنگ دیجیتال را نیز دگرگون کرده است.
در این میان، نویسندگان فلسطینی به واکنش به جنگ پرداخته و به سوالاتی در مورد معنی هنر در شرایطی که چنین رنجی هنوز ادامه دارد، پاسخ میدهند. یکی از این آثار، مجموعهای از داستانهای کوتاه فلسطینی است که به بازتصور رویدادهای پیرامون نکبت ۱۹۴۸ پرداخته است. این داستانها از ابزارهای ادبی معمولاً مرتبط با ژانر وحشت، مانند رویاها، ارواح، جنها و اشباح استفاده میکنند.
همچنین، فاضل العتول، باستانشناس فلسطینی، توصیف میکند که چگونه انفجارها و تیراندازیها در نزدیکی مقبره رومی جبالیه در ۷ اکتبر، در حالی که او در حال کار بر روی سایتهای باستانشناسی بود، به سرعت به خرابی این مکانها منجر شد.
در این کتاب، همچنین خاطرات فردی از ساکنان غزه نیز مورد توجه قرار گرفتهاند. نور، دانشآموزی از دیر البلح، از مقاومت خانوادهاش برای ترک نکردن خانه در اوایل جنگ سخن میگوید. خانواده او و بسیاری دیگر دو هفته بدون دسترسی به آب و غذا در شرایطی سخت زندگی کردند و در نهایت خانهشان مورد حمله قرار گرفت.
در نهایت، پروفسور ژان پیر فیلیو، مورخ فرانسوی، به توصیف وضعیت جدید غزه پرداخته و آن را "دنیای دوزخی" میداند که انسانها در آن با هدف تنها زنده ماندن به دنبال آب و غذا هستند. او بر این باور است که جامعه جهانی درک کاملی از وضعیت غزه ندارد و تنها از طریق ارتباط انسانی و فهم عمیقتر از این سرزمین میتوان به درک واقعی رسید.
انتهای پیام/
