الگوی المپیاد، نسخه ای برای تحول آموزش دانشگاهی
به گزارش خبرگزاری آنا، مسیر پرفرازونشیب زندگی گاه با رویدادهایی همراه است که میتوانند سرنوشت انسان را دگرگون سازند. فاطمه ولیزاده حیدرلو، دانشجوی نخبه رشته پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، از جمله دانشجویانی است که تجربه حضور در هفدهمین المپیاد علمی دانشجویان علوم پزشکی کشور را نقطهعطفی در مسیر علمی خود میداند؛ تجربهای که علاوه بر کسب مدال برنز، نگاه او به آموزش، پژوهش و آینده حرفه پزشکی را متحول ساخت. این دانشجوی نخبه دانشگاه آزاد اسلامی معتقد است که الگوبرداری از مکتب علمی و فرهنگی المپیاد و بهرهگیری از روحیه کار گروهی، رقابت سازنده و تفکر علمی که در این رویداد جریان دارد، میتواند زمینهساز تحولی اساسی در نظام آموزش عالی کشور باشد.
علاقه آغازین و مسیر پرچالش پزشکی
دانشجوی نخبه دانشگاه آزاد در خصوص رشته تحصیلی و نقطه آغاز این مسیر گفت: رشته من در دانشگاه پزشکی است. حقیقتش من از همان ابتدا واقعاً به رشته پزشکی علاقهمند بودم؛ به خاطر دروس متفاوت این رشته، آناتومی بدن انسان، و مواردی که درباره بیماریها مطالعه میکنیم.در انتخاب رشته دوران کنکورم هیچ علاقهای به رشته های دندانپزشکی و داروسازی نداشتم و فقط علاقه داشتم تا با فیزیولوژی پیچیده بدن انسان آشنا شوم و بتوانم در درمان بیماریها به مردم کمک کنم.
حیدرلو در مورد رشته پزشکی و شرایطی که در کشور دارد و چالشهایی که به عنوان یک دانشجو و فرد نخبه در این رشته با آن مواجه است گفت: حقیقتا پزشکی رشته طولانی و فرسایشی است. یعنی اگر کسی با علاقه به این مسیر وارد نشود واقعاً کم میآورد. کشیکهای سنگینی که برای دانشجوها وجود دارد، حقوق کمی که در دوران اینترنی و کارورزی داده می شود، شببیداریها یا بعضاً رفتارهای نادرستی که متأسفانه در برخی بخشها از سوی مقاطع بالاتر نسبت به مقاطع پایینتر دیده میشود، همه اینها فشار زیادی بر دانشجویان وارد میکند. همچنین متأسفانه این اواخر ظرفیتها افزایش زیادی پیدا کرده است و در بعضی بیمارستانها جا برای حضور دانشجویان نیست. بهتر است زیرساختها،نظام آموزشی موجود و آن دیسیپلینی که مقاطع بالاتر نسبت به پایینتر دارند، اصلاح شود و قوانینی وضع شود که در هر حیطه ای وظایف هر کس مشخص باشد.همچنین به نظرم کوریکولوم یا همان برنامه تحصیلی میتواند تغییر پیدا کند و کاهش یابد. هر سال که وارد مقطع جدید میشویم، واحدهای بیشتری به بعضی دروس اضافه میشود و هر ورودی واحدهای بیشتری دارد؛ بهجای اینکه واحدها کمتر و فشردهتر شوند، پروسه آنها خیلی طولانیتر میشود.
این نخبه دانشگاه آزاد افزود: در این رشته به نظرم بهتر است از نظر روحی و روانی نیز دانشجویان حمایت شوند. دانشجویان، بهویژه در مقاطع بالاتر، تحت فشار هستند؛ چه از لحاظ استرسی که از مدیریت کردن بیمار ناشی میشود، چه از نظر شببیداریها. از این جهت واقعاً به حمایت روحی و برنامههای شادی در دانشگاه نیاز دارند تا بتوانند روحیه خود را حفظ کنند، چون دائم در مواجهه با بیماران بدحال هستند که واقعاً در روحیهشان تأثیر میگذارد.
طراحی آموزش پزشکی بر اساس نیازهای روز؛ درسهایی از المپیاد
وی در مورد حیطهای که در المپیاد امسال در موفق به کسب مدال شده است گفت: حیطهای که در آن موفق به کسب مدال برنز شدم آموزش پزشکی بود که تمرکز آن روی طراحی آموزشی و کوریکولومنویسی است. آموزش پزشکی در واقع طراحی اصول یک طرح آموزشی است. ما تمام دروس و مباحث روزی که بر حسب نیاز به وجود میآیند، مثل موضوع صیانت از جمعیت که کشورمان در سالهای اخیر با آن مواجه شده، بخواهیم وارد کوریکولوم آموزشی کنیم، اگر با روشهای اصولی و طراحیهایی بر اساس استانداردهای جهانی انجام شود،کار نتیجه خیلی بهتری خواهد داشت و دانشجویان بر اساس نیاز روز مطالب را آموزش میبینند.
وی در مورد شرایط این حیطه و طراحی آموزشی در کشور گفت: متأسفانه الان اکثر طراحیهای آموزشی که انجام میشود، تصمیمات ناگهانی است که بدون رعایت اصول،صورت میگیرد.
