«امید» مهم‌ترین ابزار پیشرفت است

به گزارش خبرگزاری آنا، چند سالی است آیت‌الله خامنه‌ای (حفظه الله)، رهبر انقلاب اسلامی بر امید، ایمان و امیدآفرینی در جامعه تأکید می‌کنند و این کلیدواژه در کنار اقتصاد و تولید، مفهوم محوری بیانات راهبردی ایشان است.

رهبر معظم انقلاب سال ۱۴۰۴ را سال «سرمایه‌گذاری برای تولید» نام‌گذاری کردند که بی‌شک این ایده همچنان به مفهوم امید و امیدآفرینی گره می‌خورد.  آشکارا هر اقدامی در داخل کشور نیازمند تولید امید و امیدآفرینی و ایمان به شدن است، ایمان به اینکه ما می‌توانیم از پس مشکلات برآئیم و وضعیت تازه‌ای را برای مردم ایران رقم بزنیم.

جهاد امیدآفرینی در برابر سیاه‌نمایی دشمن از بیانیه راهبردی گام دوم انقلاب که امیدآفرینی را ریشه‌ای‌ترین جهاد معرفی می‌کند تا دیگر بیانات رهبر معظم انقلاب همه به یک نکته اساسی ختم می‌شود و آن اینکه امید و ایمان لازمه و جوهر وجودی ملت و امتی انقلابی و رمز موفقیت در برابر جنگ شناختی و روایی دشمن است. سیاه‌نمایی و ناامید کردن مردم از نظام، راهبرد کلان و اساسی دشمن غربی در مواجهه با ملت ایران است که باید با کار رسانه‌ای درست درهم شکسته شود.

رهبر معظم انقلاب با تأکید بر مسئله امیدواری می‌فرماید: «امروز جریانی در داخل و خارج وجود دارد برای دمیدن روح یأس به جای دمیدن روح امید». ایشان در دیدار با نخبگان علمی فرمود: «ناامید نباید شد، هیچ چیزی برای شمای جوان موجب نامیدی نباید بشود... ناامیدی، سم است».

طی سال‌های گذشته رهبر معظم انقلاب بارها درباره «امید» سخن گفته‌اند. به عنوان نمونه وقتی فرمایشات رهبر حکیم انقلاب در سال‌های گذشته درباره کلیدواژه امید را در کنار هم قرار می‌دهیم، یک نقشه راه نمایان می‌شود:

امید به آینده روشن

رهبر انقلاب در دیدار رمضانی دانشجویان؛ ۲۹ فروردین ۱۴۰۲ با اشاره به راه روشن انقلاب، بر مفاهیم و موضوعاتی چون؛ امید، عقلانیت و آرمان‌خواهی تاکید داشتند:

جوان‌های عزیز! راه روشن را با جدّیّت دنبال کنید؛ راه روشن انقلاب و اسلام و کشور و نظام و ... را با جدّیّت دنبال بکنید؛ کشور به شما‌ها نیاز دارد. [در این راه]احتیاج دارید به آرمان‌خواهی ــ یکی از این چند چیزی که واقعاً به آن نیاز است، آرمان‌خواهی است ــ احتیاج دارید به امید، احتیاج دارید به عقلانیّت. این [جور]است. آرمان‌خواهی یعنی همان [نگاه به]افق‌های دور که اشاره کردم؛ این اگر نباشد، [حرکت]امکان ندارد؛ «آرمان‌خواهی» موتور پیشران حرکت است؛ «امید» سوخت این موتور است؛ اگر امید نباشد، این موتور حرکت نمی‌کند، آرمان‌خواهی در دلش می‌ماند و غصّه‌اش را می‌خورد اگر امید وجود نداشته باشد؛ «عقلانیّت» هم فرمان این موتور است؛ باید با عقلانیّت فکر کنید و خردورزی کنید و پیش بروید.

