امید، کلید سلامت روان و زندگی معنادار

پژوهشگران دانشگاه میسوری در مطالعه‌ای جدید و پیشگامانه نشان داده‌اند که امید نقشی بسیار مهم‌تر از آن‌چه تصور می‌شد در سلامت روان و احساس معنا در زندگی ایفا می‌کند. یافته‌های این تحقیق بیانگر آن است که امید، برخلاف تصورات رایج، صرفاً یک آرزو یا تمایل ذهنی نیست، بلکه احساسی نیرومند است که می‌تواند زندگی افراد را معنادارتر کند.

این مطالعه که توسط دکتر مگان ادواردز و پروفسور لورا کینگ از دپارتمان علوم روان‌شناسی دانشگاه میسوری انجام شده، نشان می‌دهد که امید ممکن است حتی از احساساتی مانند شادی یا قدردانی در ارتقای بهزیستی روانی مؤثرتر باشد.

ادواردز، که اکنون پژوهشگر پسادکترا در دانشگاه دوک است، می‌گوید:«ما در این پژوهش نگاه به امید را از یک فرآیند ذهنیِ صرف برای رسیدن به اهداف، به تجربه‌ای احساسی و غنی‌کننده تغییر داده‌ایم. این تغییر دیدگاه می‌تواند راه‌های جدیدی برای بهبود سلامت روان ارائه دهد.»

به گزارش scitechdaily، این پژوهش بر اساس داده‌های شش مطالعه مختلف با بیش از ۲۳۰۰ شرکت‌کننده از پیشینه‌های گوناگون انجام شده است. در این مطالعات، انواع احساسات مثبت از جمله سرگرمی، رضایت، هیجان و شادی بررسی شدند، اما تنها امید بود که به طور پیوسته با احساس معنا در زندگی ارتباط مستقیم داشت.

پروفسور لورا کینگ، استاد ممتاز علوم روان‌شناسی در دانشگاه میسوری، در این‌باره گفت: «داشتن احساس معنا در زندگی، پایه و اساس عملکرد سالم روانی است و با بسیاری از جنبه‌های مثبت زندگی مانند شادی، روابط باکیفیت، سلامت جسمی و حتی درآمد بالاتر در ارتباط است؛ و امید یکی از اصلی‌ترین عواملی است که به زندگی افراد معنا می‌بخشد.»

چگونه می‌توان در زندگی روزمره امید را پرورش داد؟

با توجه به نقش حیاتی معنا در زندگی، پژوهشگران راهکار‌هایی عملی برای تقویت امید در زندگی روزانه ارائه کرده‌اند:

تمرکز بر لحظات مثبت، هرچند کوچک:در حالی که اغلب افراد روی اهداف آینده متمرکز هستند، توجه به لحظات خوب و موفقیت‌های کوچک می‌تواند زمینه‌ساز پرورش امید شود.

استفاده از فرصت‌ها حتی در شرایط دشوار:در شرایطی که زندگی نامشخص است، شناسایی و استفاده از فرصت‌های کوچک می‌تواند حس حرکت رو به جلو ایجاد کند و روحیه فرد را تقویت نماید.

توجه به رشد و پیشرفت در خود و دیگران:دیدن مسیر رشد و تغییر می‌تواند ذهن را به سوی آینده‌ای روشن‌تر سوق دهد.

شرکت در فعالیت‌های مراقبتی و پرورشی:فعالیت‌هایی مانند مراقبت از کودکان یا کاشتن درخت می‌توانند نمادی از آینده‌ای بهتر باشند و ذهنیت امیدوارانه را تقویت کنند.

یادآوری اینکه هیچ وضعیتی دائمی نیست:در لحظات سخت، به یاد آوردن این‌که اوضاع می‌تواند تغییر کند، خود نقطه آغاز امید است.

ادامه پژوهش چه خواهد بود؟

پژوهشگران باور دارند که این یافته‌ها تنها بخشی از تأثیرات واقعی امید را آشکار کرده‌اند. به گفته مگان ادواردز، مطالعات آینده قرار است نقش امید را در شرایط بسیار دشوار بررسی کنند؛ با هدف نهایی توسعه راهکار‌هایی که به افراد کمک کند حتی در برابر ناملایمات نیز احساس معنا و امید را حفظ کنند.