سوریه در خون و سکوت: موج جدید کشتار غیرنظامیان در سایه بی‌اعتنایی جهانی
به گزارش خبرگزاری آنا؛ در قلب خاورمیانه، جایی که خاکستر جنگ و خون سال‌هاست که بر آسمانش سایه افکنده، سوریه بار دیگر در گرداب خشونت و درگیری فرو می‌رود. گویی تاریخ تلخ این سرزمین قصد تکرار خود را دارد، موجی تازه از نبرد‌ها از راه رسیده و شعله‌هایش دامن غیرنظامیان بی‌گناه را گرفته است. در میان این آشوب و کشتار، سکوت مرگبار جامعه جهانی بیش از هر زمان دیگری گوشخراش و غیرقابل تحمل به نظر می‌رسد. رژیم تروریستی الجولانی، که روزگاری نقاب مبارزه با استبداد را بر چهره داشت، اکنون به هیولایی بدل شده که بی‌رحمانه بر مردم سوریه می‌تازد و در برابر چشمان نظاره‌گر جهانیان، حمام خون به راه انداخته است.
این روز‌ها سوریه شاهد درگیری‌های شدید داخلی است. خشونت‌ها از لاذقیه آغاز شده و به سرعت به دیگر نقاط آن سرایت کرده، ده‌ها کشته و زخمی برجای گذاشته و سایه سنگین ترس و ناامیدی را بر زندگی میلیون‌ها سوری گسترانده است. این درگیری‌ها تنها نبردی میان گروه‌های مسلح نیستند، بلکه فریاد خشم و استیصال مردمی هستند که زیر یوغ ظلم و ستم رژِم تروریستی جولانی زندگی می‌کنند. این صدا، صدای علویانی است که روزگاری حامیان نظام بشار اسد بودند، اما اکنون از جور و ستم تروریست‌های الجولانی به ستوه آمده‌اند. این صدا، ناله نیروهای وفادار به نظام سابق است که هنوز در رویای بازگشت به قدرت، در برابر تروریست‌ها قد علم کرده‌اند. این صدا، فریاد اقلیت‌های مظلومی است که در میان بازی‌های قدرت و جنگ‌های نیابتی، قربانی می‌شوند.
درگیری‌های لاذقیه از کجا شروع شد؟
جرقه این درگیری‌های خونین، پنجشنبه‌ای تلخ در استان‌های لاذقیه و طرطوس زده شد، مناطقی که به عنوان قلب تپنده علویان و پایگاه سنتی حامیان بشار اسد شناخته می‌شوند. این مناطق که تا پیش از این نسبتاً از خشونت‌های گسترده جنگ داخلی در امان مانده بودند، ناگهان به کانون بحران تبدیل شدند. منابع امنیتی در لاذقیه خبر از حمله گروه‌های مسلح به نیروهای وابسته به وزارت دفاع سوریه در نزدیکی منطقه بیت عانا دادند. در این حمله، یکی از سربازان جان باخته و تعدادی دیگر مجروح شدند. این حمله نه تنها یک اقدام نظامی، بلکه پیامی آشکار از سوی تروریست‌ها بود: هیچ نقطه‌ای در سوریه امن نیست، حتی پایگاه‌های سنتی حامیان نظام.
در ادامه، گزارش‌ها حاکی از آن بود که نیروهای وابسته به نظام سابق سوریه، با استفاده از فرصت آشوب و هرج و مرج، موفق به بازپس‌گیری مناطقی در جبله شده‌اند. این تحرکات نشان می‌دهد که بحران سوریه تنها به درگیری میان رژیم الجولانی و مردم معترض محدود نمی‌شود، بلکه جنگ قدرت میان طیف‌های مختلف درگیر در این کشور است. در این میان، مردم بی‌گناه، قربانیان اصلی این بازی‌های خونین هستند.
همزمان با تحولات مناطق ساحلی، شهر السویداء نیز به صحنه اعتراضات مردمی علیه رژیم تروریستی الجولانی تبدیل شد. مردم خشمگین به خیابان‌ها ریختند و با شعار‌های خود، انزجارشان را از ظلم و ستم تروریست‌های جولانی فریاد زدند. این اعتراضات نشان می‌دهد که نارضایتی از رژیم الجولانی تنها به مناطق علوی‌نشین محدود نمی‌شود، بلکه در میان دیگر اقشار جامعه سوریه نیز ریشه دوانده است.
