تالاب شادگان؛ ظرفیت جهانی، امکانات حداقلی/صراخیه، روستایی بر آب که گردشگریاش هنوز به نفع مردم نشده
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، بازدید میدانی از تالاب شادگان و روستای صراخیه در استان خوزستان، بیش از هر چیز شکاف میان «ظرفیت» و «امکانات» را آشکار میکند. تالابی وسیع با نیزارهای انبوه، مسیرهای آبی چشمنواز و روستاهایی که زندگی در آنها بهطور کامل با آب گره خورده است؛ اما همین زیست آبی، برای مردم محلی همزمان منبع درآمد و منبع دشواری است.
یکی از مهمترین چالشها، جادهای است که از میان تالاب عبور کرده و آن را به دو بخش تقسیم کرده است. این جاده، ارتباط طبیعی آب را قطع کرده و مردم برای رفتوآمد روزمره یا فعالیتهای صیادی، ناچار به استفاده از بلمها و قایقهای کوچک هستند. برای عبور به آن سوی تالاب، مسیرهایی از زیر جاده تعبیه شده که بومیان باید با قایقهای باریک از آن عبور کنند؛ گاه در شرایطی که ناچارند داخل بلمها بخوابند تا بتوانند از مسیر عبور کنند. این وضعیت، بیش از آنکه تصویری توریستی باشد، نشانهای از سختی زندگی روزمره مردم است.
صراخیه؛ ونیز ایران با حداقل امکانات
روستای صراخیه که به «ونیز ایران» شهرت دارد، بهتازگی ثبت ملی شده و در مسیر ثبت جهانی بهعنوان روستای مقصد گردشگری قرار گرفته است؛ موضوعی که یعقوب مقدم، فرماندار شهرستان شادگان آن را «مایه افتخار استان» میداند.
وی تأکید میکند: صراخیه تنها روستای مجاور تالاب نیست و روستاهای دیگری مانند گرمه و ... نیز در حاشیه تالاب قرار دارند که مردم آنها با قایق، هم صیادی میکنند و هم علوفه دامهای خود را از تالاب تأمین میکنند.
با این حال، واقعیت میدانی نشان میدهد که صراخیه با کمبود شدید امکانات اولیه روبهروست؛ از نبود اقامتگاه رسمی گرفته تا محدودیت برق، استفاده از پنلهای خورشیدی و ممنوعیت ایجاد سازههای دائمی به دلیل ملاحظات محیطزیستی. همین موضوع باعث شده امکان شبمانی در جزایر تالاب بسیار محدود باشد و گردشگری، عمدتاً به بازدیدهای کوتاهمدت ختم شود.
گردشگر میآید، اما زیرساخت نداریم
فرماندار شادگان با اشاره به آمار گردشگران میگوید: در طول سال گردشگران زیادی به شادگان سفر میکنند و پیک اصلی گردشگری در ایام نوروز است. به گفته او، نوروز امسال بیش از ۱۱۳ هزار گردشگر در بازهای حدود ۲۰ روزه وارد شهرستان شدند که عمده آنها گردشگران داخلی بودند، اما گردشگرانی از کشورهای اروپایی از جمله نروژ، اتریش، اسلواکی و چند کشور دیگر نیز به منطقه سفر کردند.
وی بهترین زمان حضور گردشگر در شادگان را پاییز، زمستان و اوایل بهار میداند و توضیح میدهد: در این فصلها، آبوهوا معتدل و بهاری است، اما در ماههای گرم سال، رطوبت بالا و گرمای شدید، هم برای گردشگر و هم برای مردم بومی شرایط سختی ایجاد میکند. با این حال، حتی در فصل گرم نیز آخر هفتهها گردشگر به تالاب میآید؛ موضوعی که به گفته فرماندار، نشاندهنده جذابیت بالای این طبیعت بکر است.
قایقها؛ قلب گردشگری، اما بدون استاندارد
یکی از اصلیترین جاذبههای تالاب، قایقسواری به سمت جزایر میانی تالاب است؛ سفری حدود ۲۰ دقیقهای که به گفته فرماندار، بهترین تجربه گردشگران محسوب میشود.
وی با اشاره به هزینه پایین این خدمات میگوید: هزینه رفتوبرگشت قایقها به جزایر حدود ۵۰۰ هزار تومان است که همین موضوع به جذب گردشگر کمک کرده، اما بیشتر قایقهای فعال، قایقهای صیادی با عرض کم هستند که برای گردشگری طراحی نشدهاند.
فرماندار شادگان تأکید میکند: در صورت جذب سرمایهگذار، میتوان از قایقهای گردشگری با عرض بیشتر و امکانات ایمنتر استفاده کرد؛ قایقهایی که هم کیفیت خدمات را بالا میبرند و هم درآمد مردم محلی را افزایش میدهند.
محیطزیست و پسماند؛ زنگ خطر توسعه
موضوع آلودگی و پسماند یکی دیگر از محورهای صحبتهای فرماندار است. به گفته او، در حال حاضر دهیاریها زبالهها را بهصورت روزانه جمعآوری و به مرکز پسماند شهر منتقل میکنند، اما این اقدام کافی نیست و باید گروههای مردمی برای پاکسازی تالاب و روستاها فعال شوند.
وی تأکید دارد که توسعه گردشگری بدون توجه به محیطزیست، میتواند بزرگترین تهدید برای تالاب باشد.
شادگان؛ شهر بدون هتل
شادگان همچنان بهعنوان شهری بدون هتل شناخته میشود؛ موضوعی که در گفتوگو با فرماندار نیز مطرح شد.
مقدم با اشاره به مهماننوازی مردم میگوید: مردم شادگان با افتخار از گردشگران پذیرایی میکنند و اغلب حاضرند آنها را در خانههای خود اسکان دهند، اما این شکل از میزبانی نمیتواند جایگزین زیرساختهای رسمی شود.
وی از طرحهایی برای احداث مهمانسرا، هتل و اقامتگاههای بومگردی در صراخیه، خنافره و دارخوین خبر میدهد و میگوید این موضوع در شورای اشتغال شهرستان پیگیری شده و جذب سرمایهگذار در دستور کار قرار دارد.
تالاب شادگان و روستای صراخیه، با همه ظرفیتهای طبیعی و فرهنگی خود، هنوز از نبود امکانات، ضعف زیرساختهای گردشگری و مشکلات معیشتی مردم رنج میبرند. گردشگری به منطقه رسیده، اما هنوز به شکل پایدار و عادلانه در خدمت مردم محلی قرار نگرفته است.
اگر برنامهریزی، سرمایهگذاری و حفاظت محیطزیست همزمان پیش بروند، شادگان میتواند به یکی از قطبهای اصلی گردشگری طبیعی کشور تبدیل شود؛ مسیری که به گفته فرماندار، آغاز شده، اما برای به ثمر رسیدن، نیازمند نگاه جدیتر و حمایت عملی است.
انتهای پیام/
