غزه در مسلخ علوم انسانی غرب

به گزارش خبرگزاری آنا، محسن هاشمی بذرگری - گرسنگی در غزه صدای بلندی است که در گوش‌های جهان پیچیده و با تصاویر دردناکی که از آن منتشر می‌شود فریاد آزادی انسان از گوشه‌های دنیا برخاسته است. 

راست گفتند که هیچ صدایی بالاتر از گرسنگی نیست. تو گویی باری تعالی اراده کرده است به عالمیان نشان دهد انسان بدون خدا تا چه اندازه می‌تواند ترسناک باشد. 

زامبی‌های صهیونیست در حقیقت محصول تفکر غرب و زائیده تمدن آن هستند و داد گرسنگان در غزه، پرده از این شهر فرنگ برداشته و بربریت آن را عیان ساخته است. 

شهید سید مرتضی آوینی ذات این تفکر را چنین روایت می‌کند: «انسان مورد نظر اومانیسم، حیوان میمون زاده گرگ صفتی است در نتیجه تطور طبیعی داروینی و تنازع بقایی که در آن فقط قوی تر‌ها باقی می‌مانند»

زمان آن رسیده که دانشمندان و متفکرین غرب، حاصل علوم به ظاهر انسانی و امتداد اجتماعی دانش خود را در آئینه انسان ریخت‌های اسرائیلی ببینند که چطور راز بقای خود را در مرگ و کشتار سایر انواع بشر می‌دانند.

سربازی که برای جشن تولد همسرش خانه‌ای را منفجر می‌کند و آن دیگری که برای خوش آمد دوستانش انسان بیگناهی را نشانه می‌رود. کشتن بیش از ۶۰ هزار انسان بیگناه که تعداد زیادی از آنها زنان و کودکان هستند قبل از مرگ انسان، نشانه‌ای از مرگ انسانیت و چالشی برای علوم انسانی آنهاست.

آه غزه مظلوم قبل از اسرائیل و صهیونیزم، بایستی گریبان دانشمندان غربی را بگیرد. آن دانشمند جراح که می‌گفت من به خدایی که زیر چاقوی جراحی خود نبینم ایمان نمی‌آورم و آن دیگری، دانشمند جانورشناسی که کتاب «میمون برهنه» را نوشت و در آن به سیر تطور جانوری بشر پرداخت و همه رفتار و اخلاقیات او را بر اساس حیوانیت او مورد تفسیر قرار داد.

اتوپیای غرب، در واقع همان «باغ وحش انسانی» است که بشر را از صورت انسانی خود مسخ کرده و به سیرت حیوانی درآورده است. او همواره با جهان غیب در ستیز است و تمام تلاش خود را بکار بسته تا خدا را از صحنه زندگی حذف کند و نتیجه نیز معلوم است.

وقتی انسان با ساحت حیوانی و حذف عالم معنا محور آفرینش قرار بگیرد و منبع معرفت و شناخت او صرفا منحصر در حس و تجربه می‌شود، دیده‌های ظاهری برای او اصالت پیدا می‌کند و لذت‌های مادی برای او هدف خواهد شد. پای گذاشتن در همه شئون زندگی برای لذت محض. لذت بدون سیر تکاملی روح. 

التذاذ، هدف است و هدف وسیله را توجیه می‌کند. برای رسیدن به لذت با هر شکل ممکن و با هروسیله‌ای که در دست است. اینگونه سلاح و کشتار هم برای او ابزار لذت می‌شود.

غزه را نباید در یک مواجهه نظامی ظاهری بین ظالم و مظلوم خلاصه کرد. غزه نشانه‌ای از بن بست علوم انسانی غربی است و وقت آن رسیده که اندیشمندان و باورمندان به تعالیم وحی و عالمان معتقد به عالم معنا از این فرصت برای حمله به بنیان‌ها و مبانی نظری غرب استفاده کنند.

در این رستاخیز جهان، فطرت‌های پاک انسانی آماده بازگشت و رجعت به علوم و منابع وحیانی هستند.