فرح‌وشی: مگر در اقتصاد و آب و برق اولیم که در کشتی باید اولِ جهان باشیم؟/ کشتیِ ما مثل فوتبال برزیل است
محسن فرح‌وشی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری آنا درخصوص اینکه آیا دومی تیم نوجوانان و سومی تیم ملی آزاد جوانان می‌تواند یک زنگ خطر برای آینده کشتی ایران باشد؟، عنوان کرد: نگران‌کننده که نمی‌تواند باشد، بارها و بارها چنین اتفاقاتی در تاریخ 80 ساله مسابقات برای کشتی ایران رخ داده و این تیم‌ها قهرمان نشده‌اند اما همواره روی سکوهای اول تا سومی بوده‌اند. طی دو سال اخیر هم همین وضعیت پیش آمده و به معنا نیست که نگران شویم. گاهی مصدومیت‌ها هم روی نتایج تاثیرگذار است. خصوصا در نوجوانان که من اساسا خیلی به اینگونه مسابقات اعتقادی ندارم و برگزاری مسابقه جهانی در این رده سنی را نمی‌پسندم. در این رده سنی پایه نباید چندان فشار بیاوریم و تحت آموزش و بدنسازی سنگین قرارشان دهیم و به جهانی ببریم، آن وقت زمانی که به 20 سالگی می‌رسند، خسته و فرسوده‌اند.
وی تاکید کرد: نوجوانان آموزش در حد مسابقه‌ای فستیوال‌گونه می‌خواهند و حالا اگر در این مسابقه مقام هم آوردند، چه بهتر. ولی نباید سماجت داشته باشیم که هر سال اول شوند. مگر ما در اقتصاد، آب و برق و هزار چیز دیگر اول هستیم که حتما باید کشتی‌مان اول شود. مسائل جامعه زنجیروار به هم پیوسته‌اند، نمی‌شود اقتصاد عالی داشته باشیم و بعد بهداشت نداشته باشیم، یا بهداشت داشته باشیم و ورزش خوبی نداشته باشیم، اینها همه به هم متصلند. درهرصورت من برای نوجوانان نگرانی ندارم و قول هم می‌دهم آینده خوبی داشته باشند، همین اسم‌ها را به خاطر بسپارید و 3-4 سال بعد وضعیت‌شان را ببینید.
پیشکسوت کشتی درباره اینکه آیا در مورد نتایج جوانان هم که نزدیک به رده سنی بزرگسالان هستند هم می‌شود دیدی که در مورد نوجوانان داریم، داشته باشیم؟، اظهار داشت: من در تمرینات‌شان نبودم و نمی‌دانم چطور آماده شدند، به هرحال برای آنکه تیم ملی بزرگسالان خوبی داشته باشیم باید روی جوانان تمرکز کنیم. شما وقتی می‌خواهی نان بپزی، باید خمیرش را آماده کنی، نوجوانان خمیرمایه این کارند که وقتی به جوانان می‌رسند باید این خمیر خوب آماده شده باشد که در بزرگسالان که به خمیر می‌رود، نان خوبی به دست آوریم. این بافت زنجیروار و درهم‌تنیده است. خیلی وقت‌ها آنقدر روی بحث مسابقه و تمرین نوجوانان تمرکز کرده‌ایم که در بزرگسالان از نظر روحی و جسمانی خسته‌اند و بازدهی لازم را ندارند.
محسن فرح‌وشی درخصوص شانس قهرمانی تیم ملی بزرگسالان در جهانی زاگرب نیز گفت: چرا امید قهرمانی نداشته باشیم؟ کشتی ما همیشه جزو سه تیم اول دنیا هست، مثل فوتبال برزیل ممکن است که در جام‌جهانی همیشه شانس اولی دارد اما ممکن است گاهی هم اول نشود. حضور کشتی ما در مسابقات، لِوِل مسابقه را بالا می‌برد، این را ما نمی‌گوییم، اتحادیه جهانی کشتی هم به آن اذعان دارد. به هرحال بعد از 10 سال متوالی حسن یزدانی که کاپیتان و الگوی تیم بود، در تیم اعزامی به کرواسی نیست و شاید این تیم را از نظر روحی تحت تاثیر قرار دهد، تغییراتی هم به لحاظ وزنی در تیم ایجاد شده، ولی نهایتا ناامید نیستیم. حالا اگر قهرمان هم نشویم، حتما روی سکو هستیم.
قهرمان پیشین کشتی جهان در واکنش به اینکه به نظر می‌رسد در کشتی آزاد با قحط الرجال مربی مواجه شده‌ایم، تاکید کرد: شاید به همین دلیل است که علیرضا دبیر به عنوان رئیس فدراسیون به جای آنکه در جایگاه پرزیدنت‌ها بنشیند، لب تشک می‌آید و حرص و جوش می‌خورد. خودش هم این را احساس کرده که مربیان ما نیاز به کمکش دارند.
محسن فرح‌وشی درخصوص اینکه چطور می‌شود این مسئله را در درازمدت برطرف کرد؟، گفت: اولا هر کسی قهرمان دنیا و المپیک باشد دلیل نمی‌شود مربی خوبی باشد. معلمی یک مایه ذاتی می‌خواهد و اگر آن را نداشته باشی، هرچقدر هم مدال گرفته و قهرمان جهان و المپیک شده باشی، باز هم در مربیگری موفق نمی‌شوی. اگر یک فرد آن مایه ذاتی را برای مربیگری داشته باشد، حالا مدال هم گرفته باشد، چه بهتر. البته که امروز مثل قدیم نیست سرمربی خودش همه کار را انجام دهد و 10 مربی دور تیم هستند، از بدنساز و روانشناس و مربی تغذیه و... هوش مصنوعی هم هست، من از علیرضا دبیر هم خواستم که مربی مدیتیشن هم برای تمرکز بچه‌ها اضافه کنند.
انتهای پیام/