انگیزه پایدار، دید گستردهتر به پزشکی
وی در مورد انگیزه حال حاضر خود و تفاوت آن نسبت به زمان آغاز این مسیر گفت: راستش با توجه به تجربیاتی که طی این سالها به دست آوردم، تصورم از رشته پزشکی خیلی متفاوت شد. در واقع باید بگویم انگیزهام کمتر نشده بلکه نگرشم عوض شده است.در حال حاضر در رشته پزشکی، متأسفانه برخی دوست دارند درآمد بیشتری داشته باشند یا استراحت بیشتری کنند؛ به همین خاطر رشتههایی را انتخاب میکنند که شاید خیلی نیاز کشور نباشد ولی صرفاً به خاطر راحتی کار، در آزمونهای دستیاری اولویت دارند.این در حالیست که رشتههای مادر مانند داخلی و اطفال که مربوط به بیماریهای اصلی جامعه ما هستند، کمتر مورد اقبال دانشجویان قرار میگیرند. برای من هم مانند دیگران، اطمینان از آینده کاری اهمیت دارد. وقتی دانشجو به سال آخر رشته پزشکی میرسد، به این درک می رسد که تصمیمگیری برای آینده واقعاً سخت است؛ اینکه بخواهد آینده کاری خودش را انتخاب کند یا در بخش پژوهشی یا علمی به مردم خدمت کند. پس انگیزهام کمتر نشده بلکه دید و نگاهم نسبت به رشته و مسیر آینده گستردهتر شده است.
روحیه تیمی و یادگیری عملی، نیمه گمشده آموزش دانشگاهی
وی در مورد المپیاد امسال و کیفیت آن و تجربهای که از شرکت در آن داشته است گفت: المپیاد نسبت به دانشگاه جو متفاوتی دارد. واقعاً آن روحیه رقابتی بچهها که در المپیاد هست ، خیلی به انسان انگیزه میدهد. وقتی میبینی که همه دوستانت در حیطه خودشان در حال تلاش هستند و در مرحله گروهی کار تیمی انجام میدهند، تجربهای کاملاً متفاوت است. در دانشگاه، کار تیمی چندان معنا ندارد، ولی در المپیاد اگر تیم هماهنگ نباشد و افراد نتوانند فکرهایشان را با یکدیگربه اشتراک بگذارند، نتیجه مطلوبی حاصل نخواهد شد. المپیاد تجربهای بسیار متفاوت و ارزشمند است؛ در دانشگاه صرفاً یکسری دروس حفظی آموزش داده میشود، ولی المپیاد واقعاً کار عملی را به فرد یاد میدهد. من از حضور در المپیاد بسیار راضی بودم و از نظر من آن پویایی و نشاطی که در المپیاد وجود دارد، در دانشگاه دیده نمیشود. اگر نگاه و رویکرد المپیاد وارد دانشگاه و فضای آموزشی شود، شرایط بسیار بهتر خواهد شد.
دانشجوی نخبه دانشگاه آزاد اسلامی در خصوص نگاه خود به آینده گفت: اگر مسیر دانشگاهها در راستا و به سمت المپیاد و فعالیتهایی باشد که در هر حیطهای از المپیاد انجام میشود، نتایج بسیار خوبی بدست خواهد آمد مثلاً در المپیاد امسال، دانشجویان حیطه کارآفرینی کارهای بسیار ارزشمندی انجام دادند و اختراعاتی داشتند. اگر دانشگاهها مسیر خود را در راستای همین نگاه و پویایی ایجاد کنند، نتایج بسیار مطلوبی حاصل میشود و میتواند تأثیرگذاری بالایی داشته باشد.
تجربهورزی و چندبعدی بودن؛ رمز رشد واقعی در تحصیل
این دانشجو نخبه دانشگاه آزاد در پایان با نگاهی الهامبخش، دانشجویان را به استفاده از فرصتهای طلایی دوران تحصیل فراخواند و تأکید کرد: بهنظرم انسان در هر مقطعی باید از هر فرصتی که میتواند استفاده کند تا به تجربیاتش بیفزاید. سنی که اکنون در آن قرار داریم، فقط مربوط به زمان حال است و تنها اکنون است که میتوانیم آنچه را که در دانشگاه و المپیاد وجود دارد، تجربه کنیم. حیف است اگر بخواهیم این مرحله را بدون یادگیری و تجربههای بیشتر پشت سر بگذاریم. بهتر است دانشجویان تکبعدی نباشند و در کنار تحصیل، در فعالیتهای فرهنگی، علمی و پژوهشی نیز حضور داشته باشند؛ چراکه این دوران فرصتی است که دیگر تکرار نخواهد شد. در آینده، ممکن است فردی تنها فارغالتحصیل باشد که صرفاً دروس را حفظ کرده، بیآنکه تجربهای از کار تیمی، فعالیت فرهنگی یا پژوهش داشته باشد. بههمین دلیل، توصیه میکنم از ظرفیتهایی که در دانشگاه وجود دارد—حتی اگر اختیاری باشند—استفاده کنند، چراکه در نهایت به نفع خودشان خواهد بود. امیدوارم دانشجویان عزیز از این نکات بهره ببرند و در حوزههای مختلف افتخارآفرین باشند.
انتهای پیام/
