نقطه قوت کشتی ایران، پاشنه آشیل روس‌ها؛ «این یک نمایش ناامیدکننده است»
به گزارش خبرگزاری آنا، طی سال‌های اخیر روس‌ها در ۱۲۵ کیلوگرم حرفی برای گفتن نداشته‌اند و نکته بدتر برای آنها اینکه باوجود بازنشسته شدن مدعیان قدیمی، آنها باز هم امیدی برای گرفتن یکی از سکو‌های جهانی ندارند.
آنها درست در جایی که به نظر نقطه قوت کشتی ایران در جهانی ۲۰۲۵ زاگرب خواهد بود، احساس ضعف می‌کنند. جایی که ایران امیرحسین زارع را با دو نشان نقره و برنز المپیک و دو طلا و یک برنز جهان در اختیار دارد و پشت خط او هم امیررضا معصومی است که بی‌شک می‌تواند یکی از سکو‌های جهانی را از آن خود کند.
زارعِ ۲۵ ساله با توجه به شرایط سنی‌اش، اگر اتفاق خاصی رخ نداده و به همین روال پیش برود، چندین مسابقه جهانی و شاید حتی دو المپیک دیگر را بتواند پشت سر بگذارد و همچنان مدال بگیرد. در این سال‌ها مدال طلای این وزن بین طا‌ها آکگول از ترکیه، گنو پتریاشویلی از گرجستان و امیرحسین زارع از ایران تقسیم شده و آمریکایی‌ها نیز البته بعد از طلایی که گیبل استیوسون در المپیک ۲۰۲۰ توکیو از آن خود کرد، با مِیسون پاریس چندان نتوانستند عرض اندام کرده و کشتی‌گیرشان به فینال برسد؛ روس‌ها، اما وضعیت به مراتب بدتری در این وزن داشته‌اند.
یک رسانه روسی بعد از قهرمانی عبدالله کوربانوف در مسابقات قهرمان کشوری در این رابطه می‌نویسد: اوضاع سنگین وزن در روسیه چقدر بد است.
به نظر من، طی ۱۵ سال گذشته، ما شاهد افت کیفیت کشتی‌گیران سنگین وزن روسی بوده‌ایم. آخرین قهرمان جهان در این وزن، حاجی‌مراد گاتسالوف در سال ۲۰۱۳ بوده است. (البته که این کشتی‌گیر مدعی ۹۷ کیلوگرم بود که سابقه کشتی گرفتن در سنگین وزن را هم دارد.)
این گزارش ادامه می‌دهد: تصور کنید اگر یک نیمه‌سنگین‌وزن متوسط را در برابر آکگول، تایمازوف یا کورماگمادوف قرار دهیم این یک سلطه یک‌طرفه خواهد بود. تایمازوف هرچند برای کشور دیگری مسابقه داده باشد، اما کشتی‌اش اینجا در روسیه شکل گرفته است.
این نویسنده برای اشاره به عملکرد نه چندان مطمئن کوربانوف در مسابقات کشوری، به مبارزه برابر او با کشتی‌گیر ۳۸ ساله این وزن که ۱۵ سال اختلاف سنی با ملی‌پوش روس‌ها دارد، اشاره می‌کند. او اضافه می‌کند که هرچند یک سال پیش روس‌ها کوربانوف را یک کشتی‌گیر آینده‌دار می‌دانستند، اما او در سطح بین‌المللی توفیقی نداشته است. ضمن اینکه زلیمخان خزری‌یف هم بی‌ثبات و نامطمئن نشان داده است.
ناامیدی بیشتر روس‌ها نسبت به سنگین‌وزن جایی است که اکثر مدعیان شرکت‌کننده در مسابقات کشوری آنها در ۱۲۵ کیلوگرم را چهرههای تکراری و پیشکسوت تشکیل می‌دهند و خبری از ظهور ستاره جدید نیست؛ و نویسنده در خاتمه مدعی است: این وزن را مثلا با دو وزن ۶۵ و ۸۶ کیلوگرم مقایسه کنید؛ در آنجا همیشه ستاره‌های جدید و برترین‌ها ظاهر می‌شوند. تنها ابراگیم کادی‌یف را در نظر بگیرید. او یک استعداد درخشان با آرزو‌های بزرگ و مبارزاتی جذاب است. من مدت‌هاست که چنین شور و شوقی را در سنگین وزن نمی‌بینم. متأسفانه، این یک نمایش ناامیدکننده است.
انتهای پیام/
