بررسی دلایل حضور پررنگ مربیان استقلالی در فوتبال ایران/ وقتی آبی‌ها در دهه ۸۰ نسل مربیگری را از پرسپولیس بردند
به گزارش خبرگزاری آنا، وحید هاشمیان در حالی به عنوان سرمربی جدید پرسپولیس انتخاب شد؛ که در بین سایر گزینه‌های داخلی پرسپولیس، گزینه دارای مقبولیت در بین هواداران این تیم وجود نداشت.
به همین بهانه سری زده‌ایم به بررسی بازیکنان سابق سرخابی‌ها که پس از پایان فوتبال، مسیر مربیگری را انتخاب کردند و سرمربی تیم‌های مختلف شدند.
اگر به دهه‌های ابتدایی تاسیس باشگاه استقلال برویم؛ علی دانایی‌فرد که اولین سرمربی استقلال بود، به صورت همزمان بازیکن استقلال هم بود و در ابتدای لیست مربیانی که بازیکن بودند قرار می‌گیرد. در ادامه هم بازیکنانی همچون منصور پورحیدری، ناصر حجازی، رضا احدی، پرویز مظلومی و ... از دوران فوتبال به سرمربیگری حرفه‌ای رسیدند.
در پرسپولیس نیز بازیکنانی چون همایون بهزادی، علی پروین، حمید درخشان، مجتبی محرمی، فرشاد پیوس و ... از دوران فوتبال به نیمکت مربیان رسیدند.در سالیان اخیر و به ویژه از دهه ۸۰ به بعد، تعداد کمی و شاید از لحاظ موفقیت، کیفی بازیکنان سابق استقلال به مربیان نسبتا موفق تبدیل شدند نسبت به پرسپولیس افزایش پیدا کرد.
از بازیکنان دهه هشتاد استقلال به بعد، مربیانی چون جواد زرینچه، علیرضا منصوریان، مهدی پاشازاده، فرهاد مجیدی، پیروز قربانی، سهراب بختیاری‌زاده، محمود فکری، سیروس دین‌محمدی، محمد نوازی، جواد نکونام، رضا عنایتی، سیاوش اکبرپور، آندرانیک تیموریان، حنیف عمران‌زاده، سید مهدی رحمتی، آرش برهانی، مجتبی جباری، امید روانخواه، رسول خطیبی، خسرو حیدری، هاشم بیگ‌زاده، کیانوش رحمتی، حسین کاظمی، هادی شکوری و ... تبدیل به مربیانی در سطح لیگ برتر شدند و تجربه دستیاری و سپس سرمربیگری در لیگ برتر را تجربه کردند. حداقل ۱۰ مورد از اسامی بالا، همواره در هنگام انتخاب سرمربی جدید استقلال، به گزینه‌هایی جدی برای نیمکت استقلال تبدیل می‌شوند.
در پرسپولیس اما با بررسی بازیکنان دهه هشتاد به بعد پرسپولیس به اسامی کمتری خواهیم رسید.بازیکنانی چون علی دایی، حمید استیلی، مهدی تارتار، افشین پیروانی، یحیی گل‌محمدی، کریم باقری، وحید هاشمیان، مهدی مهدوی‌کیا، علی کریمی، محمد نوری، علیرضا محمد، مهرزاد معدنچی، محسن بنگر، سید جلال حسینی و چند نام محدود دیگر، به وارد عرصه مربیگری شدند و بعضا خیلی زود از این عرصه کنار رفتند. در این بین بر خلاف استقلال، شاید به ۳-۴ گزینه محدود می‌رسیم که تجربه و توانایی هدایت پرسپولیس را داشته باشند.
شاید یکی از دلایل وقوع این امر، دوران درخشان استقلال در دهه هشتاد باشد که اکثر بازیکنان ستاره به این تیم می‌رفتند و پرسپولیس در افول و ترکیب بدون ستاره‌ای به سر می‌برد.
دلیل دیگر شاید علاقه بیشتر بازیکنان سابق استقلال به مربیگری باشد. بسیاری از بازیکنان پس از آویختن کفش‌ها، وارد کلاس‌‌های مربیگری، دانش‌افزایی و تجربه‌اندوزی شدند و مسیر صعود از دستیاری به سرمربیگری را با جدیت طی باعث شده استقلال یک فهرست بلند از گزینه‌های داخلی بالقوه برای هدایت تیم خود در اختیار داشته باشد. در پرسپولیس اما بازیکنان سابق این تیم یا علاقه‌ای به مربیگری نداشته‌اند و یا خیلی زود از این عرصه فاصله گرفته‌اند.
انتهای پیام/
