لزوم خروج هر چه سریع‌تر ایران از NPT/ هیچ منع قانونی بین‌المللی وجود ندارد
به گزارش خبرگزاری آنا، چهار دهه است که جمهوری اسلامی ایران با نگاهی مسئولانه و صلح‌آمیز، تلاش کرده در چارچوب قوانین بین‌المللی، برنامه هسته‌ای مشروع خود را دنبال کند. با وجود عضویت در معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) و پذیرش بالاترین سطح نظارت‌ها و شفافیت در جهان، ایران نه‌تنها از حقوق مسلم هسته‌ای خود محروم شده، بلکه بیشتر هدف تبعیض، اعمال فشار، تحریم و تهدید از سوی آمریکا، اروپا و آژانس قرار گرفته است. اکنون و پس از اثبات بی‌خاصیت بودن NPT و فقدان عدالت و بی‌طرفی مطلق در ساختار آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و حتی قرار دادن ایران در معرض تجاوز به واسطه ارائه گزارش‌های نادرست در جلسه شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، ضرورت خروج قاطعانه ایران از این معاهده موضوعی تاریخی و راهبردی و البته خواست عموم مردم ایران است. در این میان، همراهی و اقدام نمایندگان مجلس شورای اسلامی در پاسداری از حقوق ملت ایران، بیش از هر زمان دیگری اهمیت دارد.
ناکارآمدی و عوام‌فریبی ساختار NPT و تجربه ایران
هدف پایه‌گذاری معاهده NPT، جلوگیری از گسترش سلاح‌های هسته‌ای و تضمین بهره‌مندی صلح‌آمیز اعضا از فناوری هسته‌ای بود. اما روند تاریخی تحولات این معاهده، به‌ویژه در قبال ایران، نشان داد که اصول و اهداف اولیه، عملاً وارونه اجرا شده‌اند. کشورهای دارنده سلاح هسته‌ای (در رأس آنها آمریکا، انگلیس، فرانسه، رژیم صهیونیستی) خود را ملزم به خلع سلاح نمی‌دانند و به‌طور نظام‌مند سایر کشورها را از دستیابی به فناوری هسته‌ای پیشرفته محروم می‌کنند.
ایران، ضمن پایبندی کامل به NPT، همواره میزبان بیشترین بازرسی‌ها و نظارت‌های فوق‌العاده بوده است؛ اما آژانس نتیجه‌ای جز تهیه گزارش‌های مغرضانه، انتقال اطلاعات محرمانه ایران به دشمنان، و ایجاد فضای خصومت و مظلوم‌نمایی علیه ایران نداشته است. تبعیض فاحش آژانس در برابر بی‌قانونی هسته‌ای رژیم صهیونیستی و کرنش در برابر دیکته‌های آمریکا و اروپا، مشروعیت این نهاد را نزد ملت ایران به‌طور کلی از بین برده است.
خیانت گزارش‌های آژانس و ابزار تخریب برنامه هسته‌ای ایران
تجربه تلخ سال‌های اخیر نشان داد که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به‌جای نهاد تخصصی و بی‌طرف، تبدیل به شعبه اجرایی سیاست‌های خصمانه غرب علیه ایران شده است. ارائه دائمی گزارش‌های یکطرفه، بزرگ‌نمایی مسائل روتین، نادیده گرفتن همکاری‌های بی‌سابقه تهران و ارجاع اطلاعات سری ایران به سرویس‌های اطلاعاتی دشمنان، عملاً آژانس را به ابزاری در دست محور آمریکا-رژیم صهیونیستی بدل کرده است.
در طی دهه‌های گذشته، هرگاه مذاکرات ایران با ۱+۵ یا آژانس به مرحله توافق یا تفاهم نزدیک شده، با کارشکنی و کارزارهای رسانه‌ای سازمان‌یافته، اتهامات ساختگی از سوی آژانس علیه جمهوری اسلامی طرح و برای کل جهان مسئله‌سازی شده است. نتیجه این روند، افزایش تحریم‌های اقتصادی، حملات سایبری، ترور دانشمندان و حتی تهدیدهای آشکار نظامی بوده است؛ یعنی ابزار NPT و آژانس، قابلیت خنثی‌سازی تهدیدات را نداشته و حتی گاهی خود به ابزار تهدید بدل شده‌اند.
