ساعی: شهید طهرانچی مصداق شعار «ما می‌توانیم» است
شهید دکتر محمدمهدی طهرانچی از چهره‌های برجسته علمی و دانشگاهی کشور بود که در عرصه فیزیک و مدیریت آموزش عالی، دستاورد‌های ماندگاری از خود بر جای گذاشت. او از سال ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۵ ریاست دانشگاه شهید بهشتی را برعهده داشت و سپس به عنوان معاون پژوهشی و فناوری این دانشگاه فعالیت کرد. طهرانچی در ۲۷ آبان ۱۳۹۷، با حکم مقام معظم رهبری و تأیید هیئت امنای دانشگاه آزاد اسلامی و شورای عالی انقلاب فرهنگی، به ریاست این دانشگاه منصوب شد.
این دانشمند متعهد که نشان درجه یک علمی را نیز در کارنامه داشت، از سوی رسانه‌ها با عنوان «سردار میدان علم و فرهنگ» و «مجاهد راه علم و حقیقت» شناخته می‌شد. وی در ۲۳ خرداد ۱۴۰۴، در پی حمله تروریستی رژیم صهیونیستی، به همراه همسر و فرزندانش به شهادت رسید.
در همین زمینه، خبرنگار آنا در گفت‌وگویی با محمدحسین ساعی، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی، به بررسی ابعاد شخصیتی، علمی و اخلاقی شهید طهرانچی پرداخته است.
آنا: مهم‌ترین ویژگی شخصیتی شهید طهرانچی از نگاه شما چیست؟
ساعی: نخستین ویژگی برجسته در سبک زندگی ایشان، روحیه جهادی و تلاش مستمر بود. او در هر حوزه‌ای که وارد می‌شد، با همان نگاه مجاهدانه عمل می‌کرد؛ چه در حوزه علم، که به‌عنوان یک دانشمند مجاهد سرمنشأ ایجاد شاخه‌های علمی و فناوری‌های نوین در کشور شد، و چه در عرصه مدیریت که منشأ تحولات مثبت و اثرگذار بود.
آنا: ایشان در مواجهه با چالش‌ها چه نگاهی داشتند؟
ساعی: شهید طهرانچی در مواجهه با چالش‌ها روحیه‌ای امیدوارانه داشت. هر بار که با او روبه‌رو می‌شدیم، سراسر امید و انگیزه بود. به پیشرفت کشور باور داشت و معتقد بود می‌توانیم سازمان‌ها را ارتقا دهیم، موانع را پشت سر بگذاریم و کار‌هایی را که دیگران نشدنی می‌دانند، عملی کنیم.
آنا: جایگاه جوانان در نگاه مدیریتی شهید طهرانچی چگونه بود؟
ساعی: شهید طهرانچی به‌طور جدی به جوانان کشور اعتماد داشت. در هر مجموعه‌ای که مسئولیت می‌پذیرفت، جوانان باانگیزه، خوش‌فکر و حتی کم‌تجربه را شناسایی و جذب می‌کرد و فرصت رشد به آنان می‌داد. اگر در کسی ظرفیتی می‌دید، با جدیت از آن حمایت می‌کرد تا به بلوغ و اثرگذاری برسد.
آنا: از نظر اخلاقی و سبک زندگی، چه ویژگی‌هایی در ایشان برجسته بود؟
ساعی: زندگی او از جنبه‌های مختلف، سالم و متعالی بود. سلوک شخصی، تهذیب نفس، سلامت اقتصادی، و اخلاق حرفه‌ای از شاخصه‌های مهم زندگی او بود. فردی بود پرانرژی، باانگیزه، متعهد و در عین حال ساده‌زیست و اهل معنا.
آنا: نقش خلاقیت و نوآوری در کار‌ها و فعالیت‌های ایشان چه میزان بود؟
ساعی: از دیگر ویژگی‌های برجسته ایشان، نگاه خلاقانه و نوآورانه در مسائل علمی و مدیریتی بود. در جلسات مهم، همیشه نقطه‌نظراتی متفاوت، خلاق و عملیاتی ارائه می‌داد. نمونه‌اش بحث آمایش رشته‌ها در شورای عالی انقلاب فرهنگی بود که دیدگاه‌های خاص و مؤثر ایشان مورد توجه ویژه قرار گرفت. در طراحی رشته‌ها، درس‌ها و روش‌های نو، همواره پیش‌رو و مبتکر بود.
آنا: چه پیامی از زندگی شهید طهرانچی برای جوانان امروز قابل برداشت است؟
ساعی: نبود ایشان ضایعه‌ای سنگین برای کشور است، اما واقعیت این است که او نیز فرزند همین سرزمین بود؛ در همین مدارس و دانشگاه‌ها رشد کرد و با مجاهدت و سلوک فردی خود به جایگاهی اثرگذار رسید. این پیام بزرگی است برای نوجوانان و جوانان ایرانی که بدانند آنها هم می‌توانند با همت و برنامه‌ریزی، به چنین جایگاه‌هایی برسند.
آنا: رسانه‌ها چه نقشی در شناساندن چهره‌هایی مانند شهید طهرانچی دارند؟
ساعی: باید خدمات دانشمندان کشور را برای مردم تبیین کنیم. همان‌گونه که دنیا انیشتین را با یک تصویر ساده، اما ماندگار شناخته است، ما نیز باید نشان دهیم که شهید طهرانچی چه دستاورد‌هایی برای علم و پیشرفت ایران به ارمغان آورد. این معرفی وظیفه رسانه‌ها، نهاد‌ها و البته خود مردم است.
آنا: برخی تصور می‌کنند چنین چهره‌هایی تکرارناپذیرند. نظر شما چیست؟
ساعی: نباید تصور شود این شخصیت‌ها استثنایی و تکرارنشدنی هستند. همه آنها از دل همین جامعه برخاسته‌اند. آنچه آنها را متمایز کرد، اراده، برنامه‌مندی و سبک زندگی متفاوت‌شان بود. این مسیر برای همه نوجوانان و دانشجویان کشور باز است و اگر همان مسیر طی شود، دستاورد‌های مشابهی هم حاصل خواهد شد.
آنا: منشأ این انگیزه و باور عمیق به توان داخلی در شهید طهرانچی چه بود؟
ساعی: امید، انگیزه، و اعتماد به نفس مثال‌زدنی ایشان همیشه مشهود بود. او باور داشت که هیچ کاری نشدنی نیست، و این باور را از توکل به خدا، توسل به اهل‌بیت، و اعتماد به ظرفیت‌های ملی به‌دست آورده بود. واقعاً مصداق عینی شعار «ما می‌توانیم» بود.
آنا: اگر بخواهید یک جمله درباره شیوه زیست شهید طهرانچی بگویید، چیست؟
ساعی: دکتر طهرانچی همه زندگی‌اش را وقف کشور کرد. اهل رفاه و آسایش شخصی نبود و به دلیل تعهد فراوان به وظایف علمی و اجرایی، حتی فرصت یک سفر خانوادگی مناسب و کامل را نیز نداشت. در نهایت هم در کنار همسر بزرگوارشان به شهادت رسید. این سیره زندگی برای هر جوانی در کشور ما می‌تواند یک نقشه راه الهام‌بخش باشد. او مخلصانه زیست، با خلوص رفت، و مسئولیت سنگینی بر دوش همگی ما گذاشت تا این مسیر را ادامه دهیم.
انتهای پیام/
