طالقانی: بعد از جهانی جمعیت کشتی ما یک میلیون و نیم اضافه شد/ به خادم گفتم اشتباه کردم
به گزارش خبرگزاری آنا، رئیس اسبق فدراسیون کشتی که سابقه ریاست بر هیئت کشتی تهران را نیز دارد، یکی از میهمانان ویژه جشنواره خردسالان کشتی تهران بود که طی چهار روز به میزبانی سالن هفتم‌تیر و به مناسبت روز ملی کشتی به انجام رسید و پایان بخش آن، تجلیل از بزرگان کشتی تهران از جمله منصور برزگر و محمد دلیریان و همچنین عنوان‌دارانِ تهرانی جهانی نوجوانان و جوانان همزمان با فینال رقابت‌ها در روز جمعه (هفتم شهریور) بود.
محمدرضا طالقانی که خاطرات بسیار زیادی از سالن هفتم تیر تهران دارد، بعد از حضور در این سالن گفت: وقتی وارد این سالن می‌شوم مثل بچه‌ها ذوق می‌کنم و به هر بهانه‌ای دلم می‌خواهد اینجا باشم. راستش را بگویم آن سالن قدیمی را خیلی دوست داشتم چون روح خاصی داشت و دلیلش پهلوان‌هایی بودند که اینجا کشتی گرفتند. البته که هرجا کشتی باشد، فرقی نمی‌کند.
وی ادامه داد: آن زمان که رئیس هیئت شدم، یک سالن سوخته را تحویل گرفتم و یک دسته گل با 7 رشته ورزشی تحویل دادم. همه چیز هم مجانی بود. من هنوز هم پای عشقم به کشتی ایستاده‌ام و امروز هم خیلی خوشحال شدم که اینجا روی سه تشک کشتی اینهمه خردسال و نونهال کشتی گرفتند. سوال کردم چند نفر در روز آخر مسابقات حضور دارند که گفتند بیش از هزار نفر و این خیلی خوشحال‌کننده است. امیدوارم هر روز هم بیشتر شود که با این کارها حتما می‌شود. باعث افتخارم بود که چندی قبل هم هیئت تهران جامی را به نام من برگزار کرد. من نمی‌خواستم این اتفاق بیافتد چون قبل از من تهران کلی عنوان‌دار المپیک و جهان داشت درحالیکه من من مدال ندارم. خوبی کار این بود که کشتی‌ها در رده نونهالان بود و در آن جام، 1440 نفر شرکت کننده حضور داشتند و این بیشتر از هر چیزی من را خوشحال کرد. پیشرفت کشتی ما در گروی رسیدگی و حمایت و پرورش همین بچه‌هایی است که در این جشنواره‌ها کشتی می‌گیرند. از هر هزار نفرشان چند نفر به تیم ملی می‌رسند و شاید یکی از آنها قهرمان المپیک و جهان شود. در همین سالن‌ها ما علیرضا دبیر، علیرضا حیدری، علیرضا رضایی، محمد طلایی و آن همه کشتی‌گیر خوب را پرورش دادیم که الحمدالله همه هم قهرمان جهان شدند.
درحالیکه این روزها تمرکز هیئت کشتی تهران بر افزایش جمعیت کشتی پایتخت و به تبع آن استعدادیابی در خلال برگزاری چنین جشنواره‌هایی در ردههای سنی پایه است، این پیشکسوت کشتی تهران درخصوص راهکارهایی که برای این کار وجود دارد، عنوان کرد: یک چیز را فقط بگویم، ما لیگ و مسابقات جهانی را در تهران برگزار کردیم، چند وقت بعد از آن به من اعلام کردند که برگزاری همین رقابت‌ها یک میلیون و نیم به کشتی‌گیران آن زمان ما اضافه کرده است. بازار کشتی باید همیشه داغ باشد، ستارگان هم به سالن‌ها بیایند. آن وقت هم ما همه را بسیج کردیم که پای کار باشند. اتفاقا برای مسابقات جهانی تهران، هم مرحوم امامعلی حبیبی و هم زنده‌یاد محمدعلی فردین را دعوت کردم و هر دو بزرگوار هم آمدند. خیلی‌ها به سالن آمدند و این هم انگیزه‌های قهرمانان ما را افزایش داد و هم باعث خوشحالی مردم شد.
وی به ذکر خاطره‌ای از آن ایام پرداخت و گفت: شب آخر مسابقات بود که به خاطر ازدحام جمعیت شیشه سالن شکست. شب من را به برنامه تلویزیونی دعوت کردند و آنجا از این اتفاق گله کردم. مصاحبه که تمام شد یک دقیقه بعد مرحوم سیدمحمد خادم به من زنگ زد و گفت این چه حرف‌هایی بود گفتی که مردم شیشه را شکستند، اگر مردم نیایند خوب است؟ گفتم اشتباه کردم، حق با شماست. کشتی در خون مردم ماست، مردم یک جور دیگر دوستش دارند. 52 فدراسیون ورزشی داریم، همه امکانات بین آنها تقسیم شده، امروز هم که همه چیز پول است، بچه‌ها می‌روند یک رشته آسان را انتخاب می‌کنند، کشتی خیلی مرارت و سختی دارد، برای همین است کمتر سراغش می‌روند، اما مردم همان‌هایی که کشتی می‌گیرند را دوست دارند. ما بارها و بارها طلای المپیک گرفته و قهرمانان‌مان در المپیک‌ها و جهانی‌ها روی سکو رفته‌اند درحالیکه فوتبال‌مان توان قهرمان شدن در آسیا را هم ندارد. ظلم به کشتی است اگر به این رشته به اندازه جایگاه‌ها و مدال‌هایش رسیدگی نشود. چشم همه در المپیک‌ها اول از همه، قبل از تکواندو و وزنه‌برداری و... به کشتی است. یقین دارم کشتی همیشه جور همه رشته‌ها را کشیده است.
محمدرضا طالقانی همچنین درگذشت دو عضو ارزشمند خانواده کشتی طی روزهای گذشته را به خانواده‌شان و همه گوش‌شکسته‌ها تسلیت گفت و تاکید کرد: کشتی ما دو عضو عزیزش را از دست داد، خیلی وقت بود اینقدر ناراحت نشده بودم خصوصا به خاطر آقای حبیبی که واقعا انسان بی‌شیله پیله و صادقی بود. دو سفر با هم رفته بودیم، او که اولین طلای المپیک تاریخ ما را گرفت، خودش برایم از آن فینالی تعریف کرد که با 40 درجه تب قهرمان المپیک را زمین زده، اصلا دلم نمی‌خواست هیچ وقت خبر درگذشت او را بشنوم ولی چه می‌شود کرد، این رسم روزگار است و برای همه ما هم اتفاق می‌افتد. با مرحوم رضا سوخته‌سرایی هم 20 سال رفیق بودیم و سفرها و برنامه‌های زیادی با هم رفتیم، او یکی از کشتی‌گیرانی بود که از عدم شرکت در دو المپیک و چندین میدان جهانی، ضرر کرد و اگر تیم ملی ما به این رقابت‌ها می‌رفت او می‌توانست مدال‌های زیادی بگیرد. خدا هردو قهرمان بزرگ کشتی ایران را رحمت کند.
انتهای پیام/