در جنوب سوریه، شهر الصنمین در استان درعا نیز شاهد درگیری‌های خونینی میان نیروهای مسلح و عناصر وابسته به الجولانی بود. این درگیری‌ها نشان می‌دهد که دامنه بحران به سرعت در حال گسترش است و هیچ منطقه‌ای از سوریه از آتش آن در امان نخواهد بود. گزارش‌ها حاکی از آن است که درگیری‌ها حتی به شهر جبله در طول خط ساحلی سوریه و نزدیکی پایگاه هوایی روسیه نیز کشیده شده است. این امر نگرانی‌ها از گسترش دامنه جنگ و احتمال درگیری‌های منطقه‌ای را افزایش می‌دهد.
حتی شهر القرداحه، زادگاه خاندان اسد نیز از این تحولات خونین در امان نمانده است. گزارش‌های تایید نشده‌ای از یورش عناصر تروریستی و وقوع انفجار‌هایی در این شهر منتشر شده است. اگر این گزارش‌ها صحت داشته باشند، نشان‌دهنده آن است که بحران سوریه به مرحله‌ای جدید و خطرناک وارد شده و هیچ‌کس و هیچ‌جا در این کشور از گزند خشونت در امان نخواهد بود.
شرایط در سوریه پیچیده است
نقشه درگیری‌ها در سوریه به سرعت در حال تغییر است. گزارش‌های رسانه‌ای حاکی از گسترش دامنه نبرد‌ها به استان‌های لاذقیه، طرطوس، السویداء و درعا است. این مناطق که از نظر جغرافیایی و جمعیتی گوناگون هستند، همگی به کانون‌های بحران تبدیل شده‌اند. در این میان، نیروهای نظام بشار اسد در مناطقی مانند القرداحه، بیت عانا، الدالیه، حمیمیم و المختاریه مستقر هستند، در حالی که عناصر تروریستی در مناطقی، چون بانیاس، جبله و لاذقیه حضور دارند. این پراکندگی نیرو‌ها و خطوط مبهم نبرد، نشان‌دهنده پیچیدگی و بی‌ثباتی وضعیت در سوریه است.
لاذقیه، استانی ساحلی با جمعیتی گوناگون از علویان، سنی‌ها و مسیحیان، از دیرباز به عنوان یکی از مهم‌ترین مناطق سوریه شناخته می‌شده است. این استان نه تنها از نظر اقتصادی به دلیل بنادر مهمش حائز اهمیت است، بلکه به دلیل موقعیت استراتژیک و نزدیکی به پایگاه هوایی روسیه در حمیمیم، از نظر نظامی نیز بسیار مهم است. درگیری‌ها در لاذقیه می‌تواند پیامد‌های گسترده‌ای برای کل سوریه و حتی منطقه داشته باشد.
طرطوس، دیگر استان ساحلی سوریه، نیز از نظر استراتژیک و نظامی اهمیت فراوانی دارد. این استان علاوه بر داشتن بندر مهم، میزبان پایگاه دریایی روسیه در طرطوس نیز هست. درگیری‌ها در طرطوس می‌تواند امنیت حضور نظامی روسیه در سوریه را به خطر اندازد و معادلات منطقه‌ای را به طور کلی تغییر دهد.
السویداء، استانی در جنوب سوریه با اکثریت جمعیت دروزی، از دیرباز به دلیل خودمختاری نسبی و مقاومت در برابر دخالت‌های خارجی شناخته می‌شده است. اعتراضات در السویداء نشان می‌دهد که نارضایتی از رژیم الجولانی در میان اقلیت‌های مذهبی نیز رو به افزایش است و این می‌تواند به بی‌ثباتی بیشتر در سوریه منجر شود.