رهبر انقلاب در سال ۱۴۰۱ در دیدار با نخبگان و استعدادهای برتر تحصیلی فرمودند: امروز ناامید کردن نخبه‌ها و بی‌آینده نشان دادن نخبه‌ها به نظر من بخشی از جنگ نرم دشمن است. سعی دشمن همین است که نخبگان کشور را بی‌آینده نشان بدهد. حالا این را عرض میکنم که نقطه‌ی ضعف وجود دارد در کشور، نه اینکه نقطه‌ضعف‌ها را انکار کنیم؛ نقطه‌ضعف کم هم نیست، زیاد است، امّا نقاط قوّت را در کنار نقاط ضعف باید دید. دشمن سعی میکند در مورد نقاط ضعفِ ما اغراق‌گویی کند، نقاط قوّت ما را بپوشاند؛ نباید بگذاریم، ما نباید به دشمن در این زمینه کمک کنیم.

ساختن تصویر ذهنی درست از آینده ایران

رهبر انقلاب سال ۱۴۰۱ در سخنرانی تلویزیونی به مناسبت عید مبعث با اشاره به جنگ نرم و نسبت آن با بحث امید و ناامیدی فرمودند: دشمن در این جنگ نرم دو حرکت را انجام می‌دهد: یکی این است که این زنجیره‌ی تواصی به حق و به صبر را قطع کند؛ دوّم ‌اینکه حقایق را وارونه نشان بدهد که تبلیغات فراوانی هم دارند که حقایق عالم را راحت بعکس و بدروغ وارونه نشان بدهند. امّا ‌اینکه رشته‌ی تواصی به حق و صبر را در بین مؤمنان قطع کند، جریان تواصی را قطع کنند، چیز خطرناکی است؛ [اینکه] کاری ‌کنند که مؤمنین به یکدیگر توصیه نکنند، همدیگر را حفظ نکنند، به یکدیگر امید ندهند؛ اگر قطع این جریان، بریده شدن ‌جریان تواصی در جامعه اتّفاق بیفتد، خیلی خطرناک است. این موجب میشود که انسانها احساس تنهایی کنند، احساس نومیدی ‌کنند و ارادهها ضعیف بشود، امیدها کمرنگ بشود، جرئت اقدام از دست برود. وقتی تواصی نبود، این اتّفاقات میافتد؛ و طبعاً وقتی ‌این جور شد، امیدها کم شد و جرئتها کم شد و ارادهها ضعیف شد، قهراً هدفهای عالی و متعالی بتدریج از دسترس دور میشود و ‌کمرنگ میشود و دستنیافتنی به نظر میرسد و به دست فراموشی سپرده میشود؛ که این افسران جنگ نرم ما نباید اجازه بدهند ‌این اتّفاق بیفتد. من یک وقتی گفتم جوانهای ما افسران جنگ نرم ما هستند. جوانها نباید اجازه بدهند یک چنین اتّفاقی بیفتد و ‌باید امیدآفرینی کنند، باید توصیهی به ایستادگی، توصیه به تنبلی نکردن، توصیهی به خسته نشدن کنند؛ اینها کارهایی است ‌که جوانهای ما که گفتیم افسران جنگ نرم هستند بر عهده دارند‌.‌‌ البتّه امروز فضای مجازی یک فرصتی است برای این کار. حالا ‌دشمنان از فضای مجازی جور دیگر استفاده میکنند امّا شما جوانهای عزیز این جوری از آن استفاده کنید: از فضای مجازی استفاده ‌کنید برای امیدآفرینی، برای توصیهی به صبر، برای توصیهی به حق، برای بصیرتآفرینی، برای توصیهی به خسته نشدن، تنبلی ‌نکردن، بیکاره نماندن و مانند اینها. خب این در مورد این کارِ اوّل دشمن که قطع زنجیرهی تواصی و حفاظت از یکدیگر است‌.

