روایت فتح در جنگ روایت‌ها
محسن برزگری هاشمی در یادداشت اختصاصی برای خبرگزاری آنا نوشت:
یکم؛ خدا مراقب ماست
میشل فوکوی فلسفه دان، هنگام انقلاب به ایران سفر کرد و در قیاس و تفاوت آن با سایر انقلاب‌های جهان گفت: «ایران؛ انقلاب به نام خداست.»
و امروز شهروند هلندی بعد از ۴۵ سال پرچم ایران را به دست گرفته، می‌بوسد و زمزمه می‌کند که «پرچم خدا را باید بوسید.»
الله اکبر...
این صدای خمینی کبیر است که این بار در مأذنه شبکه خبر و از حنجره سحر امامی صادر می‌شود. چاووشی هم آواز خدا را می‌خواند.
مردم خدا مراقب ماست
جز خیر ما ندید و نخواست
انقلاب با خدا شروع شده و تو گویی خدای دهه شصت اراده کرده است مستضعفین را بر اریکه عالم بنشاند.
نترسید و محزون نشوید؛ انتم الاعلون ان کنتم مومنین
دوم؛ مصاف جنود عقل و جهل
ایرانیان به علم غنی سازی رسیده و خود مستغنی شده‌اند. دشمن این را بر نمی‌تابد و به مرز‌های دانش ما حمله کرده است.
جنود جهل به مصاف سپاه علم آمده است و این بار از فرماندهان نظامی عالی رتبه تا کودک چند ماهه خون می‌دهند برای مداد عالمان و پاسداشت دانشمندان.
شیطان بزرگ با همه سربازانش و با پیشرفته‌ترین ادواتش به میدان آمده است تا علم و ایمان را به اسارت درآورد. این جنگ ظاهرش سخت است، اما باطنش معرفتی و تمدنی است.
العلم سلطان
سلطان‌تر از رادارگریز‌های اف ۳۵ و بمب افکن‌های بی ۵۲ و پهباد‌های هرمس ۹۰۰
سوم؛ حماسه حسینی
محرم برای ما تنها یک زمان نیست. نشان و چراغ راه است. کجای تاریخ کربلا نوشته‌اند حسین ع در فراق یاران و عزیزانش و در چکاچک شمشیر‌های دشمنانش در حزن نشست و از پای افتاد.
راز عاشورا در سوگ نیست. این تصویر دروغینی است که از آن ساخته‌اند. این اسرائیلیات، روایت وارونه کربلاست. راز عاشورا در برخاستن و جستن از سوگ به حماسه است. حسین ع ایستاد و با خون خودش تاریخ را فاتحانه رقم زد.
ملت امام حسین هم چنین کرد. در روز اول حادثه غمگین شد، اما سیل غم او را نبرد. با ذوالفقار علی ع برخاست و روایت فتح خیبر را بازنویسی کرد.
خیبر خیبر یا صهیون
جیش محمد قادمون
چهارم؛ ملتی بهتر از ملت رسول ا...
یک طرف ملتی که ریشه در خاک و تمدن خودش دارد و آن طرف جماعتی که نه خاک دارد و نه ریشه‌ای.
ملتی که جنگ زده نیست ولی جنگ دیده است و جنگ بلد. آب دیده شده است در این دفاع‌های مقدس.
یک بار با سلاح ایمان و وطن از جنگ‌های تحمیلی سرفراز بیرون می‌آید و خاک نمی‌دهد و باری دیگر با عقل و درایت زیر بار صلح و مذاکره تحمیلی نمی‌رود و باج نمی‌دهد.
امام راحل توصیف اعجاب آوری دارد از این مردمان که حالا بیشتر بر دل‌ها می‌نشیند؛
«من با جرأت مدعی هستم که ملت ایران و توده میلیونی آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول ا... ص و کوفه و عراق در عهد امیر المومنین ع و حسین بن علی ع می‌باشند.»
اهل حجاز که گاهی از نبرد در کنار پیامبر خدا سر باز می‌زدند و حتی مومنین مبارز را به سخره می‌گرفتند. اهل کوفه که ننگ تنها گذاشتن امیر المومنین را بر پیشانی خود دارند و اهل عراق و شام که سبط رسول خدا را به مقتل کربلا کشاندند.
پنجم؛ این همه آوازه‌ها از شه بود
ما مفتخریم به سید علی حسینی خامنه‌ای، فرقی نمی‌کند از هخامنه باشد یا از سادات نسل پیامبر ص یا هردو.
همینکه قلب مان در زمانه او می‌تپد و در عهد او نفس می‌کشیم ما را بس است. همینکه با تدبیرو درایت او می‌توانیم سینه ستبر کنیم و بگوییم با ابرقدرت‌های جهان درگیر شدیم و ابهت پوشالی شان را در هم شکستیم و نگذاشتیم به مام میهن دست درازی کنند ابتهاج آور است.
همینکه با ایمان او آرامیم خدا را شکر
همینکه با شرح صدر او همگی زیر بیرقش جمع هستیم خوشحالیم
خدایا تا انقلاب مهدی او را برای ما و همه مظلومان و ستمدیدگان جهان نگه دار
ششم؛ روایت فتح
این جنگ را باید به روایت زینب به تصویر کشید.
ابوهریره‌های تحریف این مواجهه تمدنی را تهدید می‌کنند. نباید جای خدا و موشک عوض شود. موشک‌ها مامور خدا بودند همان طور که شن‌های طبس مامور خدا بودند.
خدای جنگ، موشک و هایپرسونیک نبود. ما شلیک نمی‌کردیم «ولکن ا... رمی».
موشک، عصای موسی بود برای بطلان سحره و کید شیطان بزرگ.
جنگ روایت‌ها را آوینی‌ها باید روایت کنند، به «روایت فتح».
انتهای پیام/
