کودکان در بحران؛ چگونه از روان آنها در جنگ محافظت کنیم؟
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، در شرایط بحرانی مانند جنگ، آسیب‌پذیرترین گروه‌های جامعه، کودکان هستند. ذهن و روان کودک هنوز در حال شکل‌گیری است و مواجهه با بحران‌های شدید، بدون آمادگی و حمایت، می‌تواند آثار ماندگاری بر سلامت روانی آنها بگذارد؛ بنابراین توجه به سلامت روان کودکان، نه تنها یک وظیفه انسانی، بلکه بخشی جدی از مدیریت اجتماعی بحران به شمار می‌رود.
بر اساس نظر کارشناسان حوزه روان‌شناسی کودک، مجموعه‌ای از اقدامات ساده، اما مؤثر می‌تواند در کاهش اضطراب و حمایت از سلامت روانی کودکان مؤثر باشد. در این گزارش، به ۱۲ توصیه کلیدی در این زمینه پرداخته‌ایم:
۱. حفظ آرامش؛ اولین قدم حمایت
در شرایط بحرانی، آرامش والدین یا مراقبان مستقیماً بر احساس امنیت کودک اثر می‌گذارد. حفظ خونسردی، پرهیز از انتقال اضطراب، و اطمینان‌بخشی به کودک از مهم‌ترین اقدامات اولیه است.
۲. دور نگه داشتن کودک از اخبار خشونت‌آمیز
تماشای تصاویر دلخراش و شنیدن اخبار تلخ جنگ، به‌ویژه از رسانه‌های بدون پالایش، می‌تواند ذهن کودک را دچار اختلال کند. باید تا حد امکان کودک را از این فضا دور نگه داشت.
۳. تداوم در روال روزمره، حتی در بحران
داشتن برنامه روزانه مشخص مانند خواب منظم، وعده‌های غذایی و زمان بازی، به کودک حس کنترل و امنیت می‌دهد و از احساس بی‌ثباتی می‌کاهد.
۴. محیط امن، حتی اگر موقت
فراهم‌کردن یک گوشه امن، حتی در شرایط دشوار، اهمیت زیادی دارد. کودک باید مکانی برای پناه بردن، استراحت و بازی داشته باشد.
۵. گفت‌وگوی صادقانه، نه ترس‌آفرین
صحبت با کودک درباره وقایع، باید صادقانه، اما متناسب با سن و درک او باشد. دروغ گفتن یا نادیده گرفتن واقعیت، می‌تواند ترس را تشدید کند.
۶. تشویق به بیان احساسات
نقاشی، بازی، نوشتن یا صحبت، ابزارهایی‌اند که کودک می‌تواند با آنها احساسات خود را ابراز کند. بزرگ‌تر‌ها باید او را به این کار تشویق کنند.
۷. حفظ پیوند‌های خانوادگی و اجتماعی
در روز‌هایی که همه‌چیز در حال تغییر است، حفظ ارتباط کودک با افراد آشنا (خانواده، دوستان، معلم‌ها) می‌تواند از فروپاشی روانی جلوگیری کند.
۸. فرصت‌هایی برای بازی و خنده
بازی، حق مسلم کودک است، حتی در جنگ. فراهم‌کردن فضای بازی و لحظاتی برای شادی، کمک می‌کند تا روان کودک در تعادل باقی بماند.
۹. حمایت عاطفی پیوسته
کودک در بحران به آغوش گرم، لمس محبت‌آمیز و حضور فیزیکی پدر، مادر یا مراقب بیش از هر زمان دیگری نیاز دارد. این حمایت، احساس «تنها نبودن» را در او تقویت می‌کند.
۱۰. مراجعه به مشاور در صورت نیاز
اگر علائمی مثل کابوس‌های مکرر، گوشه‌گیری، یا پرخاشگری طولانی‌مدت در کودک دیده شد، کمک‌گرفتن از روان‌شناس یا مشاور کودک ضروری است.
۱۱. تقویت امید به آینده
کودک باید بداند که آینده‌ای بهتر در پیش است. بیان امید، حتی در قالب داستان، شعر یا نقاشی، نقش کلیدی در حفظ تعادل روانی او دارد.
۱۲. آموزش مهارت‌های مقابله با استرس
مهارت‌هایی مانند تنفس عمیق، شمردن تا ده، یا کشیدن نقاشی برای بیان ترس‌ها، می‌توانند به کودک کمک کنند تا با استرس بهتر کنار بیاید.
و در نهایت در میانه بحران، توجه به روان کودک، مسئولیتی جمعی است. والدین، معلمان، رسانه‌ها و نهاد‌های فرهنگی و امدادی، همه باید در کنار یکدیگر از دنیای درونی کودک محافظت کنند؛ چرا که آینده هر جامعه‌ای در گرو سلامت روان نسل‌های کوچک‌تر آن است
انتهای پیام/
