افزایش چهاربرابری خطر ابتلا به دیابت نوع دو با استفاده از ماریجوانا

به گزارش خبرنگار آنا، به نقل از فاکس نیوز، محققان دریافتند بزرگسالانی که از ماریجوانا استفاده می‌کنند، تقریباً چهار برابر بیشتر از افرادی که از این ماده استفاده نمی‌کنند، در معرض ابتلا به دیابت نوع ۲ قرار دارند.

این تحقیق توسط ابراهیم کمل از مرکز پزشکی بوستون در ماساچوست انجام شد. پژوهشگران سوابق پزشکی مربوط به ۵۴ سازمان بهداشتی در ایالات متحده و اروپا را با استفاده از شبکه تحقیقاتی TriNetX بررسی کردند. آن‌ها حدود ۹۶ هزار و ۸۰۰ نفر را که تشخیص‌های مرتبط با مصرف ماریجوانا داشتند، از مصرف‌کنندگان عادی تا افراد دارای وابستگی به این ماده، با بیش از ۴.۱۶ میلیون فرد که هیچ سابقه‌ای از مصرف مواد مخدر یا بیماری‌های مزمن نداشتند، مقایسه کردند.

نتایج نشان داد که طی یک دوره پنج ساله، ۲.۲ درصد از مصرف‌کنندگان ماریجوانا به دیابت نوع ۲ مبتلا شدند، در حالی که این رقم در میان افرادی که ماریجوانا مصرف نمی‌کردند تنها ۰.۶ درصد بود. حتی پس از تنظیم برای عوامل خطر دیگر مانند فشار خون بالا، کلسترول، بیماری‌های قلبی و مصرف الکل یا کوکائین، خطر ابتلا به دیابت در مصرف‌کنندگان ماریجوانا به طور قابل توجهی بیشتر باقی ماند.

تأثیر ماریجوانا بر اشتها و مقاومت به انسولین

محققان بیان کردند که تأثیر ماریجوانا بر اشتها، متابولیسم و مقاومت به انسولین ممکن است توضیحی برای این افزایش خطر باشد. همچنین، مصرف ماریجوانا معمولاً با عادت‌های غذایی نامناسب همراه است که می‌تواند باعث افزایش سطح قند خون در طول زمان شود.

خطرات بلندمدت جدی‌تر از تصور عمومی

با توجه به افزایش قانونی شدن و دسترسی گسترده ماریجوانا، این ماده اغلب به عنوان جایگزینی برای الکل یا تنباکو شناخته می‌شود، اما پژوهشگران هشدار می‌دهند که خطرات بلندمدت آن ممکن است جدی‌تر از آنچه بسیاری تصور می‌کنند باشد. دکتر ابراهیم کمل تأکید کرد که با توجه به افزایش دسترسی و پذیرش اجتماعی ماریجوانا، درک کامل‌تر خطرات بهداشتی آن ضروری است.

پژوهشگران توصیه کردند که پزشکان باید به طور روتین درباره مصرف ماریجوانا با بیماران صحبت کنند تا بتوانند نیاز به نظارت متابولیکی و ارزیابی ریسک دیابت را مشخص کنند.

طراحی گذشته‌نگر و نبود داده درباره میزان مصرف

محدودیت‌های این مطالعه نیز ذکر شده است؛ طراحی آن گذشته‌نگر بوده و به بررسی سوابق پزشکی بیماران قبلی پرداخته است، که این موضوع اثبات رابطه علت و معلولی میان مصرف ماریجوانا و ابتلا به دیابت را دشوار می‌کند. همچنین، میزان دقیق مصرف ماریجوانا و نوع آن اندازه‌گیری نشده و احتمال وجود سوگیری در گزارش‌دهی مصرف‌کنندگان وجود دارد، زیرا افراد ممکن است مصرف خود را به‌خصوص در مناطقی که مصرف غیرقانونی است، کم‌اظهاری کنند.

شواهد واقعی و اهمیت توجه در برنامه‌های درمانی

پزشکان ممکن است به زودی نیاز داشته باشند که به طور منظم با بیماران درباره مصرف ماریجوانا صحبت کنند تا خطر ابتلا به دیابت را ارزیابی کرده و در صورت لزوم، نظارت متابولیکی لازم را انجام دهند. دکتر کمل افزود که این یافته‌ها از شواهد واقعی و قابل اعتماد حکایت دارند و نشان‌دهنده اهمیت توجه به خطر ابتلا به دیابت در برنامه‌های درمانی و مشاوره اختلالات مصرف مواد هستند.