درعا، استانی در جنوب سوریه در مرز با اردن، به عنوان نقطه شروع ناآرامی‌های سوریه در سال ۲۰۱۱ شناخته می‌شود. درگیری‌ها در درعا نشان می‌دهد که آتش درگیری‌های سوریه هنوز به طور کامل خاموش نشده و هر لحظه امکان شعله‌ور شدن دوباره آن وجود دارد.
واکنش کشور‌های منطقه چیست؟
واکنش کشور‌های منطقه به تحولات اخیر سوریه متفاوت و در عین حال قابل پیش‌بینی بوده است. قطر، اردن، امارات و مصر با صدور بیانیه‌هایی بر حمایت خود از ثبات سوریه تاکید کرده‌اند. این کشور‌ها که همگی از پیامد‌های بی‌ثباتی بیشتر در سوریه نگران هستند، خواستار حل بحران از طریق گفتوگو و راه‌حل‌های سیاسی شده‌اند.
در مقابل، عربستان سعودی به طور آشکار از رژیم تروریستی الجولانی حمایت کرده است. این حمایت که ریشه در رقابت‌های منطقه‌ای و اختلافات ایدئولوژیک دارد، می‌تواند به تشدید تنش‌ها و طولانی‌تر شدن بحران سوریه منجر شود. گزارش‌هایی نیز از تحرکات نظامی ترکیه به منظور حمایت از تروریست‌های حاکم بر سوریه منتشر شده است. نقش ترکیه در بحران سوریه همواره پیچیده و چندگانه بوده است و این تحرکات جدید می‌تواند ابعاد تازه‌ای به این پیچیدگی بیفزاید.
عراق نیز با ابراز نگرانی نسبت به گسترش ناآرامی‌ها در منطقه، خواستار حل بحران سوریه از طریق گفتوگو شده است. عراق که خود سال‌هاست از جنگ و تروریسم رنج می‌برد، به خوبی از پیامد‌های بی‌ثباتی در کشور‌های همسایه آگاه است و تلاش می‌کند تا از سرایت بحران سوریه به خاک خود جلوگیری کند.
کدام گروه‌ها علیه حکومت جولانی معترضند؟
گروه‌های معترض در سوریه طی دو روز گذشته از طیف‌های مختلفی تشکیل شده‌اند که هر کدام انگیزه‌ها و مطالبات خاص خود را دارند. علوی‌ها، که روزگاری حامیان اصلی نظام بشار اسد بودند، اکنون به دلیل تجاوزات گسترده عناصر الجولانی و کشتار بی‌رحمانه آنها به خشم آمده‌اند. آنها که سال‌ها در سایه حمایت نظام سابق احساس امنیت می‌کردند، اکنون خود را در برابر تروریست‌های بی‌رحم تنها و بی‌دفاع می‌بینند. خشم علوی‌ها از رژیم الجولانی نه تنها به دلیل خشونت‌های فیزیکی، بلکه به دلیل تحقیر و بی‌احترامی به ارزش‌ها و باورهایشان نیز هست.
نیروهای برجای مانده از نظام سابق سوریه، که هنوز در بخش‌هایی از کشور فعال هستند، نیز از فرصت آشوب و هرج و مرج برای تجدید قوا و بازپس‌گیری مناطق از دست رفته استفاده می‌کنند. این نیرو‌ها که رویای بازگشت به قدرت را در سر می‌پرورانند، از ضعف و ناتوانی رژیم الجولانی برای پیشبرد اهداف خود بهره می‌برند. آنها معتقدند که با ایجاد بی‌ثباتی و ناامنی، می‌توانند زمینه را برای بازگشت نظام سابق به قدرت فراهم کنند.
جریان‌های تروریست معارض، که پیشتر در براندازی نظام بشار اسد مشارکت داشتند، نیز به دلایل مختلف از جمله سهم‌خواهی و کسب قدرت بیشتر، دست به اقدامات مسلحانه زده‌اند. این گروه‌ها که از وعده‌های عمل نشده و نادیده گرفته شدن نقش خود در تحولات سوریه ناراضی هستند، تلاش می‌کنند تا با استفاده از خشونت، جایگاه خود را در معادلات قدرت تثبیت کنند. درگیری‌های اخیر در شهر «الصنمین» بین نیروهای یک گروه مسلح محلی به فرماندهی «محسن الهیمد»، که گفته می‌شود قبلاً عضو اداره امنیت نظامی سوریه بوده، نمونه‌ای از این دست است. این درگیری‌ها نشان می‌دهد که بحران سوریه نه تنها جنگ میان رژیم الجولانی و مخالفانش، بلکه جنگ قدرت میان گروه‌های مختلف تروریستی نیز هست.
