هزینه‌های سرسام‌آور جشن نوروز ۱۴۰۴: ریختوپاش یا سرمایه‌گذاری فرهنگی؟
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، با انتشار جدول رسمی هزینه‌های جشن نوروز ۱۴۰۴ که توسط مؤسسه هورشید به مدیریت حجت‌الله ایوبی برگزار شد، رقم قابل توجهی بالغ بر ۲۱ میلیارد تومان صرف برگزاری این مراسم شده است. در این گزارش به بررسی ابعاد و اشکالات احتمالی این هزینه‌کرد عمومی می‌پردازیم:
برنامه‌ای فرهنگی یا پروژه‌ای پرهزینه؟
جشن نوروز با حضور سفرا، گروه‌های موسیقی، آیین‌های اقوام ایرانی، نورافشانی و اجرای ویدئومپینگ در میدان آزادی برگزار شد. با نگاهی به جدول هزینه‌ها، سه محور اصلی شامل «هزینه‌های رسانه‌ای و تبلیغاتی»، «اجرا‌های هنری و نورافشانی» و «تشریفات و عوامل اجرایی» بخش عمده بودجه را به خود اختصاص داده‌اند.
قرارداد منعقده بین موسسه هورشید فرهنگ و ادب به مدیریت حجت‌اله ایوبی و حسین انتظامی معاون توسعه و مدیریت منابع وزارت فرهنگ و محمداله یاری فومنی مدیرعامل بنیاد فرهنگی هنری رودکی به عنوان ناظر، در بازه زمانی یازدهم اسفند ماه سال گذشته تا سی و یکم فروردین سال جاری ؛ به منظور حمایت و کمک بابت برگزاری آیین بزرگداشت نوروز ۱۴۰۴ امضا شده است.مبلغ توافق دویست میلیارد ریال و نحوه واریز مبلغ طبق توافق نامه مشخص است.
اعدادی که چشم را خیره می‌کند
در جدول آمده است:
- ۴ میلیارد تومان بابت طراحی دکور (پیمان قانع)
- ۱.۶۵ میلیارد تومان برای ویدئومپینگ برج آزادی
-۸۶۵ میلیون تومان صرفاً برای پذیرایی عوامل اجرایی
- ۸۰۰ میلیون + ۸۱۰ میلیون تومان به عنوان دستمزد عوامل اجرایی
- ۴۱۳ میلیون تومان هزینه اسکان گروه‌های هنری
• مجموع هزینه فعالیت‌های رسانه‌ای بیش از ۲ میلیارد تومان (با توجه به چند فقره کمپین جداگانه)
در همین حال، هزینه‌ای، چون «هدایا» با مبلغ ۲۰۰ میلیون تومان درج شده که هیچ توضیحی درباره ماهیت آنها داده نشده است.
ابهامات در شفافیت و توجیه‌پذیری
یکی از نقد‌های جدی به این گزارش هزینه‌کرد، نبود تفکیک شفاف و تخصصی برای هر هزینه است. برای مثال:
- پرداخت‌های متعدد به یک شخص (آقای حسین حبیبی کلیشمی) بابت نور، صدا، ضبط و اسیتج هلندی و مستندسازی سمفونی (جمعاً دو میلیارد و هشتصد و پنجاه میلیون تومان) بدون توضیح فنی مشخص انجام شده است.
- ۳ شرکت نورافشانی متفاوت در جدول ذکر شده‌اند (جمعاً حدود ۲ میلیارد تومان)، در حالی که عملاً اجرای آتش‌بازی جشن یک برنامه چند دقیقه‌ای بوده است.
- هزینه «ماشین‌های سنگین» ۱۰۰ میلیون تومان بدون مشخص کردن نوع خدمات یا مأموریتشان درج شده است.
- هزینه ترجمه همزمان و پارکبان و واکی‌تاکی و ماشین تشریفات هم بالغ بر ۲۱۴ میلیون تومان شده که برای یک مراسم میدانی، سؤال‌برانگیز است.
جشن با موسیقی، ولی چه قیمتی؟
اجرای دف‌نوازان، سورنا، تنبور، نوروز‌خان و دیگر گروه‌های اقوام با جمعیتی بالغ بر ۴۰۰ نفر همراه بوده است، اما مجموع عدد اختصاص‌یافته برای «ایاب و ذهاب» و «اسکان» ، جمعاً هفتصد و پنجاه میلیون تومان است. این عدد، بدون شرح جزئیات و تفکیک، به‌سختی قابل دفاع است.
هزینه رسانه؛ چند برابر تولید محتوا!
هزینه‌های رسانه‌ای (کمپین‌ها، اطلاع‌رسانی شهری، مستندسازی و تایم‌لپس) از مرز دو میلیارد تومان عبور کرده است. این در حالی است که شفاف نیست این هزینه‌ها صرف چه نوع بازاریابی یا خروجی رسانه‌ای قابل ارزیابی شده‌اند.
ضرورت پاسخگویی و نظارت
با توجه به حجم بالای هزینه‌ها (بیش از ۲۱ میلیارد تومان)، غیاب نهاد‌های ناظر و نبود توضیح دقیق دربارۀ هریک از اقلام مالی، این گزارش پرسش‌هایی جدی را پیش‌روی مدیریت مؤسسه هورشید و شخص حجت‌الله ایوبی قرار می‌دهد:
- منابع مالی این هزینه‌کرد دقیقاً از کدام محل تأمین شده‌اند؟
- نهاد تأیید کنننده هزینه‌ها و پرداخت‌ها که البته این امر از سوی بنیاد فرهنگی هنری رودکی و معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صورت گرفته است.
-بازده فرهنگی، رسانه‌ای و اجتماعی این رویداد نسبت به هزینه‌ها چقدر بوده؟
- آیا امکان برگزاری یک مراسم با همین کیفیت با نصف این هزینه وجود نداشته؟
بررسی هزینه‌های جشن نوروز ۱۴۰۴ به‌روشنی نشان می‌دهد که این مراسم با سطح بالایی از بودجه‌ریزی برگزار شده است. در حالی که بزرگداشت نوروز، به‌عنوان میراث مشترک تمدنی، اقدامی فرهنگی و دیپلماتیک ارزشمند است، اما نوع مدیریت منابع مالی، تعدد فاکتورها برای خدمات مشابه، هزینه‌های سنگین برای بخش‌های غیرضروری و فقدان گزارش‌دهی مستند، آسیب جدی به اعتبار فرهنگی چنین مراسمی وارد می‌کند.
هزینه‌کرد بیش از ۲۱ میلیارد تومان از منابع عمومی یا شبه عمومی برای مراسمی در بازه قراردادی یازده اسفند سال گذشته تا سی و یکم فروردین سال جاری، آن‌هم در شرایطی که کشور با بحران‌های اقتصادی، نارضایتی معیشتی و محدودیت‌های بودجه‌ای دست‌وپنجه نرم می‌کند، نیازمند پاسخگویی شفاف، ارزیابی مستقل و نظارت نهادی است. در نهایت، این جشن بیشتر از آنکه نمادی از انسجام فرهنگی باشد، به الگویی برای ریختوپاش بی‌حساب و تمرکز منابع در دست گروهی خاص بدل شده است؛ مسیری که اگر اصلاح نشود، اعتماد عمومی به فعالیت‌های فرهنگی را نیز با تردید روبه‌رو خواهد کرد.
انتهای پیام/