تجربه شکست‌خورده برجام و یونیفورم تحقیر ایران
برجام (برنامه جامع اقدام مشترک) آخرین امیدواری ایران نسبت به کارکرد سازوکارهای بین‌المللی بود. جمهوری اسلامی ضمن نشان دادن حسن نیت کامل و اجرای داوطلبانه بیشترین همکاری‌ها و تعهدات، انتظار داشت در برابر کنار گذاشتن بخش اعظم ظرفیت هسته‌ای و شفافیت بی‌سابقه، از منافع اقتصادی و رفع تحریم‌ها بهره‌مند شود. اما اردوگاه دشمن، به سرکردگی آمریکا و صحنه‌گردانی رژیم صهیونیستی و انگلیس، نه‌تنها هیچ دستاورد واقعی برای ایران قائل نشدند، بلکه به سیاست فشار حداکثری بازگشتند و با خروج از برجام (توسط ترامپ) عملاً توافق را به نابودی کشاندند.
تجربه برجام باید همگان را آگاه کرده باشد که نه آژانس و نه NPT هیچ ارزشی برای حقوق ملت ایران قائل نیستند و ضمانت عملی نیز در ساختار آنها دیده نمی‌شود. ادامه سیاست حضور در NPT، یعنی پذیرش تحقیر، تداوم فشار و پابرجایی دور باطل مذاکرات بی‌حاصل و تعهدات یکجانبه.
حق طبیعی ایران برای خروج از NPT و اقدام بازدارنده راهبردی
از منظر حقوق بین‌الملل، هیچ مانعی برای خروج داوطلبانه ایران از NPT وجود ندارد. ماده ۱۰ این معاهده صراحتاً اعلام می‌دارد که هر عضو، در صورت تشخیص تهدید منافع حیاتی کشور خود، با ارائه اطلاعیه‌ای به شورای امنیت و دبیرکل سازمان ملل، می‌تواند از معاهده خارج شود. تهدیدات دائمی رژیم صهیونیستی و آمریکا، حملات خرابکارانه به تأسیسات هسته‌ای ایران، ترور دانشمندان و تحریم‌های بی‌پایان، مصداق کامل تهدید منافع حیاتی ملی است.
خروج از NPT، نه‌تنها به هیچ‌وجه به معنای حرکت ایران به‌سوی سلاح هسته‌ای نیست، بلکه اعلام استقلال در تأمین منافع مشروع ملی، خلع سلاح دشمنان حقوقی، و اعلام بازدارندگی سیاسی و دیپلماتیک در برابر ریختن پیوسته شمشیر آژانس و شوراهای دشمن‌محور غربی است. این حرکت، مسیر سوءاستفاده حقوقی و رسانه‌ای از ساختار NPT علیه ایران را به بن‌بست می‌کشاند.
نقش تعیین‌کننده مجلس شورای اسلامی
حمایت، همسویی و همکاری فعالانه نمایندگان مجلس شورای اسلامی در تثبیت تصمیم راهبردی خروج از NPT، اقدامی کاملاً ملی، مشروع و مردمی است. نمایندگان، وکیل مردم و پاسدار عزت و اقتدار نظام هستند و باید صدای حقوق هسته‌ای ملت ایران باشند. امروز، انتظار عمومی این است که طرح خروج از NPT، با اکثریت قاطع و فوریت تصویب شود تا دولت و دستگاه دیپلماسی بتوانند با پشتوانه قوی مردمی، مسیر پاسخ جدی به بدعهدی غرب و سیاست‌های دوگانه بین‌المللی را با قدرت ادامه دهند.
مجلس باید از هرگونه تعلل یا ملاحظات غیرضرور اجتناب نماید و همگام با سایر ارکان حاکمیت، زمینه‌ساز تحقق خواست تاریخی ملت ایران یعنی عبور از بندهای فرسوده و دست‌وپاگیر این معاهده باشد.
پاسخ به شبهات و لزوم هوشیاری در برابر عملیات روانی دشمن
برخی جریانات وابسته، رسانه‌های مزدور و اتاق فکرهای خارجی تلاش می‌کنند تا با برجسته‌سازی پیامدهای خروج از NPT، افکار عمومی را با ترساندن از تهدیدهای ساختگی تحریم و انزوای جهانی، دچار نگرانی نمایند. این گروه‌ها بدون اشاره به تجربه سایر کشورها (کره شمالی، هند، پاکستان، رژیم صهیونیستی) عمداً حقایق میدانی را کتمان می‌کنند. باید شفاف بیان شود که عضویت در NPT برای ایران هیچ منفعی نداشته و تنها دستاورد آن محدودیت، تهدید، فریب و استفاده ابزاری غرب علیه مقابل ملت ایران بوده است.
