در گفت‌وگو با آنا تاکید شد

تثبیت امنیت غذایی؛ ۵ اقدام راهبردی و ضروری برای دوره پساجنگ

تثبیت امنیت غذایی؛ ۵ اقدام راهبردی و ضروری برای دوره پساجنگ
رئیس کمیسیون کشاورزی اتاق بازرگانی ایران، اظهار کرد: در شرایط پس از تنش، بازسازی امنیت غذایی کشور تنها با اتکای صرف به منابع دولتی ممکن نیست؛ بلکه نیازمند بسیج ظرفیت‌های بخش خصوصی، هم‌افزایی تشکل‌ها و هدایت علمی و شفاف منابع است. امنیت غذایی امروز بیش از هر زمان دیگر، یک مسأله راهبردی و ملی است.

محمدعلی رضایی، در گفتگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری آنا، با توجه به گذر کشور از یک دوره تنش و فراهم آمدن فرصت بازسازی در سایه آتش‌بس، به نظر شما امنیت غذایی چه جایگاهی در این مقطع حساس دارد؟ گفت: اکنون که کشور از یک دوره تنش و ناامنی عبور کرده و در سایه آتش‌بس، فرصت بازسازی فراهم آمده، لازم است با نگاهی راهبردی و با مشارکت فراگیر، امنیت غذایی را که رکن اساسی ثبات اجتماعی و اقتصادی ایران است، بازتعریف و تقویت کنیم. بازسازی ظرفیت‌های از دست‌رفته در زنجیره تولید، پردازش و توزیع غذا، نیازمند اقدام ملی و هماهنگی میان دولت، بخش خصوصی و نهاد‌های تخصصی است. در این مرحله حساس، حفظ و بازآفرینی امنیت غذایی نه فقط برای پاسخ به نیاز‌های روزمره مردم شریف ایران، بلکه برای بازگرداندن آرامش، اشتغال و پایداری اقتصادی ضرورت دارد.

رئیس کمیسیون کشاورزی اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران در پاسخ به این سوال که برای این دوران بازسازی، چه اقدامات اولویت‌داری را پیشنهاد می‌کنید؟ گفت: پیشنهاد می‌شود پنج اقدام اولویت‌دار برای دوران بازسازی در دستور کار قرار گیرد:

۱- تشکیل ستاد ملی بازسازی زنجیره تأمین غذا با محوریت مشارکت بخش خصوصی 

این اقدام شامل ایجاد یک ساختار اجرایی در سطح ملی و استانی برای رصد و هدایت بازسازی زنجیره‌های کشاورزی، صنایع غذایی و توزیع با مشارکت تشکل‌های تخصصی و اتاق‌های بازرگانی است. این ستاد‌ها باید دارای اختیارات کافی برای تصمیم‌گیری سریع، بسیج منابع و حذف گلوگاه‌های اجرایی باشند.

۲-بازفعال‌سازی واحد‌های تولیدی آسیب‌دیده 

کارخانجات، مزارع و واحد‌های فرآوری که در اثر تنش‌های اخیر دچار توقف یا آسیب شده‌اند، باید با ارائه تسهیلات ویژه، معافیت‌های هدفمند، تأمین فوری انرژی و مواد اولیه، مجدداً به چرخه تولید بازگردند. این واحدها، ستون فقرات تولید ملی‌اند و احیای آنها باید به‌عنوان مأموریت ملی تلقی شود.

۳-حمایت ویژه از فعالان زنجیره غذایی از طریق سیاست‌های مالیاتی و بیمه‌ای 

برای پایداری اشتغال و جلوگیری از فروپاشی بنگاه‌ها، این حمایت‌ها شامل تعویق یا بخشش هدفمند مالیات‌ها برای واحد‌های آسیب‌دیده؛ تسهیلات بیمه‌ای برای کشاورزان، کارگران، رانندگان و فرآوری‌کنندگان درگیر در بازسازی؛ و حذف جریمه‌های مالیاتی و بیمه‌ای برای کارفرمایانی که آماده بازگشت به تولید هستند، می‌شود. این حمایت‌ها پایه‌ای برای بازسازی اعتماد و توان تولید در بخش غذا خواهد بود.

۴-تسهیل واردات نهاده‌ها و کالا‌های اساسی برای جبران کسری‌ها

با توجه به اختلال‌های ایجادشده در زنجیره واردات، ضروری است گمرک و سایر نهاد‌های ذی‌ربط با تسریع روند ترخیص کالا‌های اساسی و نهاده‌های کشاورزی، امکان احیای تولید و تثبیت بازار را فراهم آورند.

۵-یارانه حمل‌ونقل برای تثبیت قیمت و روان‌سازی توزیع

حمایت دولت از ناوگان حمل‌ونقل کالا‌های غذایی در دوره بازسازی ضروری است. یارانه حمل‌ونقل موجب تثبیت قیمت‌ها، جلوگیری از شوک‌های تورمی و تقویت دسترسی همگانی به مواد غذایی خواهد شد.

رضایی در پاسخ به این سوال که آیا بازسازی امنیت غذایی صرفاً با اتکا به منابع دولتی امکان‌پذیر است؟ و نقش اتاق بازرگانی در این زمینه چیست؟ گفت: در شرایط پس از تنش، بازسازی امنیت غذایی کشور تنها با اتکای صرف به منابع دولتی ممکن نیست؛ بلکه نیازمند بسیج ظرفیت‌های بخش خصوصی، هم‌افزایی تشکل‌ها و هدایت علمی و شفاف منابع است. امنیت غذایی امروز بیش از هر زمان دیگر، یک مسأله راهبردی و ملی است. ما در کمیسیون کشاورزی اتاق ایران آمادگی داریم در کنار دولت، در مسیر بازسازی زیرساخت‌های تولید و توزیع غذا، گام‌های جدی و مؤثر برداریم.

انتهای پیام/

ارسال نظر
گوشتیران
قالیشویی ادیب