فرمول بازی اروپا در زمین آفریقا، روایت‌سازی به‌جای روایتگری
به گزارش خبرگزاری آنا، «کایا کالاس» مسئول ارشد سیاست خارجی اتحادیه اروپا در دیدار وزرای خارجه برخی کشورهای آفریقایی در بروکسل مدعی شده که اروپایی‌ها همچنان نخستین و نزدیک‌ترین شرکای همکاری آفریقا باقی می‌مانند.
این ادعا در حالی مطرح می‌شود که طی سال‌های اخیر به‌واسطه رویکرد مخرب و مداخله گرایانه فرانسوی‌ها و دیگر بازیگران اروپایی، دامنه نفوذ تجاری و سیاسی این کشور‌ها در قاره آفریقا محدودتر شده و در مقابل، نقش بازیگرانی مانند چین و روسیه در حوزه سرمایه‌گذاری‌های تجاری دوجانبه و چندجانبه با کشورهای عضو اتحادیه آفریقا افزایش یافته است.
در چنین شرایطی عزم اروپاییان جهت بازتعریف مناسبات خود و کشورهای آفریقایی نشئت‌گرفته از تغییر ماهیت استعمارگران کهن و فرانو نیست و بالعکس، منبعث از همان نگاه سلطه‌گرایانه و سنتی آنها نسبت به قاره آفریقاست.
روایتگری دروغین اروپاییان از بحران‌های امنیتی گسترده در قاره آفریقا، بخشی از این پازل راهبردی محسوب می‌شود.
اروپاییان در کنار آمریکا، اصلی‌ترین نقش را در خلق، تثبیت و گسترش بحران‌های امنیتی در قاره آفریقا ایفا نموده و در این مسیر از هیچ‌گونه اقدام سلبی و وقیحانه‌ای دریغ نکرده‌اند.
حمایت دستگاه‌های اطلاعاتی فرانسه، آلمان و انگلیس از گروه‌های تروریستی مانند داعش، بوکوحرام و الشباب موضوعی نیست که بتوان آنها را در لابه‌لای ادعا‌های ایجابی مقامات کنونی اتحادیه اروپا کتمان کرد.
فرمول بازی اروپا مشخص است: خلق بحران‌های خودساخته در قاره آفریقا و سوءاستفاده از نیاز این قاره به امنیت پایدار!
این همان فرمولی بود که افکار عمومی کشورهای نیجر، بورکینافاسو و گابن پس از درک عمیق آن، اخراج فرانسه از کشورهایشان را طی سال‌های اخیر کلید زدند.
سازمان ملل متحد در ماه مارس اعلام کرد که جنگ داخلی سودان بزرگ‌ترین و ویرانگرترین بحران انسانی جهان را ایجاد کرده است، به‌گونه‌ای که در سال جاری بیش از ۳۰ میلیون نفر به کمک نیاز دارند؛ از این میان، ۱۶ میلیون نفر کودکانی هستند که در شرایطی وخیم تلاش برای بقا دارند. نقش اتحادیه اروپا در تشدید این بحران غیرقابل‌انکار است.
مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در جریان ملاقات اخیر در بروکسل، درصدد تطهیر چهره اروپا در آفریقا بود. او مدعی بود بخش زیادی از نگاه سلبی آفریقایی‌ها نسبت به اروپاییان ناشی از «روایت‌های نادرست» است!
این در حالیست که درک واقعیات گذشته و حال در آفریقا اساساً جایی برای پناه بردن آفریقایی‌ها از «واقعیات عینی» به «روایات بیرونی» باقی نگذاشته است! در چنین معادله‌ای اروپاییان یک بازنده تاریخی و راهبردی محسوب می‌شوند.
ملاقات اخیر حتی اگر بتواند منجر به نزدیکی سیاستمداران اروپایی و آفریقایی شود، ذره‌ای از خشم عمومی شهروندان کشورهای گوناگون آفریقایی نسبت به استعمارگران اروپایی نخواهد کاست.
انتهای پیام/
