بی فروغی تیم ملی تیراندازی و ادامه ناکامی ها/ تغییری در کادرهای فنی دیده می شود؟

به گزارش خبرگزاری آنا، تیم ملی تیراندازی مدتی است وارد روند نزولی با شیب شدیدی شده است. پس از مدال طلای جواد فروغی در المپیک 2020، دیگر درخشش خاصی در این تیم رخ نداده است. نمونه آن عملکرد ملی پوشان در دو مسابقه گذشته یعنی قهرمانی آسیا قزاقستان و جام جهانی آلمان و نینگبو است. 

در قهرمانی آسیا 17 مدال کسب شد که تنها دو مدال آن از رشته های المپیکی است و بخش اعظم آن توسط نوجوانان کسب شد. در این چند سال در رده های پایه و نوجوانان سرمایه گذاری خوبی شده و نتایج خوبی هم رخ داد اما با وجود داشتن جوانان خوب همچنان اصرار بر استفاده از نفرات قبلی است. به عنوان مثال، جواد فروغی در قهرمانی آسیا در ماده تپانچه 10 متر که رشته المپیکی است امتیازی کمتر از محمدرضا احمدی ملی پوش رده نوجوانان به دست آورد. فروغی در رقابت های قهرمانی جهان نینگبو که اکنون هم درحال برگزاری است، با کسب امتیاز ۵۷۹ بیستم شد. این عملکرد در ماده المپیکی می تواند زنگ خطری برای فدراسیون باشد. سوالی که پیش می آید این است که فروغی قرار است به چند مسابقه دیگر اعزام شود تا فدراسیون و کادرفنی مطمئن شوند وقت پوست اندازی است؟

در بخش تفنگ، روند مشابهی مشاهده می شود با کمی تفاوت که شاهد سوختن استعدادها هستیم. شرمنیه چهل امیرانی توانست در نخستین حضور خود در المپیک در رده یازدهم بایستد و در جام جهانی آلمان افزایش امتیاز داشت اما او هم دچار روند نزولی شده است و نتایج خوبی و مدال حداقل در این مسابقات اخیر کسب نشده است. هرچند سرمربیان تیم‌های ملی خیلی اعتقادی به این موضوع ندارند. 

نکته دیگر نتایج تکراری ملی پوشان در فینال مسابقات است. بارها مشاهده شده است که ملی پوشان به فینال می رسند و حتی تا تیرهای آخر خوب پیش می روند اما به یکباره از رسیدن به مدال باز می مانند. نمونه بارز آن عملکرد هانیه رستمان در قهرمانی آسیا است که با ۵۸۱ امتیاز به عنوان نفر سوم راهی فینال شد و در فینال در رقابت با سه تیرانداز از چین، دو تیرانداز کره‌ای و یک تیرانداز از هند و قزاقستان در رده چهارم ایستاد. این موضوع نشان می دهد روحیه ملی پوشان در فینال از دست می رود و مربیان نمی توانند به لحاظ ذهنی آن ها را آماده کنند. شاید این موارد نشان می دهد مربی کاربلدتری در این حوزه نیاز است و باید فکری به حال کادرهای فنی شود. 

در این زمان کمیته فنی فدارسیون در چه حال است؟ آیا فعالیتی داشته و از سرمربیان گزارشی بابت این عملکردها گرفته است و اصلا راهکاری دارد؟ نوع صحبت مربیان در مصاحبه ها و حتی در نشست خبری که با اصحاب رسانه داشتند مشخص است نقش این کمیته بسیار کمرنگ است و مربیان به هیچکس پاسخگو نیستند و به نوعی خود را مصون از هر اشکالی می دانند. نتیجه تمام این موارد از دست رفتن استعدادهایی مانند رستمیان و چهل امیرانی است.