واقعیت این است که دشمنان ایران، مستقل از عضویت یا عدم عضویت ایران در NPT، هیچ‌گاه از دشمنی و فشار دست نکشیده و همواره در پی محدودسازی ایران هستند. خروج از NPT، از اقتدار جمهوری اسلامی ایران کاسته نخواهد شد بلکه موجب تقویت جایگاه بازدارندگی و افزایش قدرت چانه‌زنی در معادلات منطقه‌ای و جهانی خواهد گشت.
تجارب جهانی و آغاز فصل جدید اقتدار
کشورهایی مانند هندوستان و پاکستان، بدون عضویت در NPT توانسته‌اند به فناوری پیشرفته هسته‌ای دست یابند و حتی صاحب سلاح هسته‌ای شوند. با این حال، هیچ‌کدام با فشارهای نابودکننده مشابه ایران مواجه نشدند، چراکه سازوکار فشار علیه ایران، مبتنی بر استقلال سیاسی و پیشگامی منطقه‌ای کشور است. از سوی دیگر، رژیم صهیونیستی با انواع تخلفات بین‌المللی، نه‌تنها با واکنش جدی جامعه جهانی مواجه نشده، بلکه سال‌هاست با حمایت قدرت‌های سلطه‌طلب به گسترش زرادخانه‌های هسته‌ای نامشروع خود ادامه می‌دهد.
خروج ایران از NPT و حرکت هوشمندانه در مسیر بازتولید اقتدار ملی، الگویی برای سایر کشورهای مستقل خواهد شد و نقشه راه عملی برای بی‌اثر کردن ابزار حقوقی دشمنان در عرصه هسته‌ای است.
دیپلماسی فعال و مدیریت پیامدها
تصمیم به خروج از NPT، باید با دیپلماسی فعال، اقناع کشورهای دوست و متحد، تبیین اهداف ایران در مجامع بین‌المللی و اطلاع‌رسانی شفاف درباره ماهیت صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای کشور همراه باشد. ایران می‌تواند اعلام کند که همچنان بر اصول عدم اشاعه (Non-Proliferation) پایبند است و آمادگی دارد در قالب ترتیبات دوجانبه و چندجانبه، به همکاری‌های هسته‌ای علمی و فناوری ادامه دهد. این‌گونه، هرگونه فرصت‌سازی تبلیغاتی برای دشمنان در جهان اسلام و کشورهای مستقل خنثی خواهد شد.
اما اکنون که مشروعیت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نزد ملت ایران به پایین‌ترین سطح تاریخ خود رسیده و NPT به ابزاری برای باج‌گیری سیاسی و اعمال فشار علیه ایران بدل شده، ادامه عضویت در این معاهده نه عقلانی است، نه مشروع و نه ملی. خروج از NPT، مطالبه‌ای اصیل از متن جامعه ایران، بدنه نخبگان و آحاد مردم است.
مجلس ایران باید ضمن تعریف ضرب‌الاجل مشخص برای اجرای خروج از معاهده، دولت را مکلف به قطع همکاری‌های زائد و شفافیت یکطرفه با آژانس نماید. قاطعیت در اجرای این گام تاریخی، عزت‌آفرین و عزتمند برای ملت ایران خواهد بود و به دشمنان نشان خواهد داد که عصر تعامل یکطرفه و بازی‌های فریبکارانه به پایان رسیده است.
در پایان تأکید می‌شود که همدلی و وحدت بین دولت، مجلس و دستگاه‌های امنیتی و نظامی ایران در انتخاب این مسیر، نیاز زمان است و تردیدی وجود ندارد که ملت ایران از حقوق مسلم خود در جهت توسعه، استقلال و پیشرفت هرگز عقب‌نشینی نخواهد کرد.
ایران تنها کشوری است که علیرغم رعایت کامل تعهدات بین‌المللی، همواره هدف دشمنی و سیاست‌های خصمانه دشمنان قرار گرفته است؛ راه برون‌رفت فقط مقاومت فعال، ابتکار عمل راهبردی و رهاسازی از بند معاهدات مزورانه و ابزارهای بی‌خاصیت بین‌المللی است. خاموش کردن صدای ملت با ابزارهایی چون NPT و آژانس امکان‌پذیر نیست. خروج قاطعانه ایران از NPT نقطه عطفی در تاریخ معاصر خواهد بود.
انتهای پیام/
