پیامدهای بینالمللی پاسخ موشکی ایران در پیادهروی اربعین

به گزارش خبرنگار آنا، بیش از ۲ ماه از آغاز حمله رژیم صهیونیستی به کشورمان میگذرد؛ حملهای که اگرچه تبعات غیر مترقبهای داشت، اما پیامدهای مثبت و مهمی برای ملت ایران به ارمغان آورد.
بدون شک پررنگترین تبعات مثبت این جنگ تحمیل شده به کشورمان، ایجاد همدلی، انسجام و غرور ملی در برابر تجاوز خارجی بود. این همبستگی تنها به مرزهای ایران محدود نماند و بهوضوح در پیادهروی عظیم اربعین امسال نیز نمایان شد.
در مسیر نجف به کربلا، جایی که میلیونها زائر از اقصینقاط جهان گرد هم آمده بودند تا خود را در گرمای سوزان عراق به حرم امام حسین (ع) برسانند، شاهد صحنههایی بودیم که نشان میداد پاسخ موشکی ایران به تجاوز رژیم صهیونیستی فضای معنوی اربعین را گرمتر از سالهای گذشته کرده است.
از رژه غرور آمیز حشدالشعبی با ماکت موشکهای ایرانی در حرم امام حسین (ع) گرفته تا نذریهایی به شکل موشک که با افتخار در میان زائران توزیع میشد، همه حکایت از موج غرور و افتخار در میان مردم مسلمان داشت.
در این میان خبرنگار آنا در خصوص تاثیر حملات موشکی ایران در جنگ ۱۲ روزه با مسلمانی از پاکستان و ترکیه گفتوگو کرد.
احمد، زائر پاکستانی از اسلامآباد میگوید:
وقتی تصاویر برخورد موشکهای ایرانی به قلب تلآویو را مشاهده کردیم، قلبمان پر از غرور شد. ما همیشه از مظلومیت فلسطین رنج میکشیدیم و این که امکان کمک به آنها را نداشتیم آزارمان میداد. اما این بار، دیدیم که کسی ایستاد و پاسخ داد. مردم ما در پاکستان، ایران را بهخاطر این شجاعت تحسین میکنند.
فاطمه، زائر ترک از استانبول نیز با چشمانی پر از اشتیاق روایت میکند:
در ترکیه، مردم زیادی این پاسخ موشکی را دیدند و از اینکه این حملات به مراکز مهم رژیم صهیونیستی برخورد میکردند خوشحال بودند. ایران تنها کشور مسلمانی است که جرأت دارد مستقیم به این رژیم ظالم پاسخ بدهد. این باعث شده که نگاه مردم به ایران تغییر کند، خیلیها احساس نزدیکی بیشتری با ایرانیها دارند.
پیادهروی امسال، فقط یک مراسم مذهبی نبود؛ بلکه تبلور نوعی بیداری، غرور و اتحاد نوظهور در جهان اسلام بود. حمله متقابل ایران به رژیم صهیونیستی که در جنگ ۱۲ روزه نمود یافت، نه تنها جایگاه ایران را در منطقه تغییر داد، بلکه نشان داد که قوی شدن کشور تا چه اندازه میتواند به مردم مسلمان را متحد و مقتدر کند.
در جهانی که مسلمانان بارها قربانی سکوت یا ناتوانی سیاسی و نظامی شدهاند، اکنون بسیاری باور دارند که قدرت و جسارت میتواند عامل همگرایی باشد، نه تفرقه.
پیادهروی اربعین ۱۴۴۷، صحنهای از اتحاد بیسابقه بود؛ اتحادی که با صدای موشکها آغاز شد، اما با دلهای پر از امید ادامه یافت. امیدی از جنس غلبه بر دشمنی که سالها مسلمان را تحت شدیدترین ستمها قرار داده است.
انتهای پیام/