ناامیدی، دشمن است

رهبر معظم انقلاب سال ۱۴۰۱ در دیدار مردم اصفهان با تاکید بر اینکه امید مهمترین ابزار پیشرفت است فرمودند: امید مهم‌ترین ابزار پیشرفت است و دشمن روی این متمرکز شده؛ دشمن از همه‌ توان دارد استفاده میکند برای القای ناامیدی، برای القای بن‌بست. یک جوانی هم که با مسائل دنیا آشنا نیست، گاهی می‌بینید تحت تأثیر قرار میگیرد، او هم مأیوس میشود؛ وقتی مأیوس شد، کار نمیکند. پیشرفت احتیاج دارد به امید. دشمن روی امید ملّت ایران متمرکز است. این امکانات گسترده‌ای که دشمن به کار گرفته، این رسانه‌ها، این ماهواره‌ها، این فضای مجازیِ عجیب و غریب، این تلویزیون‌های مزدورِ مأجور، همه‌ی اینها برای این است که این امید را در مردم بکُشند. خوشبختانه امید زنده است...، امّا میخواهند نگذارند جوان‌های ما امیدوار بمانند، نگذارند مسئولین ما امیدوار بمانند؛ اینها حتّی به مسئولین هم طمع دارند که امید را از آنها بگیرند. خب، حالا یک امتدادی هم متأسّفانه در داخل دارند؛ من ناچارم این را بگویم. آدم دلش نمیخواهد چنین واقعیّتی وجود داشته باشد، امّا هست؛ اینها در داخل امتداد دارند. امتداد آنها هم همین القای یأس، القای ناامیدی که «فایده‌ای ندارد»، «به جایی نمیرسیم»، «چه کار میخواهیم بکنیم» است؛ از این حرف‌ها می‌شنوید. در داخل هم فلان روزنامه، فلان فعّالِ فضای مجازی، متأسّفانه از این چیز‌ها دارند؛ اینها هم امتداد آنها هستند. خب، حالا در مقابل القای آنها یک واقعیّتی وجود دارد. آن واقعیّت این است که ما داریم پیش میرویم، ما داریم جلو میرویم. [البتّه]مشکل اقتصادی داریم ــ من نمیخواهم نفی کنم، انکار کنم مشکلات اقتصادی را؛ آن هم ان‌شاء‌الله حل خواهد شد ــ لکن در بخش‌های مختلفِ دیگر، ما بحمدالله دائم در حال پیشرفتیم، در حال جلو رفتنیم. نمیخواهند بگذارند که بخصوص نسل جوان از این پیشرفت‌ها مطّلع بشود، لذا آنها را کتمان میکنند. در همان امتداد داخلی [آنها]هم که گفتم، همین جور است؛ خیلی از پیشرفت‌های ما کتمان میشود یا کوچک‌نمایی می‌شود.

جنگ امروز حمله به باورهاست

در جنگ ترکیبی، حمله‌ نظامی نیست امّا حمله به باورهای دینی و سیاسی است؛ حمله‌ی دشمن به باورهای دینی و باورهای ‌سیاسی است. اینکه در سوره‌ی «قُل اَعوذُ بِرَبِّ النّاس» میگویید: «مِن شَرِّ الوَسواسِ الخَنّاسِ، اَلَّذی یُوَسوِسُ فی صُدورِ النّاسِ، مِنَ ‌الجِنَّةِ وَ النّاس‌»‌، خنّاسش همین تبلیغاتچی‌های خارجی و دنباله‌روهای آنها در داخل هستند؛ وسوسه میکنند، حقایق را دگرگون ‌نشان میدهند؛ هدفشان سست کردن اراده‌ی ملّت است، هدفشان خاموش کردن امیدها است، میخواهند شعله‌ی امید را در دل ‌جوانان ما خاموش کنند، جوان را مأیوس کنند. یأس یعنی بن‌بست؛ وقتی که جوان از پیشرفت مأیوس شد، از آینده مأیوس شد، ‌احساس بن‌بست میکند؛ از کسی که احساس بن‌بست میکند، نمی‌شود توقّع داشت درست کار کند.‌

ایران آینده ایران تاب‌آور

این سطر‌ها بیانات رهبر انقلاب در اجتماع زائران و مجاوران حرم مطهر رضوی سال ۱۴۰۲ است، مقام معظم رهبری همان سال در بیانات دیدار رمضانی دانشجویان فرمودند:

