ایران لیبی نخواهد شد/ دریافت تضمینهای امنیتی در مذاکرات ضروری است

به گزارش خبرگزاری آنا، جمهوری اسلامی در بیش از دو دهه گذشته، همواره بر حق خود برای دستیابی به دانش صلحآمیز هستهای تاکید کرده است، اما این رویکرد همواره با کارشکنیها، تهدیدات آشکار و اقدامات مخرب بازیگرانی، چون ایالات متحده و رژیم صهیونیستی روبهرو بوده است. اکنون و در بحبوحه دور جدید مذاکرات میان ایران و آمریکا، اظهارات تهدیدآمیز مقامات رژیم صهیونیستی نه تنها بیانگر رویکرد خصمانه همیشگی این رژیم نسبت به جمهوری اسلامی است، بلکه پیامدهای خطرناکی برای آینده توافق احتمالی نیز دارد.
ایالات متحده که خود را مدعی رهبری جهان آزاد و طرفدار دیپلماسی و حقوق بینالملل میداند، همواره نشان داده که رویکرد یکجانبهگرایانه و غیر قابل اعتماد دارد، به ویژه در قبال ایران. خروج غیرمسئولانه آمریکا از برجام در دولت ترامپ، سیاست فشار حداکثری، اعمال شدیدترین تحریمها و چشمپوشی از اقدامات خرابکارانه، تروریستی و سایبری رژیم صهیونیستی علیه ایران، همگی شواهد آشکاری هستند بر اینکه اعتماد به وعدههای آمریکا بدون دریافت تضمینهای واقعی، اشتباهی جبرانناپذیر خواهد بود.
تهدیدات رژیم صهیونیستی علیه ایران ادامه دارد
در حالی که مقامات آمریکایی و به خصوص ترامپ از نزدیک شدن به توافق با ایران ذوقزده هستند و هر روز در رسانهها ابراز شادی میکنند، دیروز نخستوزیر رژیم صهیونیستی به صراحت و با لحنی غیرقابل توجیه، اعلام کرد: «ما رآکتورهای هستهای و تأسیسات غنیسازی ایران را نابود خواهیم کرد تا مطمئن شویم که آنها دیگر نمیتوانند برای هیچ هدفی غنیسازی کنند. ما به چیزی کمتر از نابودی کامل قابلیتهای هستهای ایران راضی نخواهیم شد».
این سخنان عملاً تایید میکند که رژیم صهیونیستی نه تنها به قوانین و هنجارهای بینالمللی ارزشی قائل نیست، بلکه خود را آزاد میداند تا بنا به منافع توهمی و سرکوبگرانه خود، دست به اقدامات نظامی، تروریستی و خرابکارانه علیه هر کشور و ملتی بزند. این سیاست نه تنها ثبات منطقهای را بر هم میزند بلکه صلح جهانی را نیز به مخاطره میاندازد.
گذشته از این در میانه مذاکرات چنین سخنانی اعتماد ایران به طرف مقابل را نیز خدشهدار میکند. در همین رابطه و ساعاتی بعد از سخنان نخست وزیر رژیم صهیونیستی، علی شمخانی، مشاور رهبر جمهوری اسلامی با اشاره به اظهارات بنیامین نتانیاهو مبنی بر «برچیدهشدن کامل توان هستهای و اعمال محدودیت بر برنامه موشکی ایران»، در شبکه «ایکس» نوشت: «تبعات این اقدام برای اسرائیل خارج از تصور است، اما آیا این تهدیدات ناشی از تصمیم مستقل اسرائیل است، یا هماهنگ با ترامپ؟»
توافق بدون تضمین به هیچ درد ایران نمیخورد
تاریخ معاصر ایران مملو از نمونههایی است که قدرتهای غربی به ویژه ایالات متحده، وعدههای خود را زیر پا گذاشته و به تعهدات خود پایبند نبودهاند. امضای برجام در سال ۲۰۱۵ و تایید اجرای کامل تعهدات برجام از سوی ایران توسط آژانس بینالمللی انرژی اتمی، امیدی را برای کاهش تنشها و آغاز عصر جدیدی در مناسبات ایران و غرب ایجاد کرد. اما با روی کار آمدن دولت ترامپ، آمریکا به راحتی و بدون توجه به اعتراضات جامعه جهانی از برجام خارج شد و سیاست فشار حداکثری و تحریمهای بیسابقه را علیه ملت ایران به کار گرفت.