آمار جنایت در حکومت جولانی بسیار بالا است
رژیم تروریستی الجولانی با خشونت بی‌رحمانه‌ای به سرکوب اعتراضات در سوریه پرداخته و کشتار گسترده غیرنظامیان را در دستور کار قرار داده است. گزارش‌های منتشر شده در کنار تصاویر و فیلم‌های دلخراش ارسالی از سوریه، گواه این مدعاست. تروریست‌های الجولانی با استفاده از انواع سلاح‌های سنگین و سبک، به مناطق مسکونی حمله کرده و بی‌رحمانه مردم بی‌گناه را به خاک و خون می‌کشند.
دیده‌بان حقوق بشر سوریه گزارش داده است که پنج کشتار دسته جمعی جداگانه در مناطق ساحلی سوریه رخ داده که در جریان آنها ۱۶۲ غیرنظامی، از جمله زنان و کودکان، جان خود را از دست داده‌اند. این سازمان حقوق بشری تاکید کرده است که این کشتار‌ها در روز جمعه به وقوع پیوسته‌اند و اکثریت قربانیان به دست نیروهای وابسته به وزارتخانه‌های دفاع و کشور رژیم الجولانی اعدام شده‌اند. این گزارش‌های تکان‌دهنده نشان می‌دهد که رژیم الجولانی نه تنها به سرکوب اعتراضات، بلکه به پاکسازی قومی و مذهبی نیز دست زده است.
شبکه الجزیره نیز گزارش داده است که ده‌ها غیرنظامی و بقایای نیروهای حکومت پیشین سوریه به همراه خانواده‌هایشان به پایگاه الحمیمیم روسیه پناه برده‌اند. این پناهندگی دسته‌جمعی نشان می‌دهد که مردم از خشونت و بی‌رحمی تروریست‌های الجولانی به ستوه آمده‌اند و به دنبال پناهگاهی امن برای نجات جان خود و خانواده‌هایشان هستند. برخی منابع تعداد قربانیان این حملات را تا ۲۳۷ نفر نیز گزارش کرده‌اند که نشان‌دهنده عمق فاجعه انسانی در سوریه است. این آمار‌ها تنها نوک کوه یخی از جنایات رژیم الجولانی در سوریه است و واقعیت بسیار تلخ‌تر و دردناک‌تر از آن چیزی است که گزارش می‌شود.
جولانی ادعای صلح دارد
ابومحمد الجولانی، سرکرده رژیم تروریستی حاکم بر سوریه، شب گذشته در واکنش به قیام مردمی در مناطق شمالی، با لحنی متناقض و فریبکارانه، مدعی شد که «اجازه نمی‌دهد صلح داخلی خدشه‌دار شود» و سوریه “هرگز به عقب برنمی‌گردد. ” این اظهارات در حالی مطرح می‌شود که نیروهای تحت امر او در حال کشتار و سرکوب بی‌رحمانه مردم بی‌گناه سوریه هستند.
الجولانی از نیروهای خود خواست «به دستورات فرماندهان نظامی گوش فرا دهند» و ادعا کرد «کسانی که علیه غیرنظامیان دست به کشتار زده‌اند محاکمه می‌شوند.» این وعده‌ها در حالی مطرح می‌شود که رژیم الجولانی هیچ سابقه‌ای در محاکمه تروریست‌های خود به دلیل جنایات جنگی و کشتار غیرنظامیان ندارد. به نظر می‌رسد این اظهارات تنها تلاشی برای فریب افکار عمومی و کاهش خشم و انزجار مردم سوریه است.