اینکه ناامیدی عمدتاً منشأ داخلی دارد، این را من قبول ندارم. بله، مشکلاتی در داخل حتماً وجود دارد و ما این مشکلات را میدانیم، امّا این‌جور نیست که این مشکلات، جوان دانشجوی پُرانگیزه را ناامید کند. جوان دانشجوی پُرانگیزه جور دیگری ناامید میشود؛ [آن وقتی که]استاد یا مثلاً فرض کنید فلان آدمی که تعهّدی ندارد، می‌نشیند پای دل جوان ــ به صورت فردی و البتّه همین کار به شکل دیگری به صورت جمعی و گسترده انجام میگیرد ــ که «شما به چه دلخوشی‌ای اینجا درس میخوانی؟ ول کن برو»! به جوان مبارز [میگوید:]«شما با دلار قیمت فلان قدر، تورم چندساله‌ی فلان مقدار، به چه امید و به چه دلخوشی‌ای اینجا درس میخوانی، کار میکنی؟». ناامیدی این‌جوری وارد میشود؛ این اثر میگذارد. البتّه پاسخ جوان مؤمن و مبارز و آگاه و هوشمند بی‌لکنت و رسا است که «بله، مشکلات در کشور وجود دارد [امّا]من درس میخوانم برای اینکه بنا دارم ده‌ها سال دیگر در این کشور عمر کنم، زندگی کنم و صد‌ها سال دیگر فرزندان من و نوه‌های من و ذرّیّه‌ی من و هم‌میهنان من در این کشور زندگی کنند؛ من میخواهم مشکلات را برطرف کنم؛ درس میخوانم برای اینکه مشکل را برطرف کنم؛ مبارزه میکنم برای اینکه مشکل را برطرف کنم»؛ جواب جوان مسلمان این است.

 امّا او، کار خودش را میکند و روی بعضی‌ها تأثیر هم میگذارد... یک مثال دیگر؛ مثلاً فرض کنید چهار نفر سرمایه‌دار یا کارآفرین کشور را ترک کردند، پولشان را برداشته‌اند و رفته‌اند یک کشور دیگر. می‌گوید «آقا ببین! به چه امید شما میخواهی اینجا فعّالیّت اقتصادی بکنی؟ دارند میروند»! خب بله، چهار نفر رفته‌اند، چهل نفر مانده‌اند و دارند فعّالیّت می‌کنند. هزاران شرکت دانش‌بنیان دارد به وجود می‌آید، جوان‌ها دارند به کار جذب می‌شوند؛ واقعیّت‌های جامعه اینها است، امّا دشمن سعی خودش را میکند برای اینکه همه را ناامید بکند. خب این طرّاحی دشمن است. پس توجّه بشود که امروز طرّاحی دشمن، بدبین کردن ما به خودمان است. [می‌خواهند]به خودمان بدبینمان کنند؛ به دولتمان بدبین بشویم، به محیط دانشجویی‌مان بدبین بشویم، به مردممان بدبین بشویم؛ نه، کشور دارد حرکت می‌کند، حرکت خوبی هم می‌کند.

در تحلیل آخر از نظر رهبر انقلاب «پیشرفت نیازمند ابزارهای متعددی است اما مهمترین ابزار پیشرفت، امید است بنابراین دشمن با همه توان خود بر روی القای ناامیدی و بن بست متمرکز شده است».

در حقیقت بیانات رهبر انقلاب همانند تکه‌های یک پازل است که وقتی آنها را در کنار هم قرار می‌دهیم، تصویری روشن (چراغ راه) و واضح در بحث «چه باید کرد؟»، نمایان می‌شود. تکیه بر عقلانیت، تاکید بر امید و آرمان‌خواهی می‌تواند پایه‌های استواری برای ملت ایران ایجاد کند تا بتوانند با تکیه بر توان داخلی، طراحی دشمن در بحث ناامید کردن مردم را برهم بزنند و با کنترل مشکلات اقتصادی، جامعه ایران را وارد عصر جدیدی کنند.