وضعیت اسفناک فوتبال باشگاهی ایران در میادین بینالمللی/ هزینه ها میلیون دلاری، خروجی آبروریزی!

به گزارش خبرگزاری آنا، فوتبال ایران، به ویژه در سطح باشگاهی، این روزها بیش از هر زمان دیگری نیازمند یک بازنگری جدی است.شکست حقیرانه استقلال با نتیجه 7 بر یک مقابل نماینده امارات که تیم خیلی خاصی نشان نداد و شکست سپاهان مقابل تیم اردنی و توقف تراکتور در اولین بازی در لیگ نخگبان گویای حال و روز فوتبال ایران است. وقتی نگاهی به عملکرد تیمهای شاخص مثل سپاهان، استقلال و تراکتور میاندازیم، متوجه میشویم که با وجود سرمایهگذاریهای قابل توجه و داشتن بودجهای که باید حداقل پاسخگو باشد، خروجی در میادین بینالمللی تقریباً صفر است. این واقعیت نه فقط یک مایه آبروریزی برای فوتبال ایران، بلکه نشاندهنده عمق مشکلات ساختاری و مدیریتی است که در فوتبال ما ریشه دوانده است.
*هزینهکرد بدون برنامهریزی دقیق
این سه باشگاه از نظر مالی به شدت توانمند هستند و سالهاست که در جذب بازیکن، کادر فنی و امکانات هزینه میکنند اما سوال اینجاست که این هزینهها چرا به موفقیت در آسیا منجر نمیشود؟ پاسخ روشن است؛ عدم وجود برنامهریزی درست و استراتژی مدون. صرف هزینه کردن بدون تحلیل و برنامهریزی، تنها موجب هدررفت منابع میشود. این یعنی پول هست، ولی هیچگاه به شکل هوشمندانه و موثر خرج نمیشود.
* ضعف در ساختار و توسعه بازیکنان
مدرسه فوتبال و حتی آکادمی های فوتبال در ایران بیشتر بهعنوان کسب و کاری برای درآمدزایی دیده میشود تا پرورش استعداد. هدف اصلی اغلب، پول درآوردن است نه تربیت بازیکن حرفهای و آماده برای سطح بالای رقابتهای بینالمللی. نتیجه این میشود که تیمها بیشتر وابسته به بازیکنان خارجی یا بازیکنان بزرگسال خریداری شده هستند و کمتر به بازیکنان جوان داخلی فرصت داده میشود.
* نبود زیرساختهای حرفهای
نداشتن زمینهای تمرین استاندارد، نبود امکانات مدرن ورزشی، و عدم حمایت از بخشهای فنی، ضعف عمده فوتبال باشگاهی ایران است. حتی وقتی باشگاهی مثل استقلال به سراغ سیدورف میرود تا مشاور فنی مدیرعامل باشد، بدون اینکه زیرساختها فراهم باشد، نتیجهای نمیگیرد. مربی بزرگ بدون امکانات کافی نمیتواند معجزه کند.
* فساد، لابیبازی و دلالی
حضور دلالها، بازیهای پشت پرده و لابیهای متعدد، فضای فوتبال ایران را مسموم کرده است. قراردادها بدون شفافیت بسته میشوند، بازیکنان به خاطر منافع شخصی جابجا میشوند و تصمیمات فنی اغلب تحت فشارهای غیرورزشی گرفته میشود. این چرخه معیوب باعث شده فوتبال ایران حتی از نظر مدیریتی هم جایگاهی درخور نداشته باشد.
* ضعف در تیم ملی؛ الگویی برای باشگاهها
نباید فراموش کرد که وضعیت ضعیف تیم ملی ایران در مسابقات مثل جام کافا نیز ریشه در همین مشکلات ساختاری دارد. وقتی سیستم باشگاهی نتواند بازیکنان را به خوبی پرورش دهد، طبیعی است که تیم ملی هم از این ضعف ضربه میخورد. مدیریت ناصحیح، نبود تعامل بین باشگاهها و فدراسیون و برنامهریزی ضعیف همه دست به دست هم دادهاند تا فوتبال ایران در عرصه بینالمللی عقب بماند.
فوتبال باشگاهی ایران در شرایط بحرانی قرار دارد؛ وضعیتی که نتیجه مستقیم ضعف ساختار، نبود شفافیت، فساد مالی و مدیریتی و توجه بیش از حد به مسائل مالی به جای توسعه فنی است. اگر قرار است فوتبال ایران در آسیا و جهان جایی داشته باشد، باید از پایههایش شروع کند: سرمایهگذاری هوشمندانه در پرورش استعدادها، بهبود زیرساختها، مبارزه با فساد و تقویت مدیریت حرفهای.
بدون این اصلاحات، حتی با صرف میلیاردها تومان، همچنان شاهد شکستهای تلخ و مایه شرمساری در میادین بینالمللی خواهیم بود.
انتهای پیام/