الجولانی همچنین ساکنان منطقه ساحلی سوریه را «بخش مهمی از کشور» خواند و مدعی شد «حمایت از آنها وظیفه ما است.» این اظهارات در حالی مطرح می‌شود که علویان، ساکنان اصلی مناطق ساحلی، از قربانیان اصلی خشونت و سرکوب رژیم الجولانی هستند. به نظر می‌رسد الجولانی تلاش می‌کند با این اظهارات فریبکارانه، خشم علویان را فرو بنشاند و از گسترش دامنه اعتراضات جلوگیری کند.
لحن تهدیدآمیز الجولانی در قبال نیروهای وابسته به نظام بشار اسد آشکار بود. او مدعی شد که این نیرو‌ها قصد دارند سوریه را به آشوب بکشانند و خطاب به آنها گفت: «ما با شما پیش از این مبارزه کردیم و به دنبال اصلاح کشوری هستیم که شما نابود کردید. شما تحت پیگرد قرار گرفته و محاکمه می‌شوید.» این سخنان نشان می‌دهد که الجولانی نه تنها قصد عقب‌نشینی ندارد، بلکه تهدیدات خود را نیز متوجه مخالفان داخلی کرده است. او به خوبی می‌داند که نیروهای وفادار به نظام سابق همچنان یک تهدید جدی برای رژیم او محسوب می‌شوند و تلاش می‌کند با تهدید و ارعاب، آنها را از هرگونه اقدام علیه خود بازدارد.
سازمان‌های بین‌المللی و نهاد‌های حقوق بشری در سکوت کامل هستند
در کمال تاسف، سازمان‌های بین‌المللی و نهاد‌های حقوق بشری در برابر جنایات گسترده رژیم تروریستی الجولانی سکوت اختیار کرده‌اند. این سکوت در حالی است که همین نهاد‌ها در گذشته نظام بشار اسد را به ارتکاب جنایات ضد بشری متهم کرده و تحریم‌های گسترده‌ای علیه سوریه اعمال کرده بودند. رویکرد دوگانه و تبعیض‌آمیز این سازمان‌ها در قبال بحران سوریه، نه تنها اعتبار آنها را زیر سوال می‌برد، بلکه به تروریست‌ها جسارت بیشتری برای ادامه جنایاتشان می‌دهد.
ویدئو‌ها و تصاویر منتشر شده از سوریه به وضوح کشتار بی‌رحمانه غیرنظامیان را به تصویر می‌کشند. با این حال، جامعه جهانی چشمان خود را بر این فجایع بسته و سکوت مرگباری را اختیار کرده است. سازمان ملل متحد نیز مانند همیشه به ابراز نگرانی کلی در خصوص تحولات سوریه بسنده کرده و از محکوم کردن جنایات رژیم الجولانی خودداری کرده است. این انفعال و بی‌عملی سازمان‌های بین‌المللی، نه تنها مردم سوریه را ناامید و سرخورده می‌کند، بلکه پیام بسیار خطرناکی به تروریست‌ها و جنایتکاران جنگی در سراسر جهان می‌فرستد: جنایت کنید، بکشید، نابود کنید، هیچ‌کس شما را بازخواست نخواهد کرد.
موج جدید درگیری‌ها در سوریه، بار دیگر چهره زشت جنگ و خشونت را به نمایش گذاشته است. کشتار غیرنظامیان توسط رژیم تروریستی الجولانی، در سکوت و بی‌توجهی جامعه جهانی، فاجعه‌ای انسانی را رقم زده است. نیاز است تا جامعه بین‌المللی سکوت مرگبار خود را شکسته و برای توقف خشونت‌ها و حمایت از غیرنظامیان بی‌گناه در سوریه، اقدامی جدی و موثر انجام دهد. بی‌تفاوتی در برابر این جنایات، نه تنها رنج مردم سوریه را بیشتر می‌کند، بلکه پیامد‌های خطرناکی برای ثبات و امنیت منطقه و جهان خواهد داشت. زمان آن فرا رسیده است که جهان به مسئولیت انسانی خود در قبال مردم سوریه عمل کند و اجازه ندهد این فاجعه انسانی بیش از این ادامه یابد. سکوت جایز نیست، اقدام ضروری است.
انتهای پیام/
