جاماندگان روند مسقط؛ برای تروئیکا بلیت بین راهی صادر می‌شود؟
به گزارش خبرگزاری آنا، «تردید نمی‌کنیم»؛ این گل‌واژه نطق «ژان نوئل بارو» وزیر خارجه فرانسه است آنجا که از زبان تروئیکای اروپایی طرف برجام، ایران را تهدید به چکاندن ماشه می‌کند- اصطلاحی در توصیف بازگشت خودکار تحریم‌های سازمان ملل به‌عنوان سلاحی که قرار است جلوی پیشرفت برنامه هسته‌ای کشورمان را بگیرد.
این جمله کامل بارو است: «منافع امنیتی اروپا تأمین نشود؛ در بازگرداندن تحریم‌هایی که ۱۰ سال پیش برداشته شد؛ لحظه‌ای تردید نمی‌کنیم.»
این در حالی است که روز دوشنبه ۸ اردیبهشت، «اسماعیل بقایی» سخنگوی دستگاه دیپلماسی ایران، در پاسخ به این سؤال دو گزینه‌ای که «اروپا به درخواست کدام‌یک از روند مسقط کنار گذاشته شد؛ ایران یا آمریکا؟» با طعنه‌ای که رنگ و لعاب یک لبخند دیپلماتیک را داشت، جواب داد: «هیچ‌کدام؛ انتخاب خودشان بود.»
حالا اما، ظاهراً طرف فرانسوی از «این انتخاب» دلخور است و می‌خواهد با هوچی‌گری، گوشه میز مذاکره غیرمستقیم ایران و آمریکا، جایی برای خودش باز کند.
تازه تهدید هم می‌کند که مسیر دیپلماتیک رسیدن به آن راه‌حل غیرنظامی که قرار است روی میز مذاکره پیدا شود، «باریک» است.
البته این وسط، به‌طور دقیق مشخص نیست که فرانسه به نمایندگی از تروئیکا و حتی اتحادیه اروپا از چه منافع امنیتی حرف می‌زند؟ اگر نوئل بارو با استناد به جمله «ایران از تمام تعهداتش عبور کرده و در آستانه دستیابی به سلاح هسته‌ای است» دنبال تأمین منافع اروپا است، به بیراهه رفته؛ چراکه به اذعان «رافائل گروسی» مدیرکل آژانس انرژی اتمی که ازقضا همین دیروز با وزیر خارجه فرانسه کنفرانس مطبوعاتی مشترک داشت، «هیچ شواهدی دال بر اینکه ایران در حال ساخت سلاح هسته‌ای است» وجود ندارد.
ضمناً وقتی آمریکا از برجام خارج شد، این تروئیکا بود که به‌رغم ماندن در توافق، هیچ تلاشی برای برخوردار شدن ایران از مزایای آن نکرد و تهران را در مسیر کاهش تعهدات قرار داد. پس دیگر چه جای گلایه آن‌هم با این لحن طلبکارانه؟
اصلاً دلخوری چرا؟ ما که قبل از نشستن پشت میز مذاکره غیرمستقیم با آمریکا سه بار با اروپا رودررو صحبت کردیم.
حتی همین چهار روز پیش، قبل از آغاز دور سوم گفت‌و‌گو‌های مسقط، «سید عباس عراقچی» وزیر خارجه ایران با مرور خاطره دیدار ماه سپتامبر در نیویورک، گفت «به همتایان اروپایی پیشنهاد گفتوگو دادم. گفتم بیایید به‌جای تقابل، همکاری را انتخاب کنیم، نه‌فقط در موضوع هسته‌ای، بلکه در هر زمینه دیگری که منافع و نگرانی‌های مشترک داریم. متأسفانه آنها راه سخت را انتخاب کردند.».
اما حالا آن‌گونه که از اظهارات نوئل بارو استنباط می‌شود، توپی که عراقچی در یک حرکت دیپلماتیک به زمین تصمیم‌گیری اروپا انداخته، تروئیکا را حسابی غافلگیر کرده، آنقدر که هرلحظه ممکن است گل به خودی بزند.
شاهد این دستپاچگی، تأکید رئیس دستگاه دیپلماسی فرانسه مبنی بر هماهنگی با آمریکا در مسیر پیش رو بود.
فقط محض یادآوری به وزیر فرانسوی: این همان آمریکایی است که روی کالاهایتان تعرفه پایه ۲۰ درصد بسته، می‌گوید پولی برای تأمین هزینه‌های امنیتی‌تان نمی‌دهد و از جریان‌های راست افراطی که دنبال برچیدن اتحادیه اروپا است حمایت می‌کند.
این نشان می‌دهد که اروپا با همه ادعایی که برای استقلال دارد، همچنان در مواجهه با واشنگتن، دست‌به‌عصا راه می‌رود.
البته بین اظهارات وزیر خارجه فرانسه یک نکته دیگر هم هست که نباید بی‌پاسخ بماند، آنجا که گفت: «بازگشت تحریم‌ها تأثیر ویرانگری بر اقتصاد ایران دارد. ما خواهان چنین نتیجه‌ای نیستیم و از ایران می‌خواهیم تصمیمات لازم را برای جلوگیری از بدترین سناریو بگیرد.»
یک یادآوری دیگر به وزیر فرانسوی: ایران حتی در ۱۰ سال پس از برجام هم تحریم بود چراکه شما از بیم تعرفه‌های ثانویه دولت آمریکا از تعهد تجارت با تهران شانه خالی کردید. پس لطفاً ما را از چکاندن این ماشه نترسانید.
انتهای پیام/
