نوجوانانی که زودتر می‌خوابند عملکرد مغزی بهتری دارند
به گزارش آناتک، نوجوانانی که زودتر به رختخواب می‌روند و مدت بیشتری می‌خوابند، عملکرد شناختی بهتری دارند و در آزمون‌های مرتبط با حافظه، تمرکز و حل مسئله نتایج قوی‌تری کسب می‌کنند. این یافته از سوی یک مطالعهٔ گسترده در ایالات متحده به دست آمده است که حتی کوچکترین تفاوت‌ها در مدت خواب هم می‌تواند بر روی فعالیت و ساختار مغز تأثیر بگذارد.
تحقیقی مشترک از سوی پژوهشگران بریتانیایی و چینی نیز نشان داده است که نوجوانانی که زودتر می‌خوابند و خواب بیشتری دارند، عملکرد شناختی و مغزی بهتری نسبت به همسالان خود نشان می‌دهند. اما این تحقیق همچنین یک موضوع نگران‌کننده را برجسته می‌کند و آن هم این است که حتی نوجوانانی که وضعیت خواب نسبتاً مناسبی داشته‌اند، باز هم مقدار خواب لازم برای سن خود را ندارند.
اهمیت خواب برای مغز و بدن
خواب یکی از مهم‌ترین فرآیند‌های طبیعی بدن است که در آن مغز سموم را پاکسازی می‌کند، اتصالات عصبی را تقویت می‌کند و به بهبود حافظه، یادگیری و توانایی‌های شناختی کمک می‌کند. همچنین خواب کافی نقش مهمی در تقویت سیستم ایمنی و حفظ سلامت روان دارد.
در دوران نوجوانی، الگو‌های خواب دچار تغییر می‌شوند. تمایل به دیرتر شب خوابیدن و کاهش مدت خواب بیشتر می‌شود که ساعت بیولوژیکی (رنمود بیولوژیکی) بدن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این تغییرات با یک دورهٔ بحرانی در توسعهٔ مغز و عملکرد شناختی همراه است. بنابر توصیهٔ آکادمی پزشکی خواب آمریکا، نوجوانان در این مرحله از زندگی به ۸ تا ۱۰ ساعت خواب درشب نیاز دارند.
به گزارش scitechdaily، پروفسور باربارا ساهاکیان از دپارتمان روانپزشکی دانشگاه کمبریج می‌گوید:خوب خوابیدن به ما کمک می‌کند تا به خوبی عمل کنیم، ولی متاسفانه اطلاعات زیادی در مورد خواب در دوران نوجوانی یعنی یک دورهٔ بحرانی از رشد وجود ندارد. ما نمی‌دانیم دقیقاً نوجوانان چقدر خواب می‌کنند و چه تأثیری این موضوع بر مغز و عملکرد ذهنی آنها دارد.
تا قبل از این مطالعه، بیشتر تحقیقات در مورد خواب نوجوانان متکی به گزارش‌های خوداظهاری افراد بوده است. این روش می‌تواند ناکامل باشد، چون اغلب افراد به خوبی متوجه زمان واقعی خواب خود نیستند.
برای غلبه بر این مشکل، محققانی از دانشگاه فودان در شانگهای و دانشگاه کمبریج از داده‌های مطالعهٔ توسعهٔ مغز و عملکرد شناختی در نوجوانی (ABCD Study) استفاده کردند. این مطالعه بزرگترین مطالعه بلندمدت دربارهٔ رشد مغز و سلامت کودکان در ایالات متحده است.
در این پروژه، بیش از ۳ هزارو ۲۰۰ نوجوان ۱۱ تا ۱۲ ساله دستبند Fitbit دریافت کرده بودند. این دستبند‌ها به محققان اجازه داد تا به صورت دقیق الگو‌های خواب شرکت‌کنندگان را ثبت کنند و آنها را با تصاویر مغزی و نتایج آزمون‌های شناختی مقایسه نمایند. نتایج این مطالعه همچنین با دو گروه دیگر از نوجوانان ۱۳ تا ۱۴ ساله (حدود ۱،۱۹۰ نفر) نیز اعتبارسنجی شد.
