رئیس فدراسیون هنوز بازیکنان تیم ملی را نمی‌شناسد/ کسانی پست می گیرند که یک عکس با پیراهن بسکتبال ندارند

کاظم محنایی در گفت وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری آنا، درباره عملکرد تیم ملی بسکتبال در جام بیروت گفت: دیگر زبانمان بسته است نسبت به این موضوع، بسکتبال ما واقعاً در سراشیبی قرار گرفته است و این مسئله بسیار جای تأسف دارد. تیمی که در همین سال‌های نه چندان دور رقبای اصلی آن ژاپن، چین و کره بودند، امروز باید به کشورهای عربی در بازی‌های دوستانه ببازیم. واقعا نمی‌دانم چه بگویم. یک روز دغدغه‌مان بردن چین و ژاپن بود، اما الان دغدغه‌مان برد تیم‌های عربی است که به همان ها هم می بازیم. این یک واقعیت تلخ است و فکر می‌کنم که ضعیف‌ترین تیم تاریخ بسکتبال را اکنون داریم.

اگر قرار است اینگونه نتیجه کسب کنیم بهتر است مربی داخلی داشته باشیم

وی افزود: اگر قرار است مربی خارجی بیاوریم و این همه هزینه کنیم و در نهایت این نتایج باشد، بهتر است با مربی ایرانی کار کنیم. این نتایج متأسفانه تغییری هم ایجاد نمی‌کند. جوان گرایی رخ نداده است دو بازیکن در قحط الرجال آمدند و رفتند، اما از رده بازیکنی نبوده که بگوییم از پایه ساخته شده است. سینا خلیلی که از ابتدا بود و از شاگردان من هم بود اما جوان‌گرایی انجام نشده است. زمانی که من مربی تیم ملی جوانان بودم، در سال ۲۰۱۶ قهرمان آسیا شدیم و در فینال مقابل تیم ژاپن بازی کردیم. از همان تیم ژاپن، هفت بازیکن اکنون در تیم ملی بزرگسالشان بازی می کنند، دو تای آن‌ها رفته‌اند در لیگ‌ NBA بازی می‌کنند. به این می گویند جوان گرایی. از نسل ۲۰۱۶ که متشکل از آذری، صمدی، خندانپور و... مربوط است، کدامشان در تیم ملی حضور دارند؟ اصلاً کجا هستند؟ در در لیگ در کدام تیم هستند؟

بسکتبال ما در حال نابودی است

کارشناس بسکتبال درباره شرایط بد لیگ ها اظهار داشت: وقتی لیگ ما ضعیف باشد، تیم ملی ضعیفی خواهیم داشت. باید لیگ پویا و قوی داشته باشیم و فدراسیون باید مدیریت کند که همه بازیکنان پراکنده شوند و در یک تیم جمع نشوند. باید سهمیه‌بندی کند و به تیم‌هایی که سرمایه‌گذاری کرده‌اند و حضور در لیگ دارند، کمک کند. وظیفه اصلی فدراسیون حمایت از این تیم‌ها است. متأسفانه در این چند سال اخیر، حتی در سه سال اخیر، حمایتی از فدراسیون برای تیم‌ها نبوده و واقعاً حمایتی نداریم. ما نباید بسنده کنیم به اینکه بانوان ما در دیویژن B تیم دوم شوند یا تیم‌های جوان و نوجوانان ما دوم شوند و بگوییم نایب قهرمان غرب آسیا شده‌اند. واقعاً نمی‌دانم این بزرگ نمایی ها چه دلیلی دارد؟ باید آن عینک خوش‌بینی را از چشم‌هایمان دور کنیم. بسکتبال ما در حال نابودی است. والیبال ما کجا می‌رود و بسکتبال ما به کجا می‌رود؟ به خودشان هم دروغ می گویند و با خودشان هم صادق نیستند.

