درد کهنه است، اما امید تازه. همین امید است که میلیون‌ها نفر را به سمت «طب انرژی» می‌کشاند؛ درمانی که وعده می‌دهد با لمس‌کردن خطوطی نامرئی در بدن، اضطراب و بیماری را دور کند. اما پشت این داستان آرامش‌بخش، واقعیتی پنهان است. انرژی‌ای که درباره‌اش حرف زده می‌شود، نه در آزمایشگاه دیده شده و نه در بدن انسان قابل اندازه‌گیری است. جذابیتش واقعی است، اثر آرام‌بخشی‌اش هم واقعی است، اما درمان‌بودنش، نه آن‌قدرها.

«آراِن‌اِی» (RNA) مولکولی است که اجرای دستور‌های ژنی را برعهده دارد و به سرعت تجزیه می‌شود؛ همان نقشی که به دانشمندان امکان داده تا از روی بقایای یک ماموت پشمالوی ۴۰ هزارساله، فعالیت ژن‌های آن در لحظات پایانیِ زندگی‌اش را بازسازی کنند. این مولکول که در ویروس‌هایی مانند کروناویروس نیز اساس چرخه حیات و تکثیر است. شگفتی این کشف در آن است که بخش‌هایی از «آراِن‌اِی»، با وجود ماهیت ناپایدارش، در یخبندان سیبری چنان حفظ شده که برای نخستین‌بار امکان توالی‌یابیِ «آراِن‌اِی» باستانی را فراهم کرده است.

شستن مرغ خام ممکن است کاری به ظاهر بهداشتی به نظر برسد؛ اما در واقع غیرضروری است و حتی می‌تواند خطرناک باشد.

ماه جوی ندارد، نه آب‌وهوا و نه باد. با این حال، همواره در معرض نوعی بمباران نامرئی قرار دارد؛ بارشی بی‌پایان از ریزشهاب‌واره‌ها یعنی ذرات ریز سنگ و فلز که با سرعتی تا ۷۰ کیلومتر بر ثانیه حرکت می‌کنند. در حالی که برنامه آرتمیس ناسا در حال آماده‌سازی برای ایجاد یک پایگاه دائمی بر سطح ماه است، درک این «تهدید خاموش» برای حفظ ایمنی فضانوردان آینده حیاتی شده است.

گاهی یک غیبت کوچک در سطح یک سلول، سرنوشت هزاران انسان را تغییر می‌دهد. گروه خونی نادر «آر. اچ نال» (Rh null) یکی از همین غیبت‌هاست؛ گروهی که نبود کامل مجموعه‌ای از پروتئین‌های حیاتی روی غشای گلبول قرمز، آن را به کمیاب‌ترین و شاید ارزشمندترین خون جهان تبدیل کرده است. گفته می‌شود تاکنون کمتر از پنجاه انسان در جهان این گروه خونی را داشته‌اند؛ افرادی که زندگی روزمره‌شان زیر سایه همیشگی خطر قرار دارد، چون در صورت یک تصادف ساده یا یک جراحی اورژانسی، تقریباً هیچ بانکی در جهان خون سازگار برایشان ندارد.

در گونه‌های مختلف از حیوانات خانگی گرفته تا وحشی بیماری‌های مزمن مانند دیابت، سرطان و آرتروز رو به افزایش است و بخش زیادی از این روند، نتیجه فعالیت‌های انسان است. در پژوهشی جدید دانشمندان به بررسی این موضوع پرداخته‌اند که چگونه این روند در حال اتفاق است.

گروهی از پژوهشگران دانشگاه «تسکوبا» در ژاپن، مطالعه‌ای بلندمدت انجام داده‌اند تا بررسی کنند دوچرخه‌سواری منظم چگونه بر سلامت سالمندان اثر می‌گذارد. یافته‌های آنان نشان می‌دهد دوچرخه‌سواری می‌تواند به افزایش به‌زیستی و امید به زندگی کمک کند، بویژه در میان سالمندان ژاپنی که دیگر رانندگی نمی‌کنند. با توجه به اینکه شمار بیش‌تری از سالمندان ژاپنی تصمیم به تسلیم گواهینامه رانندگی خود گرفته‌اند، پژوهشگران تاکید می‌کنند ایجاد نظام‌های حمایتی اجتماعی برای تشویق به دوچرخه‌سواری بیش از پیش اهمیت یافته است.

ویروس‌ها همیشه از همان‌جایی حمله می‌کنند که کمتر انتظارش را داریم. تب برفکی نمونه‌ای از همین نبرد‌های نادیدنی است؛ بیماری‌ای که عامل آن، با بدنی کوچک و ساختاری ظاهراً ابتدایی، می‌تواند در چند ساعت چرخه‌های سلولی را بر هم بزند، بافت‌های حساس دهان و پا را دچار تاول کند و در مقیاس یک گله، آشفتگی بزرگ بیافریند. پشت این تخریب سریع، معماری مولکولی ظریفی قرار دارد که تنها با شناخت دقیق آن می‌توان فهمید چگونه یک ذرهٔ نامرئی این‌چنین بر بدن دام اثر می‌گذارد.

وقتی یک دام دچار تاول‌های دردناک دهان و سم می‌شود، نخستین پرسشی که به ذهن می‌رسد این است که چه عاملی چنین تخریبی را در زمانی کوتاه ایجاد می‌کند. «تب برفکی» نام بیماری آشنایی است، اما پشت این نام ساده، ویروسی پنهان شده که رفتار آن نمونه‌ای جذاب از پیچیدگی در جهان میکروسکوپی است. ویروسی که با ساختاری کوچک، اما با سرعت و سازگاری بالا، یکی از شگفت‌انگیزترین پاتوژن‌های دنیای حیوانات را شکل می‌دهد.