در این میان، اروپاییها نیز ثابت کردند عملاً ارادهای مستقل از واشنگتن ندارند و قادر به تامین منافع ایران طبق توافق اصلی نیستند. این تجربه بار دیگر نشان داد که فقط وعده و امضا کافی نیست؛ بلکه حتماً باید ضمانتهایی واقعی و عملی برای تامین امنیت و حفظ منافع ملی ایران در معادلات گنجانده شود.
اما اگر امروز بدون دریافت تضمینهای محکم برای حفاظت از تاسیسات هستهای و بدون سازوکار عملی پیرامون نقشآفرینی مخرب رژیم صهیونیستی و همچنین آمریکا، توافقی صورت گیرد، قطعاً پس از آن هرگونه حمله یا خرابکاری میتواند بدون پاسخ مناسب بماند. در چنین سناریویی، اسرائیل میتواند با سوءاستفاده از فضای توافق، حمله نظامی یا خرابکاری آشکار انجام دهد و آمریکا نیز با شانه خالی کردن از مسئولیت، چنین اقدامی را به عنوان تصمیم فراجناحی اسرائیل تلقی کند.
این وضعیت علاوه بر آنکه دست ایران را در پاسخ قانونی و مشروع میبندد، میتواند سبب نابودی ظرفیتهای ارزشمند هستهای کشور و محرومیت ایران از منافع عظیم علمی و اقتصادی این فناوری شود.
سیاست «روش لیبی» که مقامات صهیونیستی از آن سخن میگویند، نیز به معنای خلع سلاح کامل یک کشور و ضربه زدن غیرانسانی به زیرساختهای حیاتی آن است. باید هشدار داد که چنین ذهنیت و رویهای مصداق بارز استفاده ابزاری از توافق، مذاکرات و به کارگیری قدرت نظامی برای سلطه استعماری بر ملتهاست.
پیشنهادات و راهبردها
برای جلوگیری از تکرار تجارب تلخ گذشته، مذاکرهکنندگان ایران باید بر محورهای زیر تاکید داشته باشند:
۱. تضمین روشن و عملی برای امنیت تاسیسات هستهای ایران توسط همه طرفها، با سازوکارهای نظارتی مبتنی بر سازمانهای بینالمللی معتبر.
۲. قرار دادن رژیم صهیونیستی در جایگاه متهم رویکردهای بحران آفرین و الزام آن به رعایت هنجارهای بینالمللی.
۳. استفاده از اهرمهای قدرت منطقهای و بینالمللی از سوی ایران برای بازدارندگی و کاهش ریسک اقدامات تهاجمی دشمنان.
۴. الزام بر پیشبینی سازوکارهای جبران خسارت در صورت نقض توافق و اقدامات خرابکارانه احتمالی.
۵. گنجاندن مفاد خاص در توافق که هرگونه حمله یا خرابکاری را عامل صدور مجدد حق بازگشت به ظرفیتهای هستهای و خروج ایران از محدودیتها نماید.
نتیجهگیری
بررسی روند سیاستهای خصمانه آمریکا و رژیم صهیونیستی به ویژه در قبال برنامه هستهای نشان میدهد که اعتماد به وعدههای خصمانهترین دشمنان، اشتباهی جبرانناپذیر و پر هزینه است. آنچه میتواند منافع ایران و امنیت ملی را حفظ کند، ایستادگی بر حقوق اساسی، اخذ تضمینهای واقعی و اتکا بر قدرت بومی و منطقهای است.
تهدیدات مستمر رژیم صهیونیستی، سکوت و در مواردی همراهی آمریکا با این رژیم، ناکارآمدی و تزلزل کشورهای اروپایی در برخورداری از استقلال رای، همگی بیانگر این واقعیت هستند که تنها راه حفظ منافع ملی، اتخاذ راهبردی هوشمندانه مبتنی بر دیپلماسی فعال، اما با تضمینهای عملی و بیمه کردن ظرفیتهای کشور در مقابل تهدیدات فزاینده است.
انتهای پیام/