افراد به دنبال درآمد بسکتبال هستند نه رشد بسکتبال و بازیکن سازی

محنایی در پاسخ به این سوال که چه پیشنهادی برای بهتر شدن شرایط دارد گفت: پیشنهادات من دیگر به درد نمی‌خورد. تا به حال پیشنهادات و نظراتمان را گفته‌ایم، اما متأسفانه در تیم‌های ملی پایه کسانی را می‌بینیم که یک عکس با پیراهن و شلوارک بسکتبال ندارند. من با پای خودم رفتم و پیشنهاد دادم این کار ها از من بر می آید. من این راه را گذرانده‌ام، بازیکن و مربی بودم، سال‌ها در تیم ملی بازی کردم،  بازیکن ساخته‌ام، سال‌ها مسئول کمیته استعدادیابی بودم و همه این ها در زمان زنده یاد مشحون بوده است اما گفتند هنماهنگ می شویم اما چه شد؟ دلسوز نیستند. ما عاشق بسکتبال هستیم و زندگیمان با بسکتبال بوده و استخوان هایمان در این رشته خورد شده است، اما این افراد به دنبال درآمد بسکتبال هستند نه رشد بسکتبال و بازیکن سازی.

کدام بازیکن مثل حامد حدادی آمده و کدام بازیکن جای صمد نیکخواه بهرامی را گرفته است

وی ادامه داد: ببینید رشته ها چگونه از ما جلو زدند. ببینید والیبال چقدر استعدادیابی کرده‌ و چقدر جایگزین دارند. اگر بنا به جوان‌گرایی است، تیم ملی بزرگسال والیبال را نگاه کنید، یکباره همه رفته‌اند و یک بازیکن قدیمی در تیم نیست. این می‌شود جوان‌گرایی. برای بسکتبال، کدام بازیکن مثل حامد حدادی است؟ کدام بازیکن جای صمد نیکخواه بهرامی، مهدی کامرانی، حامد آفاق و اوشین ساهاکیان آمده است؟ این همه می گویند جوان گرایی پس چرا نمی بینیم؟  تیم صالح مخدومی قهرمان ایران شده، مزد کارش چیست؟ نباید حداقل تیم ملی جوانان یا تیم ملی امید به او سپرده شود؟ نباید دستیارسرمربی تیم ملی بزرگسال شود؟ من می‌گویم مربیان تیم‌هایی که نتیجه می‌گیرند، فدراسیون کجا مزدش را می دهد؟

رئیس فدراسیون هنوز اسم بازیکنان تیم ملی را نمی‌شناسد

محنایی در ادامه گفت: به عنوان مثال سرپرست تیم، بهادرزاده، یک عکس با پیراهن بسکتبال ندارد اما در کنار تیم ملی سینه سپر می کند و عکس می گیرد. بسکتبال انقدر تنها شده که این افراد مدیر فنی تیم ها و سرپرست تیم ملی بسکتبال شده‌اند؟ واقعاً جای تأسف دارد. من به عنوان کسی که زندگی‌ام در بسکتبال گذشته، دیگر دوست ندارم پا در سالن بسکتبال بگذارم. دوست ندارم بازی ببینم ولی دل آدم می‌سوزد. فدراسیون آدم‌های کارنابلد می‌خواهد. رئیس فدراسیون هنوز اسم بازیکنان تیم ملی را نمی‌شناسد. شجاعی را که بازیکن تیم ملی بانوان است را نمی شناسد و درمصاحبه تلویزیونی خود می گوید شجاعی نداریم. چطور ممکن است رئیس فدراسیون تیم ملی بزرگسالان را نشناسد؟ اگر تیم بانوان ما با مربی خارجی به این نتیجه برسد، خب مربی داخلی ما نتیجه بهتری می گیرد. ما مهران شاهین طبع، هاشمی را داریم. اسلامی مربی کاربلد و بسیار خوبی است، اما سوال اینجاست چرا فقط او در فدراسیون بسکتبال است؟ او واقعاً مربی کاربلدی است اما مربیان دیگر هم هستند. چرا کوهیان و اسلامی چرا همه جا هستند؟ همیشه به عناوین مختلف مدرس، آنالیزور، مربی، سرمربی و ... هستند.