محققان دریافتند که نوجوانان را می‌توان به سه دسته تقسیم کرد. گروه اول (حدود ۳۹٪) هستند و متوسط خوابشان ۷ ساعت و ۱۰ دقیقه بود. این نوجوانان معمولاً دیرتر به رختخواب می‌رفتند و دیرتر به خواب می‌افتادند، ولی زودتر از بقیه بیدار می‌شدند. گروه دوم که (حدود ۲۴٪) هستند متوسط خوابشان ۷ ساعت و ۲۱ دقیقه بود. الگوی خواب آنها از نظر تمامی ویژگی‌ها متوسط بود و گروه سوم که (حدود ۳۷٪) هستند متوسط خوابشان ۷ ساعت و ۲۵ دقیقه بود. این نوجوانان زودتر به رختخواب می‌رفتند و زودتر به خواب می‌افتادند. همچنین ضربان قلب آنها در خواب پایین‌تر بود.
خواب و تفاوت در عملکرد مغز
با وجود اینکه تفاوت معناداری در عملکرد تحصیلی این گروه‌ها در مدرسه دیده نشد، در آزمون‌های شناختی شامل واژگان، خواندن، تمرکز و حل مسئله، گروه سوم بهتر عمل کرد، بعد از آن گروه دوم و در نهایت گروه اول.
همچنین تفاوت در حجم مغز نیز مشهود بود است گروه سوم بزرگترین حجم مغزی را داشتند و بهترین عملکرد مغزی را نشان دادند، در حالی که گروه اول کوچکترین حجم مغزی و بدترین عملکرد شناختی را داشتند.
پروفسور ساهاکیان در این باره گفت: تفاوت خواب بین گروه‌ها تنها حدود یک ربع ساعت بود، اما باز هم می‌توانستیم تفاوت‌های عمده‌ای در ساختار و فعالیت مغز و همچنین عملکرد فردی مشاهده کنیم. این موضوع نشان می‌دهد که خواب در دوران نوجوانی چقدر حائز اهمیت است.
خواب و ضربان قلب
محققان همچنین ضربان قلب شرکت‌کنندگان را در زمان خواب اندازه‌گیری کردند. نتایج نشان داد که گروه سوم پایین‌ترین ضربان قلب و گروه اول بالاترین ضربان قلب را در خواب داشتند. ضربان قلب پایین معمولاً نشانه‌ای از خواب با کیفیت و سلامت بهتر است، در حالی که ضربان قلب بالا اغلب با خواب مضطرب، بیداری تکراری در شب و خستگی روزانه همراه بود.
از آنجا که مطالعهٔ ABCD یک مطالعهٔ بلندمدت است، تیم تحقیق توانست نشان دهد که تفاوت‌های موجود در الگو‌های خواب، ساختار مغز و عملکرد شناختی، در دو سال قبل و دو سال بعد از مطالعه نیز حفظ شده بودند. این موضوع نشان می‌دهد که این الگو‌ها پایدار هستند و ممکن است ریشه در عوامل بیولوژیکی یا عادات بلندمدت داشته باشند.
دکتر وی چنگ، نویسندهٔ ارشد این مطالعه، گفت: با توجه به اهمیت خواب، باید بپردازیم به اینکه چرا برخی از نوجوانان دیرتر به خواب می‌روند و کمتر می‌خوابند. آیا دلیل آن استفاده زیاد از گوشی هوشمند یا بازی‌های ویدئویی است؟ یا اینکه فقط ساعت بیولوژیکی بدن آنها دیرتر به آنها می‌گوید که وقت خواب است؟
این مطالعه نشان می‌دهد که خواب منظم و کافی در دوران نوجوانی می‌تواند به بهبود عملکرد شناختی، سلامت مغز و حتی سلامت عمومی کمک کند. اگرچه تفاوت‌های کوچک در مدت خواب به ظاهر بی‌اهمیت به نظر می‌رسد، اما این مطالعه مشخص کرده است که حتی تغییرات کوچک در الگو‌های خواب می‌تواند تأثیرات قابل توجهی بر رشد مغز و عملکرد فردی داشته باشد. بنابراین، آگاهی‌بخشی دربارهٔ اهمیت خواب در میان نوجوانان و والدین، می‌تواند به بهبود سلامت آنان کمک کند.
انتهای پیام/
