عظیمی بیدگلی؛ شاعری با استعاره‌های ناب و روحی بی‌تعلق به دنیا
به گزارش خبرنگار آنا، امروز (۲۰ تیرماه ۱۴۰۴) سیزدهمین سالگرد درگذشت استاد محمد عظیمی بیدگلی شاعر برجسته و پهلوان ورزش باستانی منطقه کاشان و آران و بیدگل است. او که سال ۱۳۹۱ در سن ۸۳ سالگی درگذشت، به‌عنوان چهره‌ای ادبی و اخلاقی در یادها مانده است.
استاد عظیمی متولد ۱۳۰۸ در آران و بیدگل بود و از ۱۰ سالگی به شعر گفتن پرداخت. تخصص او در سرودن قصیده با استعاره‌های ناب و بدیع بود، هرچند در قالب‌های غزل، رباعی و دوبیتی نیز آثار ارزشمندی از خود به جای گذاشت.
عظیمی بیدگلی علاوه بر جایگاه ادبی در میان ورزشکاران باستانی منطقه نیز به دلیل منش والا و اخلاق پهلوانی شناخته می‌شد و لقب «پهلوان» را از هم‌صنفان خود دریافت کرده بود.
بنا به گفته نزدیکان، استاد عظیمی زندگی‌ای ساده و دور از تجملات داشت و همواره روحیه‌ای معنوی و بی‌تعلق به دنیا از خود نشان می‌داد.
پیکر این استاد فقید در امامزاده حسین(ع) آران و بیدگل به خاک سپرده شده است و همه‌ساله در سالگرد درگذشت او مراسمی از سوی علاقه‌مندان و اهالی فرهنگ در زادگاهش برگزار می‌شود.
شعری از استاد عظیمی بیدگلی
از او اشعار بسیاری به یادگار مانده که یکی از غزل‌هایش اینگونه آغاز می‌شود:
پس از این سفر گزینم به دیار آشنایی
غم دل به یار گویم ز حدیث بی‌وفایی
ز مقام خویش راندم به قفس نشیمنم شد
چه خوش آنکه باز گیرم ره و رسم آشنایی ...
یاد و نام این شاعر و پهلوان نامدار، همچنان در دل مردم زنده است.
انتهای پیام/