شاهین طبع از اوضاع فدراسیون خبر داشت که سرمربی نشد

وی افزود: حاتمی دوست خوب من است و سال‌ها زحمت کشیده و سرمربی بوده است اما چرا به یکباره به عنوان مدیر فنی تیم زیر شانزده سال انتخاب شود؟ چرا این انتخاب انجام شده است؟ انتخاب خیلی خوبی است و باید برای تیم‌های پایه مربیان کاربلد داشته باشیم، اما چرا بعد از این همه سال، وقتی روزهای پایانی حضور در فدراسیون بسکتبال است، مدیر فنی تیم زیر شانزده سال شده است؟ من واقعاً از این موضوع تعجب می‌کنم. به چه قیمتی این اتفاق رخ می دهد؟ دوستان عزیز من، به چه قیمتی خودشان را زیر سؤال می‌برند؟ قیمت این تصمیم چقدر است؟ حاتمی بازیکن بزرگی بود و مربی بزرگی است. اما باید مدیر فنی تیم زیر شانزده سال شود؟ به شاهین طبع پیشنهاد سرمربیگری تیم ملی را دادند اما با توجه به این موضوع که می‌دانست هیچ پشتوانه‌سازی در بسکتبال نشده است قبول نکرد. اعتبار و آبروی او خیلی با ارزش‌تر است که الآن پست سرمربی تیم ملی به او داده شود، چون می‌دانست در بسکتبال چه خبر است. ما بهتر از شاهین طبع مربی  نداریم. باید از او استفاده شود. او هم‌بازی و دوست من بوده‌است. همه دوستان ما خوب هستند، اما باید در جایگاه خودشان استفاده شوند. اکنون فدراسیون فقط کوهیان و اسلامی را دارد که البته با دانش هم هستند.

چرا اسلامی و کوهیان همه جا هستند؟

این کارشناس با انتقاد از عدم تفاهم النی و اسلامی گفت: حرکت زشت النی که جلوی دوربین رو به اسلامی گفت برو بنشین، سکوت کن، من دارم حرف می‌زنم. واقعاً زشت بود و سؤال من این است که این دوستان به چه قیمتی این پست‌ها را قبول می‌کنند؟  هرچند متأسفانه هیچ گوشی شنوایی وجود ندارد. هیچ‌کس دلش برای بسکتبال نمی‌سوزد. همه به دنبال پست و مقام‌اند. داوری فقط دنبال این است که برای دوره بعدی رأی جمع کند. چه دلیلی دارد کسی که رئیس هیأت یک استان است، بشود مربی تیم ملی امید؟ کسی مثل شهریار کریم‌نژاد که هیچ رزومه‌ای در بسکتبال ندارد، اکنون شده مربی تیم ملی امید ایران. او دستیار توفیق است. به چه دلیل؟ چه بازیکنی ساخته؟ چه بازیکنی تحویل بسکتبال ایران داده که مربی شده است؟ تنها در مدارس خصوصی بوده است.  کرم احمدیان، بازیکن بزرگی بوده‌، اما این دلیل نمی‌شود که به‌محض کنار رفتن از بازیکنی، بلافاصله مربی تیم ملی امید شود. همه این ها برای ما در است. سعیده علی که تازه از بازی فاصله گرفته و می خواهند سرمربی تیم ملی بزرگسالان سه‌به‌سه شود. این افراد باید دوره ببینند. مانند بازیکنی که از تیم پایه بالا می‌آید و بزرگ می‌شود، باید از صفر مربیگری را آغاز کنند.

زمانی تیم‌های عربی در سایه ما بودند

محنایی تصریح کرد: چرا از کاوانی استفاده نمی‌کند. چرا کارگروهی از پیشکسوتان تشکیل نمی‌دهند؟ چرا در کمیته مربیان یک گروه تخصصی پنج‌نفره شکل نمی‌گیرد که این انتصابات و عزل و نصب‌ها از دل آن بیرون بیاید؟ این انتخابات و تصمیم‌گیری‌ها از کجا می‌آید؟ تیم‌های عربی همیشه در سایه ما بودند. حالا باید برویم به لبنان ببازیم. دلمان هم خوش باشد که اردن را بردیم. آن هم اردنی که با تیم جوانانش آمده بود و فقط دو، سه نفر از بازیکنان بزرگسال را همراه داشت.